“Θα ήταν εξοργιστικό. Πραγματικά εξοργιστικό να μην μπορέσουμε να ξανάρθουμε στην Ελλάδα” λέει η Ζοέλ, συνταξιούχος από την Γκρενόμπλ της Γαλλίας, που περνάει τα καλοκαίρια της στη χώρα μας από το 1974. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η οικογένεια της Ζοέλ κατασκηνώνει στις πιο μαγευτικές γωνιές, στις πιο παρθένες παραλίες, στα πιο κρυστάλλινα νερά. Αιγαίο, Πελοπόνησος, Ιόνιο, Χαλκιδική. Ελεύθερο κάμπινγκ κάτω από τα δέντρα, πλάι στο κύμα.
Οταν το κλιμάκιο της αστυνομίας, του λιμενικού και της δασικής υπηρεσίας εμφανίστηκε στο αντίσκηνό τους, στην Εύβοια στις 13 Ιουλίου βρήκε τρεις γενιές κατασκηνωτών: τους παπούδες, τον γιό τους Ζιλ με την γυναίκα του, Φλοράνς και την 14χρονη Λιζά. Τους είπαν να φύγουν και τους ενημέρωσαν ότι το πρόστιμο για το ελεύθερο κάμπινγκ πρόκειται να αυξηθεί στα 300 ευρώ το κεφάλι.
“Μας έδιωξαν. Τόσα χρόνια, αυτό δεν μας έχει ξανασυμβεί.” λέει η Ζοέλ. Την επόμενη ημέρα (Κυριακή!) το πενταμελές κλιμάκιο απέδειξε ότι το κράτος λειτουργεί, επανερχόμενο για να κυνηγήσει τους λιγοστούς κατασκηνωτές που είχαν απομείνει. “Δίπλα μας ήταν ένα ζευγάρι συνταξιούχων από την Αθήνα” λέει ο 75χρονος Σαρλ. “Μάζευαν τα πράγματά τους κλαίγοντας. Πραγματικά μου ράγισε η καρδιά”.
Η οικογένεια Ντεπόρτ αποφάσισε να το ρισκάρει, μεταφέροντας την κατασκήνωση σε πιο απόμερο σημείο, στην ίδια περιοχή. Κάθε πρωί ρίχνουν τα αντίσκηνα ώστε να μην φαίνονται από τη θάλασσα και κάθε βράδυ τα ξαναστήνουν.
Ελεύθεροι κατασκηνωτές ή all inclusive;
Οι Ντεπόρτ αφήνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα ό,τι χρήματα έχουν βάλει στην άκρη το χειμώνα. “Ερχόμαστε 4-5 εβδομάδες, 5-6 άτομα. Πέρυσι ξοδέψαμε 2.200 ευρώ. Στη Μυτιλήνη είχαμε περάσει πολύ οικονομικά, είχαμε ξοδέψει 1.700 ευρώ. Τρώμε καθημερινά σε εστιατόριο (διακοπές κάνουμε, δεν μαγειρεύουμε!), αγοράζουμε ψωμί από το φούρνο, φρούτα, λαχανικά, βενζίνη για το αυτοκίνητο και το φουσκωτό κ.τ.λ” λέει η Φλοράνς. “Ξεχωριστό κονδύλι είναι τα εισιτήρια, τα σουβενίρ και οι προμήθειες σε λάδι, σταφίδες που παίρνουμε για το χειμώνα”.
Η δωρεάν διαμονή στο αντίσκηνο επιτρέπει σε τουρίστες μετρίου εισοδήματος, όπως οι Ντεπόρτ (“είμαστε εκπαιδευτικοί, ξέρετε πώς είναι οι μισθοί των εκπαιδευτικών στη Γαλλία”) να παρατείνουν τις διακοπές τους, ενισχύοντας την οικονομία του τόπου στον οποίο κατασκηνώνουν πολύ περισσότερο από τους έγκλειστους των all-inclusive.
“Δεν μας αρέσει να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον. Στο ελεύθερο κάμπινγκ έχεις άπλα. Και είσαι μέσα στη φύση” λέει η Φλοράνς. “Για άλλους είναι σημαντικό να έχουν στις διακοπές ψυγείο ή τουαλέτα. Εμείς οργανωνόμαστε διαφορετικά.”
