to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

"Ποτέ την Κυριακή" στην πράξη: Δεν ψωνίζω, δεν ψωνίζω!

Γιατί το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή δεν θα φέρει τα προσδοκώμενα από την κυβέρνηση οφέλη


Μπορεί ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης να ισχυρίζεται ότι το μέτρο της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας θα αυξήσει την κίνηση στα εμπορικά καταστήματα και ότι “η γκρίνια” των σωματείων των εμποροϋπαλλήλων "θα ξεχαστεί”.

Μπορεί η κυβέρνηση να αγνοεί ότι, σύμφωνα και με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών έχουν μειωθεί δραματικά ακόμη και για βασικά είδη διατροφής, εξαιτίας φυσικά της μείωσης των εισοδημάτων τους κατά 3,1 δισ. μέσα σε ένα χρόνο.

Μπορεί ακόμη να μη βλέπουν ότι με τα μέτρα που έχουν ψηφίσει οι μισθοί και συντάξεις έχουν φτάσει στα τάρταρα και ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά να αγοράσει ούτε πετρέλαιο για να ζεσταθεί.

Μπορεί ακόμη να φαντασιώνονται ότι την Κυριακή ο κόσμος θα χτυπιέται έξω από τα καταστήματα, γιατί δεν του έφτασαν οι έξι μέρες της εβδομάδας να καταναλώσει. Αλλά επειδή η φαντασία δεν είναι προνόμιο κανενός, στο σημερινό δημοσίευμα μιλούν οι ίδιοι οι καταναλωτές για το πώς θα πράξουν αύριο, Κυριακή.

“Ως εργαζόμενη δεν θα πήγαινα την Κυριακή για ψώνια, γιατί θα ήθελα να αποφύγω την πολυκοσμία. Η Κυριακή είναι μέρα του καφέ και δεν θα πάω να ποδοπατηθώ στα εμπορικά καταστήματα. Εξάλλου έχω λεφτά να ψωνίσω τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας. Μάλιστα εκείνη την ημέρα θα πάω για καφέ και χαλάρωση με τους φίλους μου που έχουν μαγαζιά” λέει με χιούμορ η Άννα που εργάζεται σε φροντιστήριο για 300 ευρώ το μήνα, ενώ η Κατερίνα, άνεργη ψυχολόγος, τονίζει “Δεν ψωνίζω την Κυριακή γιατί ούτως ή άλλως δεν έχω λεφτά να ψωνίσω. Είμαι άνεργη και θα παραμείνω όσο παραμένουν τα μνημόνια στη χώρα.”

“Ακόμη και στο ενδεχόμενο να είχα χρήματα για κατανάλωση, δεν θα ψώνιζα την Κυριακή γιατί θέλω να συμπαρασταθώ στους απλήρωτους υπαλλήλους των καταστημάτων, που είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν και Κυριακές και στους ήδη τσακισμένους από τις φοροεπιδρομές μικροκαταστηματάρχες, τους οποίους θα εξοντώσουν οριστικά με το ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας. Είναι γελοίο να μας λένε ότι θέλουν να ενισχύσουν την αγορά εκείνοι που σκοτώνουν μια ολόκληρη κοινωνία και διαλύουν καθημερινά την οικονομία της χώρας“ συμπληρώνει.

Η Ειρήνη είναι 25 χρονών και το πρωί δουλεύει στο ταμείο θεάτρου της πόλης ενώ το βράδυ ως γκαρσόνα σε μπαρ. Κάνει δύο δουλειές και έτσι καταφέρνει να συγκεντρώνει το μήνα το... υπέρογκο ποσό των 400 ευρώ..

“Το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή δεν θα φέρει ριζική λύση στο πρόβλημά μου. Κανονικά τα καταστήματα θα πρέπει να ανοίγουν μετά τις 2:30 το βράδυ, όταν δηλαδή οι γκαρσόνες τελειώνουν από τη δουλειά. Όταν ο μισός πληθυσμός δουλεύει για “3 κι 60” σε μπαρ, ο άλλος μισός θα πρέπει να τον βοηθήσει να τα καταναλώσει τις υπόλοιπες ώρες της νύχτας”  λέει ειρωνικά η Ειρήνη και προσθέτει: “Απορώ πραγματικά γιατί ακόμη δεν έχουν θεσμοθετηθεί οι "λευκές νύχτες" στη Θεσσαλονίκη...”

“Εγώ την Κυριακή πηγαίνω γήπεδο. Θα αφήσω τον ΠΑΟΚ να πάω για πουρνάρια;” λέει γελώντας ο Γιώργος, φοιτητής, ενώ η Δήμητρα, ιδιωτική υπάλληλος, που τον ακούει πετάγεται και σοβαρεύει την κουβέντα  “όλα αυτά είναι “Trojan horses" (δούρειοι ίπποι). Αν περάσει το μέτρο αυτό για τους εμποροϋπαλλήλους θα ισχύσει σύντομα για όλους μας. Οι επόμενοι από εμάς θα δουλεύουν σαν σκλάβοι. Πρέπει να αντισταθούμε επιτέλους. Την Κυριακή ας βρεθούμε με τους φίλους μας και την οικογένειά μας. Με αυτούς πότε θα ασχοληθούμε;”, καταλήγει.

