Ήταν Απρίλιος, απ' ότι θυμάμαι, όταν ένα από τα μεγάλα ενημερωτικά site είχε παρουσιάσει, με την δική του οπτική βέβαια, μια εικόνα που αντικρύζουν καθημερινά χιλιάδες αθηναίοι έξω από τον σταθμό του Μετρό και του ηλεκτρικού στην Ομόνοια. Αναφέρομαι στα δεκάδες νέα αγόρια και κορίτσια που στέκονται τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα στις εξόδους του σταθμού «πουλώντας» καρτοσυμβόλαια κινητής τηλεφωνίας. Το «ρεπορτάζ» που θυμήθηκα σήμερα είχε ως επίκεντρο τους γνωστούς και αγαπητούς «λαθρομετανάστες» της συγκεκριμένης ιστοσελίδας που πέφτουν σαν ακρίδες πάνω στους νεαρούς αντιπρόσωπους των εταιρειών αγοράζοντας καρτοκινητά και μέχρι εκεί. Ο ρεπόρτερ είχε πολλές απορίες όσον αφορά την νομιμότητα των συναλλαγών αυτών με τους «λαθρομετανάστες» αλλά δεν είχε ούτε μια ερώτηση για την τήρηση των εργασιακών κανόνων όσον αφορά τους αντιπροσώπους των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας που στέκονται ατέλειωτες ώρες στην μέση της Ομόνοιας προωθώντας συμβόλαια και συνδέσεις. Ως ένα σημείο κατανοητό, αν αναλογιστεί κανείς τα διαφημιστικά έσοδα των ΜΜΕ από τις συγκεκριμένες εταιρείες.

Αφορμή για να γραφτούν αυτές οι αράδες, είναι η εικόνα των παιδιών – γιατί περί παιδιών πρόκειται – κάτω από τον ήλιο και μέσα στον καύσωνα να αναζητούν πελάτες ανάμεσα στους περαστικούς. Οι συνθήκες της εργασίας τους επιεικώς απαράδεκτες. Τα ωράρια εξαντλητικά. Οι εργασιακές τους σχέσεις με τις εταιρείες μοιάζουν «επτασφράγιστο μυστικό» μιας και στο δημοσιογραφικό ερώτημα αρνήθηκαν να απαντήσουν διαισθανόμενα έναν αδιόρατο κίνδυνο να απειλεί το «μεροκάματο». Μπορεί να είμαι εγώ καχύποπτος και υπερβολικός και όλα να λειτουργούν με το γράμμα του νόμου. Μπορεί, όμως, πίσω από τα παιδιά με τα πράσινα, τα κόκκινα και τα γαλάζια μπλουζάκια και τα λογότυπα των 1000 λεπτών δωρεάν ομιλίας, να κρύβεται μία ακόμη περίπτωση εργασιακής εκμετάλλευσης νέων παιδιών που έχουν αντληθεί από την τεράστια δεξαμενή της ανεργίας. Μέχρι σήμερα διαπιστώνω πως δεν έχει ενδιαφερθεί κάποιος ή κάποιοι για τις συνθήκες και το καθεστώς εργασίας αυτών των παιδιών που τις τελευταίες ημέρες κυριολεκτικά λιώνουν στην πυρακτωμένη Ομόνοια. Μήπως είναι ώρα να το δούμε λίγο πιό «ζεστά» το θέμα; Είναι και η ζέστη βλέπεις που γεννά ερωτήματα για το πόσο κοστίζουν αυτά τα δωρεάν λεπτά ομιλίας. Γιατί κάποιες κακιές γλώσσες λένε πως πρόκειται για μία ακόμη περίπτωση «υπενοικίασης» φτηνών εργατικών χεριών και χιλιάδες απλήρωτες εργατοώρες.