Καταφέρνουν να ευτελίζουν ακόμα και σπουδαίες ανακαλύψεις (ας τις πούμε έτσι):

την εξ αποστάσεως μάθηση (απαραίτητη σε ειδικές περιπτώσεις) την κάνουν μανιέρα, και ευκολάκι για να πηδήξουν τους νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν (τίποτα δεν υποκαθιστά την κοινότητα και τη δυναμική της εκπαίδευσης)

τις τηλεδιασκέψεις συλλογικών οργάνων τις κάνουν κανόνα και επαίρονται για τη δήθεν οικονομία στα εισιτήρια (το τηλεδιασκεπτόμενο σώμα, δεν είναι σώμα… είδα περίπτωση μέλη ίδιας παράταξης που ψήφιζαν σε τηλεδιάσκεψη να συνεννοούνται in extremis με sms)

την τηλε-ιατρική, που έχει σώσει ζωές σε απομακρυσμένα νησιά για παράδειγμα, είναι ικανοί να την κάνουν «απομακριάθεραπεία και καλό κατευόδιο» για να απαξιώσουν ακόμα περισσότεροι την δημόσια υγεία

υποκαθιστούν την απαράμιλλη συγκίνηση του να βλέπεις και να ακούς Όπερα με ζωντανούς τραγουδιστές και μουσικούς, με το να την βλέπεις on line σε κάποια θεατρική αίθουσα

οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες πλασάρονται ως αντικειμενικές, έξυπνες, αδιάβλητες (κολοκύθια τούμπανα, μια λέξη μόνο: Φλόριντα και Bush jr.) οι υπηρεσίες θα λειτουργούν μέσω skype, ο Δήμαρχος θα δέχεται πολίτες με ηλεκτρονικά ραντεβού, (mail: έχετε το νούμερο167)

γενικότερα: ενοχλεί και φοβίζει η συνεύρεση, η πρόσωπο με πρόσωπο επαφή, η δυναμική των συλλογικών οργάνων, οι συναντήσεις, οι κουβέντες των διαδρόμων, τα πηγαδάκια… όλα εκείνα που ανεξέλεγκτα από τη φύση τους, δεν μπορούν να κουμαντάρουν.

τα επισημαίνουμε σε όσους και όσες νομίζουν ότι όλα αυτά είναι πράγματα γενικώς καλά και ουδέτερα.

ας μας πουν και τεχνοφοβικούς στο φινάλε.

ένα πράγμα της τεχνολογίας τρέμω, το βενζινοπρίονο, από τραυματικές εμπειρίες της οικογένειας, όλα τα υπόλοιπα… τα παλεύουμε.