Ποιος θα περίμενε ότι, έχοντας ήδη βγει εδώ και τρία χρόνια από τα Μνημόνια και με την κυβέρνηση να βλέπει ρεκόρ ανάπτυξης, θα κινδυνεύαμε να περάσουμε έναν χειμώνα φτώχειας, πείνας και κρύου σαν αυτές τις τραγικές μέρες της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου; Και βρισκόμαστε σε αυτό που όλοι επισημαίνουν ως προϋποθέσεις μιας τέλειας εμπορικής καταιγίδας με χαρακτηριστικό τη ραγδαία άνοδο της τιμής των καυσίμων και των τροφίμων και, τελικά, των πάντων.
Οι τιμές καλπάζουν και δεν διακρίνεται αντίστροφη της τάσης στο κοντινό μέλλον. Η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες λόγω ενός συνδυασμού συμφερόντων και ιδεοληψίας. Συγκεκριμένα τα συμφέροντα κάνουν μπίζνες και οι ιδεοληψίες αναλαμβάνουν την προπαγάνδα στα ΜΜΕ.
Με την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος να σπάει τα ρεκόρ απειλώντας άμεσα τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και τη βιομηχανία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε να πουλήσει ΔΕΗ και φυσικό αέριο. Καλή μπίζνα. Το κράτος δεν μπορεί να συντηρεί Φωτόπουλους, όλα ιδιωτικά, η αγορά θα αυτορρυθμιστεί, είναι η ιδεολογική της θεμελίωση.
Έτσι το κράτος παραιτείται από τη δυνατότητά του να ελέγχει την τιμή του ρεύματος, τα τιμολόγια, να θέτει όρους και όρια στην αγορά. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιδιωτική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα εγκαινιάστηκε επί Σαμαρά με τις διαβόητες Ενέργκα και Ελλάς Πάουερ, που εισέπρατταν μέσω του λογαριασμού και έκλεβαν το τότε «Χαράτσι», τον σημερινό ΕΝΦΙΑ.
Αντίστοιχα η κυβέρνηση δείχνει να μην δίνει σημασία στο γεγονός ότι οι τιμές σούπερ μάρκετ τείνουν να γίνουν απαγορευτικές για μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ακόμα και οι τιμές στο σουβλάκι και στον καφέ, τη μισή εστίαση δηλαδή, αρχίζουν να ξεφεύγουν από τη δυνατότητα ευρείας κατανάλωσης που παραδοσιακά έχουν αυτά τα εμβληματικά προϊόντα.
Οι αυξήσεις είναι εν πολλοίς εισαγόμενες, είναι διεθνές φαινόμενο μεν, αλλά η αντιμετώπιση της κατάστασης είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης. Η οποία προς το παρόν έχει επιλέξει το υπόδειγμα που ακολούθησε και στις φωτιές, πανδημίες, πλημμύρες, δηλαδή «γίνεται το ανθρωπίνως δυνατόν, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανή κατάσταση».
Το φάσμα ενός χειμώνα χωρίς θέρμανση στα σπίτια, και χωρίς ηλεκτρικό, και με έλλειψη βασικών ειδών, ακόμα και τροφίμων είναι ορατό όχι μόνο για τα χαμηλότερα εισοδήματα, αλλά και για κάθε νοικοκυριό με δύο αξιοπρεπείς μισθούς.
Η ελληνική κοινωνία διάβηκε τα Μνημόνια επιδεικνύοντας γενικευμένη αλληλεγγύη στη βάση. Μπορεί να ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις, σε ανάλογες πολιτικές συνθήκες. Όμως, μετά από μια δεκαετία κρίσης, ματαίωσης, φτώχειας, φόβου, ταπείνωσης, η Ελλάδα δεν είναι η ίδια, ούτε η κοινωνία.
Η Ακροδεξιά αναδύεται και πάλι και προσπαθεί να πατήσει το πόδι της στον λαϊκό κόσμο, να ματαιώσει την αντίδραση της κοινωνίας σε προοδευτική κατεύθυνση. Αντίδραση που προδιαγράφεται από την άνοδο των τιμών. Και να μην ξεχνάμε και την πανδημία, η οποία στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις περισσότερες άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης, δεν έχει ελεγχθεί.
Ένα ξέσπασμα της πανδημίας σε συνθήκες «κομμένη θέρμανση, κομμένο ρεύμα, άδειο ψυγείο» θα έφερνε την κοινωνία στα όριά της.
