Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:
Έλα, ρε! Τι μου λες, τώρα; Κηρύχτηκε σεισμόπληκτη η Κεφαλονιά, μία μόλις εβδομάδα μετά τον σεισμό; Και μόνον αφού την επισκέφθηκε ο κυρ-Αντώνης αυτοπροσώπως για να διαπιστώσει ίδίοις όμμασι πως όντως έγινε σεισμός και δεν τον τρολλάρει ο Μουρούτης; Κατ’ αρχάς, έτσι που πάμε, πάλι καλά που δεν έχει βγει ακόμα κανένας ταλιμπάν με καλυμμαύκι να πει πως δικαίως επέπεσε ο σεισμός στο δύστυχο νησί επειδή εξέλεξε βουλευτίνα Συριζαία και όχι κάποιο καλό παιδί από τη Δεξιά του Κυρίου. Μετά, είδαμε υπουργούς να περπατάνε στα συντρίμμια μπροστά στις κάμερες και μόνο που δεν καμάρωναν για το έργο τους! Ακούσαμε και κάτι «γαλλικά», γιατί είναι που είναι οι κεφαλονίτες, άμα τα πάρουν στο κρανίο γίνονται έξαλλοι.
Και σκέφτομαι εγώ ο φουκαράς: αφού η Κεφαλονιά έχει μακρύ και οδυνηρό ιστορικό σεισμών, γιατί να μη θεωρείται διαρκώς σεισμόπληκτη; Από το Φλεβάρη του 1867, που τα 7,2 ρίχτερ ισοπέδωσαν σχεδόν ολάκερη τη δυτική πλευρά του νησιού, πάνε 147 χρόνια. Από τον Αύγουστο του 1953, που πάλι ισοπεδώθηκε το νησί, πάνε 61 χρόνια. Τι άλλο χρειάζεται για να μάθουμε το μάθημά μας και να μην περιμένουμε να έλθουν αντίσκηνα από την Αθήνα; Γιατί να μην υπάρχει μια διαρκής παρακαταθήκη των σχετικών ειδών πρώτης ανάγκης στο νησί; Στοιχίζει όσο μια φτερούγα από ένα F-16 ή όσο μισό άρμα μάχης Leopard, για να μην αναφερθώ στα υποβρύχια πάλι και μου ανέβει η πίεση. Ακριβώς όπως στο Μέτσοβο οι φίλοι μου οι Βλάχοι έχουν οργανώσει πυκνό δίκτυο σταθμών εκχιονισμού των δρόμων, με τα φορτηγά τους, τα εκχιονιστικά τους, το χοντρό αλάτι και τα όλα τους, επειδή ξέρουν πως έτσι κι αλλιώς κάθε χρόνο τέτοια εποχή θα χιονίσει. Οι Μανιάτες, στο Γύθειο, ας πούμε, δεν έχουν τέτοια ανάγκη και σιγά μην πάρουν εκχιονιστικά. Δεν είναι επειδή είναι ξεροκέφαλοι, απλά έχουν άλλες προτεραιότητες. Στην Κεφαλονιά, όμως; Δεν ξέρουμε ότι κάθε τόσο γίνεται ισχυρός σεισμός; Δεν λέω να ενισχύεται η πολεοδομία και να κάνει τακτικούς ελέγχους για κακοτεχνίες σε σπίτια και δημόσια έργα, αυτό πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Αλλά τα είδη πρώτης ανάγκης, διάβολε;
Απλό είναι, δεν χρειάζεται να πονοκεφαλιάζουμε. Όπου έχει χιονοπτώσεις ένα οργανωμένο κράτος καβατζώνει εκχιονιστικά κι αλάτι, όπου έχει πλημμύρες καταβατζώνουμε μπουλντόζες και υλικά κατασκευής αναχωμάτων κι όπου έχει σεισμούς καβατζώνουμε αντίσκηνα, κλινοσκεπάσματα, γεννήτριες, νερό και φάρμακα, που να αντικαθίστανται σε τακτά χρονικά διαστήματα, διατιθέμενα σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας. Κι εννοείται ότι σε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια οι αυριανοί πολίτες εκπαιδεύονται για τα σχετικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν. Αλλά, θα μου πεις, τα αντίσκηνα και οι κουβέρτες τι μίζα να δώσουν;
