to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Προτεραιότητες μιας αριστερής-προοδευτικής πρότασης για την Υγεία

Το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την Υγεία στη μεταμνημονιακή περίοδο είναι η καθολική, ισότιμη και αποτελεσματική κάλυψη των σύγχρονων υγειονομικών αναγκών της κοινωνίας μέσα από ένα αναδιοργανωμένο και ενδυναμωμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.


Το στοίχημα της νέας φάσης είναι η εξάλειψη των ανισοτήτων στην Υγεία και η ενδυνάμωση της δημόσιας περίθαλψης. Χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΣΥ, με περισσότερους ανθρώπινους και υλικούς πόρους, με λιγότερη λιτότητα, με οικονομική ανακούφιση των πολιτών και θεσμικές αλλαγές που ενισχύουν την ανθρωποκεντρική φροντίδα και τα δικαιώματα των ασθενών, την «ηθικοποίηση» του συστήματος, τη διαφάνεια, την αξιολόγηση της ποιότητας των υπηρεσιών, τον κοινωνικό έλεγχο στη διοίκηση του συστήματος, τη δραστική αντιμετώπιση της σπατάλης, της διαφθοράς και της εκμετάλλευσης του αρρώστου. Πολιτική προτεραιότητα εξακολουθεί να είναι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), η επείγουσα ιατρική και η ενίσχυση των ΤΕΠ, οι πρωτοβάθμιες και κοινοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας, οι δημόσιες δομές αποθεραπείας-αποκατάστασης, η έμφαση στην πρόληψη, την αγωγή υγείας και τη δημόσια υγεία. Κρίσιμος όρος για την εφαρμογή αυτού του πολιτικού σχεδίου στην Υγεία είναι η διασφάλιση αυξημένου «δημοσιονομικού χώρου» για τη δημόσια περίθαλψη και το κοινωνικό κράτος.

Προτεραιότητες ενός αριστερού - προοδευτικού προγράμματος Υγείας:
Δραστική μείωση -και προοπτικά εξάλειψη- των ανικανοποίητων υγειονομικών αναγκών και των ανισοτήτων στην Υγεία. Αυτό συνεπάγεται: α. μείωση της ιδιωτικής δαπάνης υγείας και των out off pocket πληρωμών των πολιτών, που συνεπάγεται μειωμένη επιβάρυνση στα φάρμακα, στην οδοντιατρική φροντίδα, στις εργαστηριακές εξετάσεις και στη μετανοσοκομειακή φροντίδα-αποκατάσταση. β. μείωση των χρόνων αναμονής για την εξυπηρέτηση στο Σύστημα Υγείας, ιδιαίτερα στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών(ΤΕΠ) στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στα χειρουργεία και στα εργαστήρια και γ. μέτρα για την αντιμετώπιση προβλημάτων πρόσβασης συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού (ηλικιωμένοι σε απομακρυσμένες περιοχές της επαρχίας) στις υπηρεσίες Υγείας, με «εργαλείο» τις κινητές μονάδες ΠΦΥ.

Ενίσχυση της «χωρητικότητας» (capacity) του δημόσιου τομέα και επικουρική - συμπληρωματική λειτουργία του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος θα συμβάλλεται με τον ΕΟΠΥΥ για διαγνωστικές και θεραπευτικές πράξεις που δεν μπορούν να καλυφθούν με πληρότητα και σε εύλογο χρόνο από το ΕΣΥ.

Έμφαση στην αξιολόγηση της ποιότητας των παρεχόμενων από το ΕΣΥ υπηρεσιών, στη διαφανή-δημοκρατική-συμμετοχική διακυβέρνησή του στη διαμόρφωση κριτηρίων για ένα «κοινωνικό management» στη διοίκηση του ΕΣΥ, στον έλεγχο της αποδοτικότητας των πόρων που επενδύονται στη δημόσια περίθαλψη.

Αποτελεσματικότερη δέσμη κινήτρων για την αντιστροφή του brain drain των γιατρών και λοιπών επαγγελματιών Υγείας και για την κάλυψη αναγκών σε νησιωτικές - άγονες περιοχές.

Διαμόρφωση, με πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής για βιώσιμα συστήματα καθολικής κάλυψης Υγείας (π.χ. διακρατικές συνεργασίες για «δίκαιες» τιμές στα καινοτόμα φάρμακα).

