Την εποχή που ο κ. Μητσοτάκης παρουσιαζόταν από φιλικά του μέσα ενημέρωσης ως «Μωυσής», «Τσόρτσιλ» και «τσιτάχ», είχε περάσει στα ψιλά η αναφορά για τον «Κένεντι των Ελλήνων». Ήταν η εποχή που οι επικοινωνιολόγοι του φιλοτεχνούσαν το προφίλ του τάχα φιλελεύθερου και κεντρώου πολιτικού. Από τότε κύλησε πολύ νερό, ο «Κένεντι» μας τελείωσε και όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές καθημερινά αποκαλύπτεται το αποκρουστικό πρόσωπο του «Έλληνα Τραμπ».
Οφθαλμοφανή ψέματα, ακραία κινδυνολογία και διχαστική ρητορική έχουν επιστρατευτεί τις τελευταίες ημέρες από τον κ. Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του. Ο επικοινωνιακός μηχανισμός της ΝΔ μοιάζει να έχει ξεπατικώσει τις μεθόδους Τραμπ. Ο κ. Μητσοτάκης έφτασε μέχρι και στο σημείο να αμφισβητήσει την έκθεση του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την οποία ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 7,5%. Εναλλακτική πραγματικότητα και ακατάσχετη συνωμοσιολογία γίνονται καθημερινά τα υλικά της πολιτικής αντιπαράθεσης που έχει επιλέξει η ΝΔ.
Ο κ. Μητσοτάκης εκστομίζει χωρίς δεύτερη σκέψη τα πιο αδιανόητα ψέματα κατά του Αλέξη Τσίπρα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Σκέρτσος, λες και βγήκε από χρονοκάψουλα της δεκαετίας του ‘50, λέει συνεχώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία είναι «εθνική, δημοκρατική και ηθική εξαίρεση». Η ΝΔ προσπαθεί να μετατρέψει την καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση σε διάλογο του παραλόγου. Αν σήμερα, Τετάρτη, βγει ο κ. Μητσοτάκης και πει ότι είναι Δευτέρα, το πιο πιθανό είναι η συζήτηση να μετατοπιστεί σε μια αντιπαράθεση «Δευτέρας – Τετάρτης». Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά και της ποιότητας του δημόσιου διαλόγου που προτιμούν στον δρόμο προς τις εκλογές τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.
Το ερώτημα είναι γιατί επιλέγει ο κ. Μητσοτάκης τις παραπάνω στρατηγικές. Το πρώτο πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι συνειδητοποιεί πως οι ημέρες του στη διακυβέρνηση της χώρας λιγοστεύουν και δυσκολεύεται να κρύψει τον πανικό του μπροστά στην επικείμενη πολιτική αλλαγή. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι προσπαθεί να επιβάλει στην κοινή γνώμη τις πολιτικές του ως μονόδρομο. Κάθε άλλο σχέδιο και εν προκειμένω ένα προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, πρέπει να ταυτιστεί με την καταστροφή.
Ο κ. Μητσοτάκης θέλει απλά να κρύψει ότι αυτή τη στιγμή υλοποιεί την μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος και περιουσίας από τα λαϊκά και μεσαία στρώματα προς τους λίγους και ισχυρούς. Γνωρίζει ότι την αδικία δεν την ανέχεται ούτε ο αριστερός, ούτε ο δεξιός, ούτε ο κεντρώος πολίτης και προσπαθεί να προτάξει το αίσθημα κινδύνου έναντι της ελπίδας και της προσδοκίας της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας για δικαιοσύνη παντού.
Βέβαια, σε αυτή την προσπάθεια, δεν χάνεται μόνο το μέτρο, αλλά και η αίσθηση του γελοίου. Το πρωί βγαίνει ο κ. Μητσοτάκης και λέει ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κοστίζει δήθεν 70 δισ. Μία ώρα μετά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Σκέρτσος ανεβάζει το κόστος σε 83 δισ. Ο κ. Μητσοτάκης κινδυνολογεί και λέει ότι η εφαρμογή του θα οδηγήσει δήθεν σε 4ο μνημόνιο. Βέβαια, το 2018, όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, έλεγε ότι δεν είναι έξοδος αλλά 4ο μνημόνιο. Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Κωμωδία.
Η πλάκα, όμως, κάποια στιγμή τελειώνει. Η ελληνική κοινωνία έχει υποφέρει αυτά τα τέσσερα χρόνια. Το κράτος δικαίου έχει υποστεί βάναυσο πλήγμα. Ο δημόσιος διάλογος έχει κατρακυλήσει στα fake news. Στις 21 Μαΐου ο ελληνικός λαός θα πει «Ως εδώ!». Με την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα ξημερώσει μια άλλη μέρα για την ελληνική κοινωνία με δικαιοσύνη παντού.
(Ο Στέργιος Καλπάκης είναι Αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία)
