Οι επικεφαλής των συναρμόδιων υπουργείων για το προσφυγικό (Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας και Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας) σημειώνουν πως το πέρασμα στον Εβρο έχει βαφτεί κι αυτό με αίμα προσφύγων και πως το γκρέμισμα του φράχτη δεν αποτελεί λύση για την προστασία της ζωής των προσφύγων, ούτε για τον απεγκλωβισμό τους από τα κυκλώματα διακίνησης, ενώ αντιθέτως μπορεί να δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα για τους ίδιους και για την Ελλάδα, εγκλωβίζοντάς τους εδώ.
Η λύση, προσθέτουν, είναι μια συνολική αλλαγή στάσης της Ε.Ε., που καλείται να δημιουργήσει τάχιστα ασφαλείς διόδους για τους πρόσφυγες, ώστε να μην πεθαίνουν άνθρωποι κάθε ηλικίας ούτε στο Αιγαίο ούτε στον Εβρο.
Ο Γιάννης Μουζάλας. Αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής
Το γκρέμισμά του σήμερα δεν δίνει λύσεις
«Το αίτημα να γκρεμιστεί ο φράχτης βρίσκεται σε σωστή ιδεολογική και πολιτική βάση, είναι αποδεκτό από την κυβέρνηση και το ακούμε με μεγάλο σεβασμό και προσοχή. Θα με κάλυπτε ίσως περισσότερο το σύνθημα “κανείς φράχτης πουθενά”, αλλά δεν θέλω να υπαγορεύσω στο κίνημα τους όρους που θα χρησιμοποιήσει. Ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε το γκρέμισμα του φράχτη να οδηγήσει σε θετικό αποτέλεσμα, ενώ αντιθέτως υπάρχει ο κίνδυνος να επιτείνει τα προβλήματα και για τους πρόσφυγες και για την Ελλάδα.
Είναι λάθος να ξεχνάμε ότι το πέρασμα στον Εβρο δεν είναι αναίμακτο, ότι είχαμε πολλούς νεκρούς και πριν από την κατασκευή του φράχτη. Το ζήτημα δεν είναι να μην έχουμε νεκρούς στο Αιγαίο και να έχουμε στον Εβρο. Απαιτείται μια ευρωπαϊκή πολιτική κοινής ευθύνης, που περιλαμβάνει τη συνεννόηση με την Τουρκία ώστε να γίνεται ομαλά η ροή, όπως επίσης να σταματήσουν οι άλλες χώρες να κατασκευάζουν φράχτες και να ανοιγοκλείνουν τα σύνορά τους.
Προς αυτή την κατεύθυνση ερχόμαστε σε συνεννόηση και δημιουργούμε συμμαχίες με εταίρους μας. Ασκούμε μεγάλη πίεση στα μέτρα των δυνατοτήτων μας, ωστόσο είμαι επιφυλακτικός για το αν θα υπάρξει αντίδραση όσο γρήγορα το απαιτεί η κατάσταση. Πιστεύω ότι θα είναι θετικό το τελικό αποτέλεσμα, φοβάμαι όμως ότι, αν αργήσει πολύ, το θετικό του νόημα θα είναι πολύ μικρότερο».
Νίκος Τόσκας. Αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη
Ασφαλής και νόμιμη μεταφορά από την Τουρκία
«Ο φράχτης των 12 χλμ., των χερσαίων συνόρων με την Τουρκία στον Εβρο, είναι ένα περιοριστικό μέτρο, το οποίο αν το δει κάποιος από μόνο του μπορεί να μη μας αρέσει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν παίζει ρόλο και απλά θέτει κανόνες ελέγχου. Η εξίσωση ότι ο φράχτης των 12 χλμ. είναι ίδιος με τους απάνθρωπους φράχτες στην Κεντρική Ευρώπη είναι άδικη και εκ του πονηρού. Η χώρα μας αγκαλιάζει τους πρόσφυγες και δεν προσπαθεί να τους απομονώσει.
Μπορεί να εξεταστούν εναλλακτικές λύσεις εισόδου από άλλα μέρη (πλην των νησιών), αλλά αυτό προϋποθέτει γειτονικές συναινέσεις και εξέταση των τεχνικών θεμάτων διέλευσης. Η ορθή από ανθρωπιστικής πλευράς λύση είναι η ασφαλής και νόμιμη απευθείας μεταφορά των προσφύγων από την Τουρκία στις χώρες που επιθυμούν στην Ευρώπη, κάτι που έχει προταθεί και από τον κ. Γιούνκερ».
Θοδωρής Δρίτσας. Υπουργός Ναυτιλίας
Επιβάλλεται ανάγκη συνολικής στρατηγικής
Πρόσφατα δήλωσα ότι η προσφυγιά είναι σαν το νερό. Περνάει από παντού. Δεν χρειαζόμαστε φράχτες. Δεξαμενές αλληλεγγύης χρειαζόμαστε. Τώρα πια όμως μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα, καμιά λύση δεν πρέπει να είναι απλή. Γιατί μπορεί να γίνει επικίνδυνα απλοϊκή. Η κατάσταση είναι ρευστή και ευμετάβλητη. Οι επιλογές και οι λύσεις όμως πρέπει να είναι σταθερές.
Τα εξετάζουμε όλα. Είμαστε υποχρεωμένοι να μην αποκλείσουμε τίποτα. Και αυτό κάνουμε, ιεραρχώντας ως πρώτη προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν πρέπει να παραδεχθούμε ότι αδυνατούμε να την προστατεύσουμε. Οι φράχτες αναδεικνύουν την έλλειψη στρατηγικής και το μόνο που κάνουν είναι να επικυρώνουν εγκληματικά τους εθνικούς εγωισμούς. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να εκθέσουμε χιλιάδες πρόσφυγες σε πρακτικές βιοπολιτικής. Οι τραγωδίες στα νερά του Αιγαίου, αλλά και σε όλους τους χερσαίους δρόμους της προσφυγιάς, μας επιβάλλουν την ανάγκη συνολικής στρατηγικής. Το ζήτημα είναι πόσο γρήγορα θα την πετύχουμε. Δεν έχουμε χρόνο».
