to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

16:30 | 05.11.2014

Πολιτισμός

Προϊόν ή όχι της κρίσης, το νέο "κύμα" του ελληνικού κινηματογράφου

Σε μια εποχή οικονομικής αβεβαιότητας στην οποία έχει περιέλθει η γαλλική κοινωνία, ο εγχώριος τύπος άρχισε να ενδιαφέρεται για τις θετικές συνέπειες ή αλλαγές στην ελληνική κοινωνία, που έχει προκαλέσει η οικονομική κρίση. Η τέχνη αλλά και οι ανθρώπινες συναλλαγές, μοιάζει να έχουν κερδίσει «σε δημιουργικότητα, ευρηματικότητα και αλληλεγγύη».


Με τίτλο:«Ζήτω η κρίση...ή περίπου, για τον ελληνικό κινηματογράφο», η εφημερίδα « Λε Μοντ» αναφέρεται στη σύγχρονη γενιά των Ελλήνων σκηνοθετών, που είναι «τόσο αδέκαροι, όσο και εφευρετικοί».

Στις ελληνικές ταινίες των νέων σκηνοθετών, «τα ψυγεία είναι άδεια, η φαντασία όμως των δημιουργών είναι σαν ένα καρότσι του σούπερ μάρκετ ξέχειλα γεμάτο, παρόμοιο με αυτό που γέννησε η φαντασία του Γιώργου Ζώη και στο οποίο έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία μικρού μήκους Casus Belli», γράφει η συντάκτης της Μοντ, Κλαρίς Φαμπρ.

«Μπορεί η χώρα να είναι χρεοκοπημένη, ο κινηματογράφος όμως αντιστέκεται και επινοεί», προσθέτει. «Τα τελευταία δέκα χρόνια, μια ομάδα σκηνοθετών, μας έχει δώσει εκρηκτικές ταινίες οι οποίες βραβεύθηκαν σε μεγάλα φεστιβάλ, σε σημείο που ορισμένοι Αγγλοσάξονες κριτικοί να μιλούν για ένα «νέο περίεργο ελληνικό κύμα »,(Greek weird wave).

Η συντάκτης αναφέρεται στη συνέχεια στις ελληνικές ταινίες που ανήκουν σε αυτό το νέο κύμα και που διακρίθηκαν στο φεστιβάλ του Μεσογειακού κινηματογράφου Cinemed (25 -10 έως 1-11) στο Μονπελιέ. Πρόκειται για τις μεγάλου μήκους ταινίες «Να κάθεσαι και να κοιτάς» την κρίση, το γουέστερν και την ελληνική επαρχία, του Γιώρου Σερβετά, και την ταινία «Αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη. Στις μικρού μήκους ταινίες συμμετείχαν: η «Γεννήτρια» της Νικολέτας Λεούση, η «Red Hulk » της Ασημίνας Προέδρου και «Αγώνας δρόμου» της Δήμητρας Νικολοπούλου.

Αναφορικά με τη σχέση που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στην ελληνική κοινωνία που «μαστίζεται» από την κρίση και την υποσχόμενη κινηματογραφική παραγωγή, η συντάκτης παραθέτει τα λόγια του κριτικού Μιχάλη Δημόπουλου, σύμφωνα με τον οποίο, «ο ελληνικός κινηματογράφος λειτούργησε για χρόνια απομονωμένα. Εξαιτίας όμως της κρίσης και της έλλειψης κρατικής χρηματοδότησης, αναγκάστηκε να ανοιχθεί σε διεθνείς συμπαραγωγές. Αυτή λοιπόν η κατάσταση οδήγησε στη ριζοσπαστικοποίηση των ανεξάρτητων κινηματογραφικών παραγωγών με μικρό προϋπολογισμό».

Η Γαλλία, μέσω του Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου (CNC), είναι μια από τις χώρες που έχει δείξει τελευταία ενδιαφέρον για συμπαραγωγές με τους νέους Έλληνες σκηνοθέτες.

Τον περασμένο Μάϊο στις Κάννες, ο πρόεδρος του CNC, Φρεντερίκ Μπρεντέν, συνυπόγραψε με τον Γρηγόριο Καραντινάκη διευθυντή του Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου, σύμβαση για τη δημιουργία «Ειδικού Ταμείου Βοήθειας για την συμπαραγωγή γάλλο-ελληνικών ταινιών».

Η σύμβαση ισχύει για 3 χρόνια και για τη φετινή πρώτη χρονιά το Ταμείο έχει προικοδοτηθεί με ένα εκατομμύριο ευρώ, εκ των οποίων οι 800.000 δίνονται από τη Γαλλία και οι 200.000 από την Ελλάδα.

Εκπρόσωπος του CNC, η κ. Ζακλίν Αντά, βρίσκεται άλλωστε αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη με την ευκαιρία του 55ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου.

Ειδική εξαμελής επιτροπή(τρεις Έλληνες και τρεις Γάλλοι) ανέλαβαν να εξετάσουν τις αιτήσεις που έχουν κατατεθεί για την παροχή βοήθειας από το Ταμείο, σε νέες συμπαραγωγές.

Η ανακοίνωση των ταινιών που τελικά έχουν επιλεγεί, θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)