Σ’αυτές τις δύσκολες μέρες που όλοι ζούμε, ο χειρότερος εχθρός της κοινωνίας αποδεικνύεται η κυβέρνησή μας. Μια κυβέρνηση που θεωρεί περιττή πολυτέλεια το κοινωνικό κράτος για το οποίο φορολογούμαστε.  Ήταν γνωστή έτσι κι αλλιώς η απέχθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη για το κοινωνικό κράτος, μα τώρα πια, και υπό τις συνθήκες που βιώνουμε την πολύπλευρη κρίση, η απέχθεια αυτή μετατρέπεται σε πλήρη αμφισβήτηση της υποχρέωσης της Πολιτείας να προστατεύσει τις ίδιες τις ζωές των πολιτών.

Έχουμε μια κυβέρνηση που θεωρεί πολυτέλεια των πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών για τη στήριξη του ΕΣΥ, που και πάλι πιέζεται ασφυκτικά και αδυνατεί περιθάλψει ασθενείς και να σώσει ζωές.  Έχουμε μια κυβέρνηση που θεωρεί πολυτέλεια την πρόσληψη εκπαιδευτικών ώστε να αραιώσουν με ασφάλεια οι μαθητές στις σχολικές αίθουσες στις οποίες θερίζει η πανδημία.  Έχουμε μια κυβέρνηση που θεωρεί πολυτέλεια την ενίσχυση του στόλου των ΜΜΜ ώστε να μην στοιβάζονται καθημερινά και ανεξέλεγκτα εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι. Πρόκειται βέβαια για την ίδια κυβέρνηση που θεωρεί πολυτέλεια ακόμα και την πρόσληψη πυροσβεστών και είδαμε να στέλνει τα ΜΑΤ να ξυλοφορτώσουν τους ήρωες του καλοκαιριού που τώρα δεν τους έχει ανάγκη.

Δυστυχώς, αυτή την κυβέρνηση έχουμε. Μια κυβέρνηση που βγάζει στις πλάτες των πολιτών την ιδεολογική της απέχθεια για το κοινωνικό κράτος. Μόνο που στις σημερινές συνθήκες και με διακύβευμα ανθρώπινες ζωές, αυτή η ιδεολογική εμμονή μετατρέπεται σε πολιτική κρουσμάτων και θανάτων. Γιατί κάθε μέρα που περνάει χωρίς ενίσχυση του ΕΣΥ, χωρίς λιγότερους μαθητές στις τάξεις και με συνωστισμό στα ΜΜΜ, η χώρα πληρώνει βαρύ τίμημα σε ανθρώπινες ζωές. Με ανθρώπινες ζωές και με μακροχρόνια επιβαρυμένες υγείες πολιτών πληρώνει η χώρα τις ιδεολογικές εμμονές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν είναι ότι δεν μπορεί αυτή η κυβέρνηση. Είναι ότι δεν θέλει να μας προστατεύσει.