Στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για την επέτειο του Πολυτεχνείου, το άστρο του Στ. Θεοδωράκη έλαμψε και πάλι. Σε μια μέρα με ειδικό βάρος για τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, ο επικεφαλής του Ποταμιού δεν βρήκε ούτε μία λέξη για να τιμήσει τους νεκρούς της εξέγερσης.

Αντιθέτως, εξέλαβε την εκδήλωση ως ευκαιρία για να ξεδιπλώσει, με το γνωστό επιθετικό στυλ του ξερόλα της “πιάτσας”, τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα για τα πανεπιστήμια.

Στη συνεδρίαση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, λοιπόν, ο Στ. Θεοδωράκης είχε το θράσος να ζητήσει την κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων, αποδίδοντας τα δεινά του πανεπιστημίου στην... κομματοκρατία. Για τα προβλήματα της παιδείας, σύμφωνα με τον οπαδό της αριστείας, δεν ευθύνονται οι διαρκώς μειούμενες δαπάνες για την παιδεία και την έρευνα, ιδίως κατά την πενταετία 2010-15, που έφεραν τη χώρα στον πάτο της Ευρώπης, αλλά η παρέμβαση των κομμάτων, γενικά κι αόριστα, στα πανεπιστήμια.

Ο Στ. Θεοδωράκης βρήκε μια ακόμα ευκαιρία να υπερασπιστεί τον περιβόητο νόμο Διαμαντοπούλου, ο οποίος ξήλωσε κάθε έννοια δημοκρατίας στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το πώς σχετίζεται η ποιότητα της εκπαίδευσης με την απουσία των φοιτητών στη λήψη των αποφάσεων είναι κάτι που μόνο ο Στ. Θεοδωράκης το γνωρίζει. Το πώς συνδυάζεται το αίτημα για δημοκρατία με την απουσία δημοκρατίας στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας μόνο το φωτεινό άστρο του πρώην τηλεαστέρα είναι σε θέση να γνωρίζει. 

Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής του Ποταμιού άναφέρθηκε στην φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, φαινόμενο που οξύνθηκε κατά την περίοδο της κρίσης. Κι εδώ προκύπτει ένα ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι νέοι και οι νέες που φοίτησαν στο “κομματοκρατούμενο”, άρα αναξιοκρατικό κατά τον Στ. Θεοδωράκη, ελληνικό πανεπιστήμιο, να διαπρέπουν στο εξωτερικό;

Μήπως οφείλεται στο “ελληνικό ταλέντο”; Μήπως στην “ελληνική ψυχή”;