Μετά τη συντριβή της στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη συναποτελούν αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους να γαντζωθούν στην εξουσία. Οι μέθοδοι είναι, σε γενικές γραμμές, γνωστές και χιλιοφορεμένες. Πρώτη προτεραιότητα και ιδανικό σενάριο για τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο θα ήταν να συγκεντρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό των 180 ψήφων για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να σταθούν τυπικά, έχοντας καταρρεύσει ουσιαστικά. Κάτι ανάλογο έγινε μετά τις εκλογές του 1977, όταν, ενόψει της διαγραφόμενης ήττας, ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος προχώρησε στη λεγόμενη αμφίπλευρη διεύρυνση, απορροφώντας βουλευτές της Άκρας Δεξιάς και του Κέντρου.
Δεύτερο σενάριο είναι το χαρτί της "εθνικής ενότητας", το οποίο ξαναζεσταίνουν σήμερα τα "παπαγαλάκια", όπως έκαναν και ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, με απώτερο στόχο να παραμείνουν στην εξουσία, βάζοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο και ελπίζοντας ότι θα του προκαλέσουν την αντίστοιχη φθορά, υποχρεώνοντάς τον να φορτωθεί ευθύνες που δεν έχει. Μια παραλλαγή αυτής της λογικής ήταν και το δημοψήφισμα του κυρίου Παπανδρέου το 2011.
Έσχατη γραμμή άμυνας και κίνηση υψηλής συστημικής σημασίας συνάμα είναι ο εγκλωβισμός του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιχειρηθεί με την τοποθέτηση του νέου επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδας στη θέση του κ. Προβόπουλου και η επιλογή του νέου επιτρόπου στην Ε.Ε. στη θέση της Μ. Δαμανάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επισημάνει ότι δεν πρόκειται να δεχθεί τη δημιουργία τελεσμένων ούτε να αναλάβει μια διακυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης στην οποία η σημερινή κυβέρνηση, ήδη καταδικασμένη και απονομιμοποιημένη από τον λαό, αλλά και το σύστημα Μέρκελ, θα διατηρούν στην ουσία κρίσιμα πόστα.
Οι προσπάθειες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου να ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ ή να περιορίσει τις δυνατότητες της κυβέρνησης της Αριστεράς, με προειλημμένες αποφάσεις και τετελεσμένα, δεν μπορούν και δεν πρόκειται να επιτύχουν, όχι επειδή δεν υπάρχουν περιθώρια θεσμικών ελιγμών από την πλευρά τους, αλλά επειδή ο λαός έχει καταδικάσει και τους ίδιους και την πολιτική τους και τους έχει απονομιμοποιήσει σε βαθμό ακυρότητας.
