Σε ότι αφορά το γιατί δεν απέδωσαν καρπούς και ειρήνη οι διαβουλεύσεις στο Κάιρο, υπάρχουν περισσότερες από μια αιτίες.
Αυτό για το οποίο το Τελ Αβίβ κατηγορούσε στο παρελθόν τους Παλαιστίνιους έγινε πραγματικότητα για τον ίδιο τον Ισραηλινό πρωθυπουργό.
Όταν προ μηνών, δεχόταν πιέσεις για να προχωρήσει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Παλαιστινιακού, η απάντηση ήταν πως δεν υπάρχει ισχυρός συνομιλητής στην αντίπερα όχθη.
Οι απεσταλμένοι του Νετανιάχου διαπραγματεύονταν την εκεχειρία στο Κάιρο, ωστόσο ο επικεφαλής της Ισραηλινής κυβέρνησης προσπαθούσε να ελέγξει τα υπόγεια ρεύματα και τις αντιδράσεις στο υπουργικό του συμβούλιο, που βρισκόταν σε εντελώς αντίθετη ρότα.
Ο Νετανιάχου διαπραγματεύοταν το άνοιγμα του λιμανιού της Γάζας ( και φέρεται να είχε συμφωνήσει σε αυτό ) όταν, τρία από τα βασικά στελέχεη του υπουργικού του συμβουλίου ρωτούσαν, πότε θα μπούμε στη Γάζα.
Το αίτημα για αφοπλισμό της Χαμάς από πλευράς του, είχε χαρακτηριστεί μη ρεαλιστικό ακόμα κι από την Ουάσιγκτον, ενώ το σχέδιο Β, που ήθελε ανάληψη του ελέγχου της ασφάλειας και των συνόρων από τη Φατάχ, δεν γοήτευε τη Χαμάς.
Στην πραγματικότητα η Χαμάς δεν είχε κανένα λόγο να δεχθεί κάτι τέτοιο. Μετά από πέντε εβδομάδες πολέμου, αντιστάθηκε στις Ισραηλινές δυνάμεις κι έκλεισε το κεφάλαιο αυτής της πρώτης περιόδου ένοπλης αντιπαράθεσης, με τα ποσοστά αποδοχής της από την Παλαιστινιακή κοινωνία, να βρίσκονται στο υψηλότερο ιστορικά σημείο.
Το γεγονός πως το 66% των κατοίκων της Δυτικής όχθης συντάσονται με τη στάση της Χαμάς απέναντι στο Ισραήλ και μόλις το 13% επιβραβεύουν την πολιτική του Μαχμούντ Αμπάς, κατόπιν του πολέμου στη Γάζα, αποτελεί σίγουρα ένα μήνυμα προς την Παλαιστινιακή Αρχή, θα έπρεπε όμως να απασχολήσει και το Τελ Αβίβ που διατείνεται πως δεν επιθυμεί τη Χαμάς στο πολιτικό σκηνικό, αλλά φέρει ολόκληρη την ευθύνη για την απογείωσή της στα πολιτικά πράγματα.
Το ερώτημα που κυριαρχεί στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αλλά και την κοινή γνώμη, είναι το τι ακριβώς κάνουμε με τη Χαμάς;
Πιο συγκεκριμένα αναρωτιούνται, εάν ο πραγματικός στόχος είναι η Χαμάς γιατί σταμάτησε η επιχείρηση;
Είναι εντυπωσιακό ωστόσο, ακόμα κι όταν οι διαπραγματεύσεις για ειρήνευση βρίσκοταν σε εξέλιξη στην Αίγυπτο η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών του Ισραήλ, επικροτούσε τις θέσεις του Αβιγκντόρ Λίμπερμαν που τασσόταν υπέρ της ανακατάληψης της Γάζας και εξουδετέρωσης κάθε θύλακα της ισλαμικής οργάνωσης.
Η επιλογή Νετανιάχου να συνδέσει την απαγωγή και δολοφονία των τριών εποίκων στη Δυτική Όχθη με τη Χαμάς και να εισβάλει στη Γάζα, έχει πλέον εξελιχθεί σε Μπούμεραγκ για τον ίδιο.
Η σχέση του με την Ουάσιγκτον επίσης, βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της πολιτικής του διαδρομής.
Η διπλωματική κρίση, η άρνηση των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε άνευ όρων χορήγηση των πυραύλων Hellfire στο Ισραήλ και η τακτική απόκρυψης που ακολούθησε απέναντι στο υποργικό του συμβούλιο, έχουν δώσει πάτημα για την αμφισβήτηση των ενεργειών του.
Επιχειρώντας να ελέγξει την κατάσταση, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, άδραξε την ευκαιρία της ρίψης τριών ρουκετών από ισλαμική οργάνωση πριν την εκπνοή της προχθεσινής εκεχειρίας κι επιρρίπτωντας την ευθύνη στη Χαμάς, διέταξε την επανάληψη των βομβαρδισμών.
Ένας επιπλέον λόγος που φέρεται να οδήγησε τον Νετανιάχου στην απόφαση αυτή, ήταν η βεβαιότητα των υπηρεσιών πληροφοριών, για το που κρύβεται ο επικεφαλής του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, Μοχάμεντ Ντέιφ.
Ένα από τα πρώτα χτυπήματα ήταν εκείνο της οικείας του στο οποίο έχασαν τη ζωή τους η σύζυγός του, η μικρή κόρη του και τραυματίστηκαν δυο ακόμα παιδιά του.
Σύμφωνα με τη Χαμάς ο Ντέιφ δεν βρισκόταν στο σημείο. Εφόσον ο Ντέιφ έχανε τη ζωή του, ο Νετανιάχου θα διαπραγματευόταν με άλλον αέρα στο Κάιρο -στο οποίο εχθές το απόγευμα οι απεσταλμένοι του φέρεται να επέστρεψαν- και θα διαχειριζόταν την αντιπλίτευση των υπουργών του.
Εαν ο Ντέιφ, πράγματι επέζησε τις επίθεσης τότε οι υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ υπέπεσαν σε μια ακόμα γκάφα, η οποία θα δυσχεράνει ακόμα περισσότερο τη θέση του Νετανιάχου και κατεπέκταση τις εξελίξεις στο Κάιρο.
Εάν όμως πράγματι έχασε τη ζωή του στην επίθεση αυτή, τότε η Χαμάς διακινδυνεύει την όποια αξιοπιστία της, στο βωμό των εντυπώσεων μιας μάχης.
