Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι πολλές και για αυτό δεν μπορούν να αξιολογούνται, περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά, με όρους τσουβαλιάσματος. Ωστόσο η ίδια η τάση μετακύλισης του ενεργειακού ενδιαφέροντος προς αυτές έχει αυξήσει το ενδιαφέρον όχι όσων μόνο νοιάζονται για το περιβάλλον, αλλά δυστυχώς και όσων ψάχνουν να επενδύσουν σε αυτές, αδιαφορώντας φυσικά ως συνήθως στον χώρο των μεγάλων επενδύσεων, για το όποιο κόστος μπορεί να επιφέρουν οι κινήσεις τους.

Φυσικά δεν υπάρχουν «παίχτες» χωρίς να υπάρχει «παιχνίδι», οπότε και οι ευθύνες προστασίας της ελληνικής γης και του ελληνικού τοπίου, δεν παύουν να φεύγουν από τα χέρια της Πολιτείας.

Δεν θα χρειαζόταν να αναφέρουμε το παράδειγμα της Ζακύνθου, όπου υπό τον γενικότερο «επενδυτικό οίστρο» της νέας κυβερνητικής φρουράς η περιοχή του «Ναυαγίου» απειλείται πλέον με ξεπούλημα περί των 15.000 στρεμμάτων σε επενδυτή από το Κατάρ. Μια «επένδυση» που κατά τον υπουργό Οικονομίας έχουν μπλοκάρει «γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και δικαστικές περιπέτειες».

Άλλωστε το ζήτημα με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε ορεινές περιοχές, δεν είναι δημιούργημα της τωρινής κυβέρνησης, αλλά ούτε όμως και της προηγούμενης, που ίσως δεν έθεσε τα απαραίτητα τελικά όρια στην εξάπλωση του φαινομένου.

Αποκαρδιωτικές είναι οι εικόνες, ενδεικτικά, από τα Ακαρνανικά Όρη, από το Παναχαϊκό Όρος και τα Καλάβρυτα:

Το παρακάτω μέρος του άρθρου αποτελεί μέρος του ρεπορτάζ του anevenontas.gr, το οποίο αναδεικνύει πλήρως την πολιτική κάλυψη πίσω από τις λεγόμενες «πράσινες επενδύσεις» και κάνει λόγο για ολοφάνερη αλληλοδιαπλοκή επιχειρηματικών συμφερόντων και πολιτικού προσωπικού. «Ήδη η πολιτική ηγεσία, τους υποσχέθηκε απλοποίηση των διαδικασιών, δηλαδή παράκαμψη του νομικού πλαισίου προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, συμπληρώνεται στο ρεπορτάζ.

Πριν λίγες μέρες έγινε η ετήσια κοπή πίτας της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) δηλαδή του lobby των αιολικάκηδων.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πρώην και νυν υπουργοί, βουλευτές και ευρωβουλευτές, παρέα με μεγαλοστελέχη του ενεργειακού τομέα.

(Τρώνε, πίνουν και λογαριασμό δε δίνουν…)

Είχαν κάθε λόγο να είναι όλοι ευχαριστημένοι: αιολικά εργοστάσια φυτεύονται παντού στα βουνά και ο σχεδιασμός τους για 24500 ανεμογεννήτριες σε σχεδόν κάθε βουνό αλλά και κάθε νησίδα της Ελληνικής επικράτειας, παρακάμπτοντας κάθε καθεστώς προστασίας αλλά και κοινής λογικής, προχωρά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα αποφέροντας μεγάλα και σίγουρα κέρδη. Μια πολύ επιτυχημένη και με μηδενικό ρίσκο μπίζνα, που για να συνεχιστεί απρόσκοπτα θα πρέπει πάση θυσία να «ντυθεί» με ένα κοινωνικά αποδεκτό ιδεολόγημα, αυτό της σωτηρίας του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή μέσω των ΑΠΕ, με κάθε τρόπο και με οποιοδήποτε κόστος(!).

Διαβάζουμε στην “ταυτότητα” της ΕΛΕΤΑΕΝ (τρεις παράγραφοι, τρία ψέμματα):

• Οι επεμβάσεις για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών είναι περιορισμένες χωρικά και αναστρέψιμες. Οι αιολικές επενδύσεις διέπονται από αυστηρότατες χωροταξικές και περιβαλλοντικές ρυθμίσεις που διασφαλίζουν την προστασία του περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια και μετά τη λειτουργία της επένδυσης.

• Πάνω από όλα, η μαζική αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας θέτει τη χώρα μας ισότιμο εταίρο στη διεθνή μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή, το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης.

• Η Ευρώπη στοχεύει το ηλεκτρικό της σύστημα να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην πράσινη ενέργεια. Με συνδυασμό της αιολικής ενέργειας με τις υπόλοιπες ανανεώσιμες πηγές, με μονάδες αποθήκευσης ενέργειας και άλλες τεχνολογίες. Αυτό είναι πλέον τεχνικά εφικτό, οικονομικά επωφελές και περιβαλλοντικά επιβεβλημένο

Δε θα μπούμε σε οικονομικοτεχνικές λεπτομέρειες, για τις οποίες άλλωστε δεν είμαστε και αρμόδιοι, αν και ως πολίτες έχουμε σχηματίσει γνώμη για όλο αυτό.

Δε θα σχολιάσουμε την ολοφάνερη αλληλοδιαπλοκή επιχειρηματικών συμφερόντων και πολιτικού προσωπικού. Ήδη η πολιτική ηγεσία, τους υποσχέθηκε απλοποίηση των διαδικασιών (δηλαδή παράκαμψη του νομικού πλαισίου προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος). Σε μια χώρα όπως η δική μας, αυτά δεν μας κάνουν πλέον εντύπωση, είναι η κανονικότητα.

(Η αγωνία για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής είναι προφανής)

Αλλά προσπαθούμε να φανταστούμε την ελληνική φύση και τα βουνά ειδικότερα, σε 3-4-5 χρόνια από σήμερα. Πως θα μοιάζουν τα Άγραφα, η Πίνδος, το Μπέλες, ο Ταΰγετος, τα Αστερούσια, η Σαμοθράκη, τα βουνά της Εύβοιας, η Οίτη κλπ. κλπ; Μην αναρωτιέστε: απλά δείτε το αιολικό εργοστάσιο στα Ακαρνανικά βουνά, σχετικά άγνωστη -ακόμα και στους ορειβάτες- περιοχή, που όμως παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της βιοποικιλότητας στη χώρα μας.

Είναι υποχρέωση μας ως πολίτες να πάρουμε θέση για όλο αυτόν το σχεδιασμό ερήμην μας και να πράξουμε αναλόγως.