Μέσα σε λίγα μόλις 24ωρα από την επίσκεψη του γκαουλάιτερ Σόιμπλε ήρθε χθες η ίδια η Eurostat, με ανακοίνωσή της, να επιβεβαιώσει ότι το δημόσιο χρέος της χώρας μας όχι μόνο παραμένει δυσβάστακτο, αλλά αυξήθηκε κιόλας!
Το πρώτο τρίμηνο του 2013, σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έφτασε στο 160,5% του ΑΕΠ, σημειώνοντας αύξηση κατά 24,1% σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2012. Φυσικά η χώρα μας συνεχίζει να κατέχει το μαύρο ρεκόρ του μεγαλύτερου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη και στην ευρωένωση, αλλά από κοντά έρχονται Ιταλία με 130,3%, Πορτογαλία με 127,2%, Ιρλανδία με 125,1%. Αν χρειάζονταν (;), και με τα νέα στοιχεία της Eurostat βλέπουμε ότι συνεχίζεται το αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής που ακολουθεί η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου και παρά τις φανφάρες και τις "κινήσεις" γιγαντώνεται, ενώ συνεχίζεται η κοινωνική καταστροφή.
Ο γκαουλάιτερ Σόιμπλε εμφανίστηκε "κωφός" στις συζητήσεις για νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους και φυσικά "ανοιχτός" για ένα νέο Μνημόνιο, γνωρίζοντας καλά πως τελικά μόνον η χώρα του έχει να κερδίσει από αυτές τις "πολιτικές" που πρόθυμα υπηρετεί το σημερινό συγκυβερνητικό αδίστακτο ντουέτο.
Με τις άγριες περικοπές και το πογκρόμ απολύσεων - μετακινήσεων οι Σαμαράς - Βενιζέλος επιδιώκουν να δώσουν δείγματα "καλών υπηρεσιών" στην καγκελάριο και τον απεσταλμένο της, όμως δίνουν νέο χτύπημα στην κοινωνία και μεγαλώνουν διαρκώς το ουσιαστικό πρόβλημα, το χρέος, για το οποίο(;) άλλωστε ξεκίνησαν τα Μνημόνια...
Πολλοί αναλυτές, και στη Γερμανία, παραδέχονται από καιρό ότι χωρίς ένα νέο κούρεμα όσα και αν "γίνουν" δεν αντιμετωπίζουν την κατάσταση ερειπίων και πως ένα τέτοιο σενάριο συμφέρει μόνο το Βερολίνο.
Άλλωστε αυτή την περίοδο η καγκελάριος και ο γκαουλάιτερ θέλουν με κάθε τρόπο, σε κάθε ευκαιρία, να αποκλείσουν το κούρεμα, για να μην "ανησυχήσουν" και τους εκλογείς τους. Είναι ειρωνία να "υπονοεί" ο Σόιμπλε, αλλά και ο καλός μαθητής Στουρνάρας, ότι μέτρα ελάφρυνσης του χρέους "θα συζητηθούν" μετά το τέλος του προγράμματος το 2014!
Τα οικονομικά μεγέθη και πρωτίστως τα κοινωνικά, κυριολεκτικά αποστομώνουν τους μνημονιακούς αφέντες και τους πρόθυμους εκτελεστές διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις, κοινωνικές και πολιτικές, για πολιτική ανατροπή των νεοφιλελεύθερων συνταγών καταστροφής, για ριζική αλλαγή πορείας στον τόπο μας, στην Ευρώπη. Για την Αριστερά δεν χρειαζόταν να "λαλήσει" η Eurostat για να καταδειχθεί άλλη μια φορά η σημασία και η ουσία της θέσης της για αναγκαία διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους σε συνδυασμό με την πρότασή της για συνολική ριζική αλλαγή πολιτικής και ανάταξης της κοινωνίας, της χώρας.
