Μετά από διάφορους «εκσυγχρονισμούς» και «μεταρρυθμίσεις» ήδη από την δεκαετία του 1990 και έως την τροϊκανή περίοδο, στην χώρα μας επικράτησε η εργοδοτική αυθαιρεσία... ως μοντέλο νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης στον ιδιωτικό τομέα, στην αρχή σχεδόν αποκλειστικά κατά των μεταναστών κι αργότερα παντού, και στο δημόσιο τομέα. Δηλαδή, το δικαίωμα στην αξιοπρεπή σταθερή εργασία, στη δημοκρατική οργάνωση της παραγωγής, στην κοινωνική ασφάλιση και στο μισθό με τον οποίο μπορεί να ζήσει η εργατική τάξη, χάθηκε για τους πολλούς σταδιακά, παραχωρώντας τη θέση του στο ....δικαίωμα του κεφαλαίου να κερδοσκοπεί χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, να εγκαταλείπει, αφορολόγητο κατά κανόνα, τη ντόπια οικονομία και να μετατρέπεται είτε σε μπουζούκια, πισίνες και καταναλωτικές εισαγωγές τύπου Καγιέν, Ρόλεξ και Λουί Βιτόν, είτε σε ωραίους τραπεζικούς λογαριασμούς στις Ελβετίες και σε Off Shore...
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση άφηναν ενσυνείδητα την «αγορά εργασίας» να απορυθμίζεται -δήθεν αυτορυθμιζόμενη- και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (επιθεώρηση Εργασίας, Εφορίες, ΣΔΟΕ, ΙΚΑ, εισαγγελείς κ.λπ) συρρικνώθηκαν ή αφέθηκαν χωρίς νομικό οπλοστάσιο και δίχως πολιτική βούληση να πελαγοδρομούν και δυστυχώς να διαφθαρούν ως εκεί που δεν παίρνει. Απ' αυτή τη διαδικασία προέκυψαν τα πολλά κακά της μοίρας μας: χρεοκοπία της Κοινωνικής Ασφάλισης, μαζική φοροδιαφυγή, εκτεταμένη φτώχεια και τριτοκοσμική ανισότητα, διάλυση του κράτους πρόνοιας, φυγή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από τη χώρα και τέλος κρίση δημοσίου και ιδιωτικού χρέους όταν το κόστος δανεισμού από τις «διεθνείς αγορές» έγινε απαγορευτικό.
Το πάρτι προφανώς δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί σε βάρος της εργασίας και της κοινωνικής συνοχής. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να ενισχύσει, να εξοπλίσει θεσμικά και τεχνολογικά αλλά κυρίως να στρέψει και να κινητοποιήσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς κατά της πολυσχιδούς εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Δηλαδή, κατά της εισφοροκλοπής, της φοροδιαφυγής, της ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας. Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα που κυλά και βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής, δουλειάς, αμοιβής, αξιοπρέπειας, εκπαίδευσης και κοινωνικής ασφάλισης της εργατικής τάξης, θα είναι ακόμα μια επιτυχία της κυβέρνησης Τσίπρα, κι ένα θετικό μήνυμα ώστε το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ να εξαπλωθεί κι αλλού στην Ευρώπη που βιώνει και αντιλαμβάνεται την αδιέξοδη πολιτική της (ταξικής) λιτότητας και της δικτατορίας των τραπεζιτών.
Αν δεν επιστρέψει η περηφάνια των εργαζομένων δεν θα γίνει τίποτα στη χώρα.
