Τις φωτογραφίες σχολιάζει ο Πρόδρομος Σεϊτανίδης:
Εθνικιστής δεν είμαι. Ακολουθώ τη μακρά διεθνιστική παράδοση και πιστεύω ακράδαντα ότι στην Ουκρανία πρέπει να στείλουμε να πολεμήσουν τον Κασιδιάρη και τον Παναγιώταρο, αφού ετούτοι την έχουν δει πολέμαρχοι και αυτή είναι η εγγενής αντίφαση των εθνικιστών: συναγελάζονται με άλλα ομοειδή γομάρια και τομάρια, ακόμα κι όταν εκείνα στρέφονται κατά των ομοεθνών τους. Πολύ θα ‘θελα να έβλεπα τι θα έλεγαν οι Χρυσαύγουλοι σχετικά με τις τυχόν διώξεις της ελληνικής μειονότητας στην Ουκρανία. Αυτοί δεν είναι πάντοτε υπέρ της βίαιης επιβολής της πλειοψηφίας επί των μειοψηφιών;
Όχι εθνικιστής δεν είμαι αλλά απορώ ώρες-ώρες με τον τρόπο, με τον οποίο οι κρατούντες διαχειρίζονται τα σύμβολα. Αφού, όπως είχε πει ο Φρανσουά Μιτεράν, πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Και εξηγούμαι: όπως ήταν γελοίο να ονομάσεις «Ελιά» ένα (πιθανό) κόμμα στην εποχή της λαδιάς και του λαδώματος, δεν είναι εξίσου γελοίο να λες ότι ασκείς υπερήφανη εθνική πολιτική και μετά να πουλάς το ... «Ελληνικό»; Δεν το μετονόμαζαν, τουλάχιστον, στην παλιά του ονομασία, «Χασάνι»; Δεν είναι το ίδιο με το να μετονομάζεις τον ιστορικό Μαραθώνιο της Μνήμης σε Alpha Bank Μαραθώνιο, καθώς είναι προφανές ότι ήθελαν να εξοβελίσουν το όνομα του Γρηγόρη Λαμπράκη στη μνήμη του οποίου είχε ξεκινήσει. Στην περίπτωση της γελοιότητας, που βιώνουμε, να πουλάει η Ελλάδα το Ελληνικό, έχουμε απλώς άλλη μιαν αντίφαση της ιστορίας: το παλιό Χασάνι δεν είχε τίποτε μνημεία ή αρχαία μάρμαρα, απλώς ήταν το πρώτο διεθνές αεροδρόμιο της χώρας και γι’ αυτό μετονομάστηκε σε Ελληνικό [αεροδρόμιο], σε αντιδιαστολή με το [παλιό] αμερικανικό αεροδρόμιο, με το οποίο μοιραζόταν τους ίδιους διαδρόμους προσγείωσης. Και βέβαια, αυτά γίνονταν σε μιαν εποχή που η ονοματολογία των χωριών, περιοχών και πόλεων αναβαπτίζονταν έστω και άτσαλα στα νάματα του νεοελληνισμού, εξορίζοντας τους Χασάνηδες και κάθε άλλο τούρκικο, σλάβικο ή αρβανίτικο τοπωνύμιο.
Οπότε; Μετά τη στάση «Μετρό Πανεπιστήμιο-Starbucks», αφού το μετρό δέχεται και χορηγούς, και την πώληση του Διαγόρα του Ρόδιου (όχι του φιλόσοφου αλλά του αεροδρομίου του νησιού), γιατί να μην πουλήσουμε και τον Αριστοτέλη (το αεροδρόμιο, όχι το Δήμο, που τον ψώνισε η ElDorado Gold) ή και τον Μέγα Αλέξαντρο (το αεροδρόμιο, πάντα, μην έρθουν και μας τον αγοράσουν τίποτε ΠΓΔΜίτες και πάθει λουμπάγκο ο Αντωνάκης!). Γιατί όχι; Αφού, όπως πάμε, σε λίγο θα έχουμε το «Ελληνικό-Λάτσης», πέντε λεπτά από την Ομόνοια με θέα στη θάλασσα και φως-νερό-τηλέφωνο!
