Η δίκη των «70» της Χρυσής Αυγής είναι μια σημαντική στιγμή για τη χώρα και δε θα πρέπει να μεταβληθεί σε τηλεοπτική σαπουνόπερα. Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, οι θεσμοί αντέδρασαν στη δράση μιας επικίνδυνης οργάνωσης. Η αστυνομία και η δικαιοσύνη δεν αρκούν όμως για να αντιμετωπιστεί η δράση ομάδων και οργανώσεων που εγκληματούν εις βάρος των αδύναμων και των διαφορετικών. Χρειάζεται αγώνας μέσα στην κοινωνία. Χρειάζεται να αλλάξει ο λόγος και η νοοτροπία του πολιτικού συστήματος, να βελτιωθεί η ποιότητα της δημοκρατίας. Η πόλωση με όλο και βαρύτερους χαρακτηρισμούς, η αντιμετώπιση του πολιτικού αντιπάλου ως εχθρού που πρέπει να εξοντωθεί, ο λαϊκισμός, η αντίληψη περί «κακών ξένων», η καταφυγή σε θεωρίες συνωμοσίας και τέλος η ανικανότητα να δοθούν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα είναι το λίπασμα που δυναμώνει την νεοφασιστική ακροδεξιά. Οι εθνικιστικές και φυλετικές κορώνες που συχνά εκτοξεύουν κυβερνητικά στελέχη του παρόντος αλλά και του παρελθόντος και ο «περήφανος» απομονωτισμός που προκρίνεται ως λύση ενισχύουν επίσης τις ακραίες δυνάμεις στην κοινωνία.

Η πολύ πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία επιβεβαιώνει ότι απαιτείται πολυεπίπεδος αγώνας εναντίον του ρατσιστικού και μιλιταριστικού λόγου του τρίτου κύματος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Στο Βέλγιο η διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης στο εκεί νεοναζιστικό κόμμα ανέκοψε μεν την πορεία του αλλά δεν απέτρεψε να αναγεννηθεί έστω και συγκαλύπτοντας τη νεοναζιστική φυσιογνωμία του. Στην Αυστρία , το 2000, χάρη στην Κομισιόν και στο Ευρωκοινοβούλιο ο Χάϊντερ αποκλείστηκε από την Κυβέρνηση αλλά το νεοφασιστικό κόμμα του παραμένει ισχυρό. Στην Ουγγαρία οι ακροδεξιοί επιβάλλουν την πολιτική ατζέντα. Στη Βρετανία οι νεοναζί επέστρεψαν σε γειτονιές μεγάλων πόλεων μέσα από το ποδόσφαιρο.

Είμαστε σίγουροι ότι η ελληνική Δικαιοσύνη θα κάνει το καθήκον της με τον τρόπο που αρμόζει σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Από κει και πέρα το πολιτικό σύστημα και οι πολίτες οφείλουν να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες.