Με τα δερμάτινα ρούχα και τα πολλαπλά τατουάζ της, η Αμίνα Σμπούι συγκεντρώνει τα θυμωμένα βλέμματα των συμπατριωτών της στην Τυνησία. Συχνά, λόγω της εμφάνισής της, δεν της επιτρέπουν την είσοδο σε ξενοδοχεία πολυτελείας, θεωρώντας de facto πως πρόκειται για πόρνη.
«Πουτάνα» είναι η πιο κόσμια από τις βρισιές που συνοδεύουν τις απειλές κατά της ζωής της από το 2013, όταν η φωτογραφία που ανέβασε στο Facebook ως Αμίνα Τέιλορ (μία από τις γυμνόστηθες ακτιβίστριες των FEMEN) σκανδάλισε τον αραβικό κόσμο: στο γυμνό της στήθος είχε γράψει στα αραβικά «Το σώμα μου μού ανήκει και δεν εκπροσωπεί την τιμή κανενός».
Για εκείνη ήταν μια πολιτική χειρονομία, μια διαμαρτυρία για την ανελευθερία των γυναικών. Για τη συντηρητική πατριαρχική κοινωνία της πατρίδας της ήταν μια ύβρις προς το Ισλάμ, μια προσβολή που πλήρωσε με την αυτοεξορία της στη Γαλλία.
Πρόσφατα επέστρεψε στην Τυνησία για να πιάσει ξανά το νήμα μιας ζωής που πολλές φορές προσπάθησαν να συντρίψουν. Φανατικοί κληρικοί απαίτησαν να τιμωρηθεί με εκατό μαστιγώματα και λιθοβολισμό.
Τη φυλάκισαν γιατί «βεβήλωσε ιερό τόπο», ξεσηκώνοντας ένα τεράστιο κίνημα για την απελευθέρωσή της, στο οποίο πρωτοστάτησαν οι FEMEN.
«Εκεί γνώρισα τις πιο ανεκτικές γυναίκες που συνάντησα ποτέ στη ζωή μου. Κομμουνίστριες, σαλαφίστριες, λεσβίες, έπρεπε να ζούμε όλες μαζί. Μαθαίνεις να κατανοείς, να ανέχεσαι, να μοιράζεσαι. Αν δεν φυλακιζόμουν, δεν θα ήξερα τι σήμαιναν αυτές οι λέξεις», λέει η μουσουλμάνα φεμινίστρια των 21 ετών.
Μόλις απελευθερώθηκε αποχώρησε από τις FEMEN κατηγορώντας τες για ισλαμοφοβία, γιατί ανάμεσα στα άλλα παρωδούν τη μουσουλμανική πίστη και καίνε σύμβολα του Ισλάμ μπροστά σε τζαμιά.
«Ευχαριστώ τις δράσεις που έκαναν για μένα, αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ να προσβάλλουν και να μη σέβονται τη θρησκεία καθενός μας». Οταν τη ρωτούν αν η διάσημη φωτογραφία της προσβάλλει επίσης το Ισλάμ απαντά: «Καθόλου. Αφορά την ελευθερία μου. Δεν επιτίθεμαι σε κανέναν και δεν αναγκάζω κανέναν να δει αυτή την εικόνα».
Στο Παρίσι και πίσω
Αποκλεισμένη από το σχολείο, αφού κανένα λύκειο δεν τη δεχόταν, αναγκάστηκε να καταφύγει στο Παρίσι όπου κατάφερε να πάρει το απολυτήριό της. Επιστρέφοντας στην Τυνησία συνάντησε την ίδια μισαλλοδοξία.
Τον Απρίλιο ομάδα αντρών την αναγνώρισε στον δρόμο και φωνάζοντας: «Αυτή είναι η Αμίνα, η πουτάνα», την ξυλοκόπησε χωρίς κανείς να αντιδράσει.
Κατήγγειλε την επίθεση και ανέβασε μια φωτογραφία της με ματωμένο ακόμη πρόσωπο στα κοινωνικά δίκτυα. «Μου έσπασαν τη μύτη και σύντομα θα χειρουργηθώ.
Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται», έγραψε ενθαρρύνοντας τις συμπατριώτισσές της: «Να κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο ώστε να καταγγέλλουν τις επιθέσεις που υφίστανται στον δρόμο και στο σπίτι».
Η Αμίνα δεν πτοείται. Η δική της αφύπνιση, έπειτα από τρία χρόνια ζωής στην εφηβεία της στη Σαουδική Αραβία «σαν μια γυναίκα σκιά, ανύπαρκτη, αόρατη, καταπιεσμένη», δεν ήταν παροδική σαν την «αραβική άνοιξη».
Συνεχίζει να λατρεύει το ροκ, να μιλά με πάθος για πολιτική, βιβλία, φεμινισμό, να εντρυφά στην ελευθεριακή θεωρία, να υπερασπίζεται τις φτωχές γυναίκες της πατρίδας της.
Σχεδιάζει να πάει στο πανεπιστήμιο, ετοιμάζεται να εκδώσει το τρίτο της βιβλίο και να κυκλοφορήσει ένα περιοδικό, το «Φρίντα».
Αποφασισμένη να συνεχίσει να πορεύεται τον δικό της δρόμο, παρά τις απειλές και τις επιθέσεις, κρύβει τις χαρακιές στον καρπό της κάτω από το τατουάζ με τον αγαπημένο της στίχο: «Αν πέσω, μάζεψε το πτώμα μου και βάλε τον εχθρό μου δίπλα μου. Είναι τότε που θα είμαι ελεύθερη, ελεύθερη, ελεύθερη».
