Στο ΣΤΕ προσέφυγε η ΕΠΟ την Παρασκευή. Η διοίκηση της Ομοσπονδίας κατέθεσε προσφυγή κατά της απόφασης του Σταύρου Κοντονή να διακόψει το Κύπελλο Ελλάδας. Από πλευράς υφυπουργού Αθλητισμού πάντως αναμενόταν αυτή η κίνηση, για την οποία άλλωστε και ο ίδιος έχει πει πως η ΕΠΟ έχει κάθε δικαίωμα να την κάνει.
Όπως σχολιάζει η «Εφ.Συν.», αξίζει να σημειωθεί σε σχέση με τον τρίτο λόγο που επικαλείται η ΕΠΟ (διαβάστε αναλυτικά παρακάτω), πως στην ουσία εκεί θέτει θέμα παραβίασης αυτοδιοίκητου. Το κάνει όμως για έναν νόμο που πέρασε με την συγκατάθεση των FIFA και UEFA και ήταν προϊόν σκληρής διαπραγμάτευσης του Κοντονή και του επιτελείου του, με τους ιθύνοντες των διεθνών συνομοσπονδιών, τους οποίους είχε βάλει στο παιχνίδι η διοίκηση της ΕΠΟ για να φέρει στο προσκήνιο τον γνωστό «μπαμπούλα», του ευρωπαϊκού αποκλεισμού της Εθνικής και των ελληνικών συλλόγων. Οι FIFA και UEFA λοιπόν, πριν από ένα χρόνο άφησαν να κατατεθεί ο νόμος που δίνει το δικαίωμα στον υφυπουργό να παίρνει αποφάσεις όπως την διακοπή του Κυπέλλου, χωρίς να τίθεται θέμα αυτοδιοίκητου. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς πως θα μπορούσαν να έρθουν τώρα και να το θέσουν, όπως επίσης και πως με τα παραπάνω δεδομένα μπορεί να το επικαλείται και η διοίκηση της ΕΠΟ στην αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ.
Αναλυτικά η ενημέρωση της ΕΠΟ:
«Για πρώτη φορά στα χρονικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με την προσβαλλόμενη διακόπτεται οριστικά το Κύπελλο Ελλάδας ποδοσφαίρου περιόδου 2015-2016, λίγο πριν από την ολοκλήρωση του. Και τούτο, κατ΄ επίκληση κινδύνου επανεμφάνισης βίας στις υπολειπόμενες τέσσερις αναμετρήσεις.
Η προσβαλλόμενη, η οποία αποτελεί διοικητικό μέτρο γενικής εφαρμογής που ισχύει προφανώς για όλη την χώρα, είναι ακυρωτέα διότι
(α) εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση της εξουσιοδότησης της παραγράφου 3 του άρθρου 1 του ν.4326/2015, δεδομένου ότι δεν επικαλείται κανένα στοιχείο, από το οποίο να προκύπτει ο κίνδυνος επανεμφάνισης γεγονότων βίας ούτε συνδέει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο τα γεγονότα αυτά με την ανάγκη λήψης του συγκεκριμένου επίδικου προληπτικού μέτρου,
(β) παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, αφού επιβάλλει το αυστηρότερο δυνατό μέτρο, χωρίς να προκύπτει ότι αυτό είναι αναγκαίο και πρόσφορο, για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού
(γ) στηρίζεται στην διάταξη της παραγράφου 3 του άρθρου 1 του ν.4326/2015, η οποία είναι ανίσχυρη επειδή παραβιάζει τους δεσμευτικούς κανόνες του διεθνούς αθλητικού δικαίου που κατοχυρώνουν την αυτοδιοίκηση και αυτονομία των εθνικών και διεθνών αθλητικών ομοσπονδιών».
