to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Πότε η ιστορία εκδικείται;

Σίγουρα όταν δεν της δίνεις σημασία. Σίγουρα όταν την προσπερνάς αδιάφορος και σίγουρος για τον εαυτό σου ότι ορθά πορεύεσαι. Και σιγουρότατα όταν τίποτα δεν διδάσκεσαι από το παρελθόν, πρόσφατο και απώτερο και βαυκαλίζεσαι στον πυρετό των πιθανοτήτων και των ευμενών προβλέψεων, πως το “τώρα” καμία δεν σχέση δεν έχει με το παρελθόν και πως “άλλο το τότε, άλλο το σήμερα”.


Ποιος περίμενε το πολιτικό δούναι και λαβείν, λόγου χάρη, της νεοεκλεγείσας Μελόνι στην Ιταλία με τον άλλοτε διοικητή της ΕΚΤ και μέχρι πρόσφατα πρωθυπουργό της χώρας Μ. Ντράγκι. Όχι πως πρόκειται για κάποιον ριζοσπάστη προοδευτικό πολιτικά άνθρωπο που δικαίως θα προκαλούσε μια τέτοια συνεύρεση απορίες και ενστάσεις, αλλά οι διαφορές ενός κεντροδεξιού έστω τεχνοκράτη με τις μουσολινικές απόψεις και καταβολές της Ιταλίδας πρωθυπουργού, μάλλον θα τον έκαναν να αποστασιοποιηθεί από αυτήν. Παρ’ όλα αυτά και με βάση τα όσα είδαν το φως της επικαιρότητας, η παρασκηνιακή τους σχέση δεν είναι χθεσινή και είναι άγνωστες μέχρι στιγμής οι λεπτομέρειες και τα ανταλλάγματα της περίεργης αυτής συνεργασίας. Ο ίδιος, πάλι από δημοσιεύματα του ιταλικού τύπου, πρόθυμα ανέλαβε τις συστάσεις της νέας πρωθυπουργού στους υπόλοιπους ηγέτες της ΕΕ και μάλιστα καθησυχάζοντας τους για τις προθέσεις της, όπως  το ότι η ίδια δεν αμφισβητεί την παρουσία της χώρας της στην ΕΕ, μήτε προτίθεται να δημιουργήσει ιδιαίτερα προβλήματα σε αυτήν. Κι έτσι όλοι οσονούπω θα είναι ήσυχοι και συνειδησιακά αναπαυμένοι από τις προθέσεις της ακροδεξιάς έως και φασίζουσας ιταλικής πολιτικής κυβερνητικής ανθοδέσμης.

Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα και στην δεκαετία του 30, τον περασμένο αιώνα, στην Γερμανία, αλλά και στην Ιταλία. Τότε ήταν και ο… κίνδυνος επικράτησης των κόκκινων και των λογής ριζοσπαστών, των ισχυρών συνδικάτων, της οικονομικής κρίσης, της εκτεταμένης ανεργίας και της περιθωριοποίησης μεγάλων κοινωνικών τμημάτων. Ήταν τότε που αστοί, μεγαλοαστοί, μαζί και το εγχώριο κεφάλαιο με τους πολιτικούς τους εκφραστές, στο όνομα της… σωτηρίας της πατρίδος, έδειξαν ανοχή, ντύνοντας με τα πολιτικά ρούχα της καθημερινότητας και των ήπιων προθέσεων, τις φασιστικές κορώνες και θεωρίες των μελανοχιτώνων του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Τότε που και οι παραπάνω πολιτικοί βρικόλακες, υιοθετούσαν μετριοπαθή λόγο, υποσχόμενοι υπεράσπιση της δημοκρατίας –οι νεκροθάφτες της– και κοινωνική και οικονομική ανάταξη. Δεν είναι και τόσο μακρινές οι εποχές μήτε η οδυνηρότητα των συνεπειών εκείνης της ασυγχώρητης ανοχής όλου του πολιτικού φάσματος, απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον απανθρωπισμό, μπορούν έτσι εύκολα να ξεχαστούν. Μόνο που τώρα ο αποθρασυνόμενος φαιός ολοκληρωτισμός δεν φορά μπότες ούτε περιβραχιόνια στο μπράτσο, ούτε απειλεί δημόσια και ανοιχτά τους πολιτικούς του αντιπάλους με βιολογικό αφανισμό. Τώρα χαμογελά, υπόσχεται, ορκίζεται στο μεγαλείο της πατρίδος, την οποία υπεραγαπά…μαχόμενος κατά των εξωτερικών και… εσωτερικών της εχθρών, προσποιούμενος εν γένει τον αντισυστημικό, τον συμπάσχοντα δίπλα στον άνεργο, τον άστεγο, τον σκληρά δοκιμαζόμενο από τις επικρατούσες πολιτικές.

Δίπλα είναι και η δική μας περίπτωση. Ποιος να το έλεγε, πως ο ορκισμένος αντισημίτης Άδωνις, ο τσεκουροφόρος Μάκης, ο σταυροφόρος και… απελευθερωτής της ελληνικής κοινωνίας από την αριστερή ιδεολογική… μάστιγα  και με θεσμικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες, παρακαλώ, ο Θάνος ο Πλέύρης μετά του πατρός, γνωστοί φαν του ναζισμού και αρκετοί άλλοι, θα γίνονταν υπουργοί; Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το καθημερινό πολιτικό τους ξέπλυμα από τα μίσθαρνα ΜΜΕ και του διαδικτύου πως τίποτα το ανησυχητικό δεν συμβαίνει με τους παραπάνω και πως οι απόψεις, οι θέσεις και οι επιδιώξεις δεν υπονομεύουν τη δημοκρατία, τις λαϊκές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κι όλα αυτά μέχρι να έρθει η ώρα της επικράτησης τους και να καταργήσουν όλα τα παραπάνω.

Τελικά, ρίχνοντας μια ματιά στις άλλες πολιτικές και μη συλλογικότητες της χώρας, αυθόρμητα αναρωτιέσαι: έχουν άραγε γνώση οι φύλακες ή... Κι αν έχουν γνώση, τι προτίθενται να κάνουν προτού η ιστορία ξαναπάρει μια νέα πικρή εκδίκηση; Εκδίκηση για την απίστευτη αφασία και ανεμελιά μας.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)