to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

«Προσμετρημένες» δωρεές

Προνομιακοί συνομιλητές οι δημοσιογράφοι με τον βασικό μισθό ή με το μπλοκάκι, δηλαδή η πλειονότητα; Προνομιακοί συνομιλητές οι χρόνια άνεργοι δημοσιογράφοι ή διοικητικοί υπάλληλοι ή τεχνικοί των ΜΜΕ; Ή οι φωτορεπόρτερ, συνήθης στόχος των ΜΑΤ; Ούτε ο ευφάνταστος κ. Πέτσας δεν θα διατεινόταν κάτι τέτοιο


Αν θεωρήσουμε την κοινωνία άθροισμα μονάδων, με τη σημαία της η καθεμία στον ιστό της εγωπάθειας, της στερούμε το δικαίωμα να αυτοαποκαλείται κοινωνία. Αν τη δούμε σαν άθροισμα ομάδων με αντιτιθέμενα συμφέροντα, θα είμαστε πιο κοντά στα πράγματα, αλλά και πάλι θα πρέπει να ψάξουμε υπομονετικά για να βρούμε χαραμάδες αλληλεγγύης, ώστε να μην απογοητευθούμε πλήρως. Είναι συνηθισμένη άλλωστε η γκρίνια κάθε ομάδας όταν απεργούν οι άλλες. Γκρίνια που τη λησμονεί όταν, απεργώντας η ίδια πια, επιζητεί τη συμπαράσταση των υπόλοιπων.

Εμείς οι δημοσιογράφοι θα λέγαμε ψέματα στον καθρέφτη μας αν ισχυριζόμασταν ότι έχουμε στο πλευρό μας την κοινή γνώμη, όταν απεργούμε. Οι λόγοι δεν είναι λίγοι. Εξαιτίας και της οίησής μας (έστω, των πλέον αλαζόνων του σιναφιού), ο κόσμος έχει συνηθίσει να μας βλέπει σαν τέταρτη εξουσία. Μας επιφυλάσσει έτσι τα ίδια αρνητικά αισθήματα που επιφυλάσσει στις θεσμικές εξουσίες.

Δεύτερον, η κομματικά στρατευμένη ευκολία με την οποία ποικίλοι μιντιακοί αστέρες κατηγορούν, με βίαιο λεξιλόγιο, όποιον κλάδο απεργεί σαν παλαιολιθική συντεχνία που αντιστέκεται στον «εκσυγχρονισμό», στις «μεταρρυθμίσεις» κ.ο.κ. γυρνάει κάποια στιγμή εις βάρος μας. Εισπράττουμε ό,τι ακριβώς διαπράττουμε. Ο,τι διαπράττουν οι αστέρες δηλαδή, ορισμένοι από τους οποίους εξελίσσονται ανταμειπτικώς πως σε βουλευτές, λόγω ακριβώς του ανταπεργιακού – αντισυνδικαλιστικού μένους τους. Αλλωστε, μεγάλο τμήμα του κοινού εννοεί σαν δημοσιογραφικό σώμα αποκλειστικά τις τηλεοπτικά προβεβλημένες «κεφαλές» του, για τις οποίες δεν τρέφει και τα καλύτερα των αισθημάτων. Θα ’χει τους λόγους του. Θα ’χει τους λόγους του επίσης, που υποθέτει ότι περιττεύει η συμπάθεια για έναν κλάδο που αρκετές φορές στο παρελθόν επιδίωξε να λύσει τα προβλήματά του δρώντας παρασκηνιακά, σαν προνομιακός συνομιλητής των εκάστοτε κυβερνώντων.

Προνομιακοί συνομιλητές οι δημοσιογράφοι με τον βασικό μισθό ή με το μπλοκάκι, δηλαδή η πλειονότητα; Προνομιακοί συνομιλητές οι χρόνια άνεργοι δημοσιογράφοι ή διοικητικοί υπάλληλοι ή τεχνικοί των ΜΜΕ; Ή οι φωτορεπόρτερ, συνήθης στόχος των ΜΑΤ; Ούτε ο ευφάνταστος κ. Πέτσας δεν θα διατεινόταν κάτι τέτοιο. Αυτός που επινόησε τους «προσμετρημένους εργαζόμενους», δώρο κι αυτό στους καναλάρχες, μέρες που έρχονται: αλλού θα δουλεύεις κι αλλού θα σε συνυπολογίζουν. Να φαίνεται πως είσαι εντάξει στις εργοδοτικές υποχρεώσεις σου και να μην είσαι. Χαίρε βάθος αμέτρητον της υπηρετικής προθυμίας.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)