Η Λεπέν ανακοίνωσε το πρόγραμμά της με τις 144 προτάσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας. Το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στην απόσυρση της πρότασης για επαναφορά της θανατικής ποινής, ούτε στις όψιμες οικολογικές ευαισθησίες που δεν συμβαδίζουν με το στίγμα ακροδεξιών κομμάτων όπως το Εθνικό Μέτωπο.

Το πιο επικίνδυνο για τον αντίπαλο της Λεπέν στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής -που σήμερα μοιάζει να είναι ο Μακρόν- είναι το σύνθημα «Πρώτα η Γαλλία!», ένα σύνθημα εξ ορισμού πολυσυλλεκτικό καθώς σε διαφορετική διατύπωση έχει κατά καιρούς υπάρξει ως το κεντρικό σύνθημα τόσο της γκολικής Δεξιάς όσο και της Αριστεράς του γαλλικού ΚΚ και των Σοσιαλιστών.

Η Λεπέν μιλά για «έξυπνο προστατευτισμό» και «επαναβιομηχάνιση», συνθήματα που παραπέμπουν στο κοινό πρόγραμμα της Αριστεράς που υπέγραψαν το 1972 Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές, συνθήματα με τα οποία ο Μιτεράν προ του 1981 κατήγγειλε τη συρρίκνωση της σιδηρουργίας αποδίδοντας τη ευθύνη στις Βρυξέλλες και στον τότε αρμόδιο επίτροπο Νταβινιόν, και τα οποία ήταν η επιχειρηματολογία το 1982 της επιβολής υψηλών δασμών στα εισαγόμενα από την Ιαπωνία ηλεκτρονικά προϊόντα.

Ετσι ο Μακρόν, που ισχυρίζεται ότι είναι ο μόνος υποψήφιος που μπορεί να υπερβεί την αντιπαράθεση Δεξιά-Αριστερά, έχει απέναντί του μια αντίπαλο που χωρίς να το διακηρύσσει, υιοθετεί πολυσυλλεκτική προεκλογική ρητορική. Ενα είναι βέβαιο, ότι αν ο Μακρόν βρεθεί μπροστά σε αποκαλύψεις που θα τον αποδομούν ως υποψήφιο πρόεδρο, όπως συνέβη στον Φιγιόν, με τον Ασάνζ των Wikileaks να ισχυρίζεται ότι διαθέτει στοιχεία, τότε το αδιανόητο σενάριο της νίκης της Λεπέν στον δεύτερο γύρο θα πάψει να είναι αδιανόητο.

Για να κατανοήσουμε την ιδιαιτερότητα της Γαλλίας, ας θυμηθούμε ότι στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου το 1954, η πρόταση για Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα, κοινό ευρωπαϊκό στρατό δηλαδή, απερρίφθη στη Βουλή από μια πλειοψηφία που διαμόρφωσαν ο δεξιός Συναγερμός του Ντε Γκολ και το γαλλικό ΚΚ.