Στο ελεύθερο κάμπινγκ τα παιδιά της πόλης σταματούν δια μαγείας να ζητούν λιχουδιές και τηλεόραση. Πού χρόνος για βίντεο με πειρατές όταν έχεις έναν ολόκληρο δικό σου βράχο που τον έχεις μετατρέψει σε καράβι και η παιδική φαντασία ταξιδεύει...
Η ποινικοποίηση των διακοπών στη φύση είναι ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που μπορεί να εξηγήσει κανείς σε ένα παιδί. Οταν το κλιμάκιο των τοπικών αρχών έφθασε σε μία γειτονική σκηνή, και άρχισαν να εμφανίζονται, ένα προς ένα τρία παιδάκια με έκπληκτα μάτια, οι αστυνομικοί και οι λιμενικοί με τα πιστόλια στη ζώνη απέστρεφαν το βλέμμα. Ηταν σαφές ότι δεν πίστευαν τον νόμο που είχαν κληθεί να εφαρμόσουν. Αυτοί που τον πιστεύουν, ας εξηγήσουν στους συνταξιούχους με το πετσοκομμένο εισόδημα που βράζουν τώρα στο δυάρι τους στην Καλιθέα και στους Γάλλους που κάθε μέρα στήνουν και ξεστήνουν το αντίσκηνό τους, στους μπακάληδες που έχασαν την πελατεία και στους εστιάτορες που μένουν άδειοι, ότι οι διακοπές στο ύπαιθρο είναι κακό, πολύ κακό πράγμα.
Σύντομα στην Ολομέλεια της Βουλής η αύξηση του προστίμου στα 300€
Η «εγκατάσταση σκηνών ή η στάθμευση τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παρυφές δημοσίων δασών, δάση και εν γένει δημόσιους χώρους» απαγορεύθηκε από τον νόμο 392 του 1976. 0 νόμος 2160 του 1993 προσέθεσε και απαγόρευση φιλοξενίας άνω του ενός τροχόσπιτου ανά οικόπεδο ή περίβολο καταστήματος. Το 1999 το πρόστιμο ορίστηκε σε 50.000 δρχ. (147 ευρώ). Το νομοσχέδιο του υπουργείου Τουρισμού περί «Απλούστευσης διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας», το οποίο μειώνει το κόστος ενοικίασης ιδιωτικών παραλιών από ξενοδοχειακές μονάδες, αναγνωρίζοντας τις ειδικές συνθήκες της οικονομικής κρίσης, αυξάνει αντιθέτως τα πρόστιμα για την ελεύθερη κατασκήνωση στα 300 ευρώ. Το πρόστιμο επιβάλλεται «ανά άτομο ή ανά κατασκηνωτικό ή ανά μεταφορικό μέσο» και πλέον εισπράττεται άμεσα, με διατάξεις όπως αυτές που διέπουν τα πρόστιμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Το νομοσχέδιο έχει ψηφιστεί στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και αναμένεται να εγκριθεί σύντομα από την Ολομέλεια.
Κι αν αντί για πρόστιμα...
Αν οι αρχές θέλουν να ασχοληθούν με το ελεύθερο κάμπινγκ έχουν πολλούς εποικοδομητικούς τρόπους να το κάνουν. Θα μπορούσαν παραδείγματος χάρη να ξεκινήσουν εκστρατείες ενημέρωσης των κατασκηνωτών για το πώς να εξαφανίζουν τα ίχνη της παρουσίας τους. Κάποιοι δήμοι είναι πιο μπροστά από άλλους, προσφέροντας στους κατασκηνωτές υπηρεσίες όπως βρύση ή αποκομιδή σκουπιδιών. “Κάθε χρόνο, το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να καθαρίζω την περιοχή πίσω από την παραλία όπου κατασκηνώνουμε” λέει η 50χρονη Φλοράνς περπατώντας ανάμεσα σε καθαρές συστάδες πεύκων. “Την πρώτη ημέρα που έφτασα εδώ γέμισα μια τεράστια μαύρη σακούλα.” Τρεις ημέρες αργότερα, εμφανίστηκε μπροστά στο αντίσκηνό της κλιμάκιο από τις αρχές του τόπου. Και δεν ήταν για να την ευχαριστήσει...
Συντομευμένη εκδοχή του παραπάνω ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή
* * *
* * *
Διαβάστε επίσης:
