Ο πόλεμος στην Ουκρανία, μετά τη ρωσική εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου και τις μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις του τελευταίου μήνα, καθώς και οι ευρύτερες προεκτάσεις του σε γεωπολιτικό, οικονομικό και ανθρωπιστικό επίπεδο, διαμορφώνουν νέες συνθήκες σε ένα ούτως ή άλλως ρευστό διεθνές περιβάλλον.
Οι προεκτάσεις αυτές αναλύονται στο θεματικό Δελτίο Διεθνών & Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του ΕΝA «Πόλεμος στην Ουκρανία: Διαστάσεις, συνέπειες & προεκτάσεις»:
Ευρωπαϊκή επαναφορά; Ίσως την επόμενη φορά
Την επαύριο της εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία πλήθυναν οι αναφορές στα ευρωπαϊκά έντυπα –και οι σχετικές επίσημες δηλώσεις– περί της αφύπνισης και της επιστροφής της Ευρώπης ως σημαντικής γεωστρατηγικής δύναμης. Η πραγματικότητα ευνοεί πολύ λιγότερο τις προοπτικές μιας αυτόνομης ευρωπαϊκής πορείας.
Το δίλημμα της Κίνας για τον πόλεμο στην Ουκρανία
Την ίδια ώρα, ο πόλεμος θέτει την Κίνα ενώπιον διλήμματος σχετικά με τη στάση της έναντι της Ρωσίας. Το εάν το Πεκίνο θα επιλέξει τον δρόμο της ρήξης με τη Δύση ή της αποστασιοποίησης από τη εταίρο, πια, Μόσχα αναμένεται να έχει επιπτώσεις πλανητικού χαρακτήρα – και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το πεδίο της οικονομίας.
Πώς αντιλαμβάνονται οι Ρώσοι τον πόλεμο; Μια σκιαγράφηση της εσωτερικής κατάστασης στη Ρωσία
Στο εσωτερικό της Ρωσίας ο λαός φέρεται διχασμένος σχετικά με τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας της χώρας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, ενώ παράλληλα οι επιπτώσεις των κυρώσεων της Δύσης απέναντι στη Μόσχα έχουν ισχυρό αντίκτυπο στη ρωσική οικονομία.
Ελληνοτουρκικά στο φόντο της ουκρανικής κρίσης
Ταυτόχρονα, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να συνταχθεί αναφανδόν με την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία, η Τουρκία κράτησε μεσολαβητική στάση μεταξύ των δύο μερών, επιδιώκοντας στην πράξη την αναβάθμιση του γεωστρατηγικού της ρόλου. Η επιδίωξη της τουρκικής κυβέρνησης να μετέχει ενεργά στις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή ενδεχομένως να της δώσει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει και τους συσχετισμούς στα ελληνοτουρκικά και στο κυπριακό από νέα θέση ισχύος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.
Το τέλος της παγκοσμιοποίησης;
Τέλος, οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης απέναντι στη Μόσχα αποτελούν άλλον ένα κρίκο σε μια αλυσίδα εξελίξεων και τάσεων προς την απο-παγκοσμιοποίηση. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει υπαρξιακή κρίση, ωστόσο δεν μπορεί να εκτιμηθεί σε ποια μορφή θα την οδηγήσουν οι νέοι συσχετισμοί στην πολυπολική(;) παγκόσμια οικονομία.