Η μεγάλη πρόκληση των επομένων δεκαετιών για τα Συστήματα Υγείας και Κοινωνικής Προστασίας θα είναι η αντιμετώπιση των νέων αναγκών που δημιουργεί η γήρανση του πληθυσμού, ο αυξημένος επιπολασμός των χρονίων παθήσεων, των νοσημάτων «φθοράς» και του καρκίνου, η πολυνοσηρότητα που πλήττει ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους, η επιβάρυνση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων, η κλιματική κρίση αλλά και οι εντυπωσιακές εξελίξεις στην ιατρική ακριβείας και στις γονιδιακές θεραπείες.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ, οι άνθρωποι στα επόμενα χρόνια θα ζουν περισσότερο αλλά με μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας, κακής υγείας και κοινωνικής ανισότητας.

Η απάντηση από τη σκοπιά της πολιτικής Υγείας είναι αναβαθμισμένο δίκτυο κοινοτικών δομών ψυχικής υγείας, δημόσιων υπηρεσιών αποθεραπείας-αποκατάστασης, ψυχοκοινωνικής φροντίδας, γηριατρικής φροντίδας, κέντρων ημέρας και στεγαστικών δομών για ν. Altzheimer και άνοια, κατ’ οίκον φροντίδας, ανακουφιστικής φροντίδας, φροντίδας τελικού σταδίου για τον καρκίνο.

Αυτό είναι το μεγάλο έλλειμμα στο ΕΣΥ και στο κοινωνικό κράτος της χώρας μας, εδώ εντοπίζεται η απόκλιση από οργανωμένα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αυτός πρέπει να είναι ο προνομιακός χώρος για ανάπτυξη σύγχρονων κοινωνικών πολιτικών για την Ελλάδα του αύριο. Προς την κατεύθυνση αυτή απαιτείται η αναδιοργάνωση του ΕΣΥ με επίκεντρο την πρωτοβάθμια και κοινοτική φροντίδα, με την ανάπτυξη του νέου μοντέλου δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) και των Τοπικών Μονάδων Υγείας (ΤΟΜΥ), που είναι το «κλειδί» συνεχούς, ανθρωποκεντρικής, ισότιμης και ποιοτικής φροντίδας Υγείας, αλλά και ένας κρίσιμος συνδετικός κρίκος για τις πολιτικές πρόληψης και δημόσιας υγείας.

Το μείζον όμως πρόβλημα του Συστήματος Υγείας, για να ανταποκριθεί με επάρκεια στην αυξημένη ψυχοσωματική ευαλωτότητα και νοσηρότητα που προκάλεσε η οικονομική κρίση και για να καλύψει αξιόπιστα τις σύγχρονες ανάγκες ολοκληρωμένης υγειονομικής και κοινωνικής φροντίδας, είναι οι ανεπαρκείς δημόσιες δαπάνες Υγείας (5,0% του ΑΕΠ). Με δεδομένο ότι ο μέσος όρος των δημόσιων δαπανών Υγείας στην Ευρώπη είναι περίπου στο 7,0% του ΑΕΠ, είναι προφανές ότι το μεγάλο στοίχημα είναι η σταδιακή άρση των εμποδίων της λιτότητας για την έμπρακτη υλοποίηση του πολιτικού στόχου της καθολικής κάλυψης Υγείας.

Μόνο με λιγότερη λιτότητα και περισσότερες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να υλοποιηθεί μια συνεκτική πολιτική Υγείας που διασφαλίζει την οικοδόμηση ενός νέου, βιώσιμου και αποδοτικού ΕΣΥ και τη συνεχή βελτίωση των δεικτών Υγείας του πληθυσμού. Ο στόχος της σταδιακής σύγκλισης με τους μέσους ευρωπαϊκούς όρους στις δημόσιες δαπάνες Υγείας, με πρώτο βήμα την υπέρβαση του 6% σε βάθος τετραετίας, πρέπει να αποτελέσει εθνική προτεραιότητα στο προσεχές διάστημα.

Αυτή η πολιτική ατζέντα (κάλυψη νέων αναγκών, νέο ΕΣΥ, νέοι πόροι) μπορεί να απαντήσει αποτελεσματικά στη διαχρονική κρίση του Συστήματος Υγείας, να μειώσει το κόστος χρόνου και χρήματος που επιβαρύνει τον ασθενή και να εγγυηθεί το πρόταγμα της ισότητας στην Υγεία. Αντίθετα, δεν μπορεί να απαντήσει σε κανένα από τα δομικά προβλήματα του ΕΣΥ η ιδεοληπτική γραμμή των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα), που αποτελούν μια μορφή επιθετικής ιδιωτικοποίησης -και άρα διεύρυνσης των ανισοτήτων- στον χώρο της Υγείας.

* O Ανδρέας Ξανθός είναι βουλευτής και τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)