Η Μαρίνα είναι γύρω στα 60, συνταξιούχος καθηγήτρια. “Φυσικά και δεν θα πάω να ψωνίσω. Ο λόγος είναι πολύ απλός, δεν έχω χρήματα. Αν είχα θα πήγαινα κάθε μέρα. Την Κυριακή κάνω πιο ουσιαστικά πράγματα στην ζωή μου  από το να πηγαίνω να καταναλώνω σαν τέρας. Πρέπει να κρατήσουμε κάποιες αξίες επιτέλους στην κωλοκοινωνία που ζούμε” λέει και προσθέτει: “Η κυριακάτικη αργία κερδήθηκε με αγώνες. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να έρχεται και να την καταργεί. Και όταν λέω οποιοσδήποτε το εννοώ, αυτοί που μας κυβερνούν είναι άνθρωποι χωρίς καμία αξία”.

Σε ένα μαγαζί με ρούχα συναντώ τη Μαριάννα, που κάνει αλλαγή σε ένα δώρο που της έχουν κάνει. Η Μαριάννα είναι γιατρός και ομολογεί ότι δεν αντιμετωπίζει τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, όπως η πλειονότητα της κοινωνίας μας. Παρ' όλα αυτά λόγω της κρίσης έχει περιορίσει τα έξοδά της πάρα πολύ. “Πλέον δεν κάνω βόλτες στην αγορά. Παίρνω μόνο αυτό που χρειάζομαι, όταν το χρειάζομαι. Η μέρα αυτή δεν είναι και δεν θα είναι η Κυριακή. Υπάρχει και κάποιο όριο σε αυτή τη ζωή”.

Θα κλείσουμε με την ιστορία της Μαρίας, γύρω στα 40, άνεργη δημοσιογράφος. Η Μαρία διηγείται: “Είχαμε γνωριστεί μια τέτοια μέρα πέρσι. Αυτές λαμπερές, ψηλές - αδύνατες, δίδυμες με καλούς τρόπους. Ζούσαν σ' ένα ωραίο γυάλινο πύργο στο κέντρο της πόλης. Περνούσα σχεδόν καθημερινά, για να δω αν είναι καλά, να τους πω μια καλημέρα και ότι ελπίζω πως σύντομα θα τις βγάλω από το γυάλινο πύργο και θα γυρίσουμε μαζί όλους τους δρόμους της πόλης. Θα νιώσουν τα πεζοδρόμια, τα μάρμαρα, τις πλάκες, τα πατώματα. Μου χαμογελούσαν και τους έκλεινα το μάτι. Μπήκα σε ατομικό μνημόνιο. Προχώρησα σε περικοπές αιματηρές, κόψε από εδώ, κόψε από εκεί, απέλυσα και το δημόσιο υπάλληλο που κρύβω μέσα μου, αλλά το πρόγραμμα δεν έβγαινε. Το μνημόνιο δεν απέδιδε, έφτιαξα κούκλες από χαρτόνι να κάνουν κάθε μέρα την τρόικα στο σπίτι μου, να μου υπενθυμίζουν, ότι οι λουστρίν 12ποντες γόβες είναι ο στόχος μου.”

“Μια μέρα  λοιπόν μία συνταξιούχα μάνα (σαν του Στουρνάρα) έφτιαξε το πλεόνασμά μου πλασματικά και μου είπε "κατέβα την Κυριακή στα μαγαζιά κι αγόρασε τις γόβες, μ' έχει φάει πια". Την Κυριακή τα μαγαζιά είναι ανοιχτά. Γιούπι, άνεργοι και υποψήφιοι άνεργοι θα πηγαίνουμε βόλτα στο ζωολογικό κήπο, στη ζούγκλα, και θα βλέπουμε άλλους υποψήφιους άνεργους να εξυπηρετούν κάτι ζόμπι, που ζουν ανάμεσά μας” αναφωνεί.

“Μπήκε ο Νοέμβρης, φτιάχνουμε ντουλάπες και την Κυριακή με τη λιακάδα σιγοτραγουδώντας τη μουσική του Μάνου πάμε τα ρούχα που μας περισσεύουν σ' ένα από τα στέκια αλληλεγγύης στη γειτονιά μας” καταλήγει η Μαρία και μας παροτρύνει “Ποτέ την Κυριακή!”.

Διαβάστε επίσης:

Ποτέ την Κυριακή! (μέρος 1)

Ποτέ την Κυριακή! (μέρος 2)

Ποτέ την Κυριακή! (μέρος 3) Μια σύντομη βόλτα στην αγορά

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)