to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ποιος όπλισε το χέρι της Βαλερί Μπακό;

H δολοφονία της Καρολάιν πήρε διαστάσεις «εθνικής υπόθεσης» για την ελληνική κοινωνία, αναδεικνύοντας, με πολλές στρεβλώσεις στα ΜΜΕ, το παγκόσμιο φαινόμενο της γυναικοκτονίας


H δολοφονία της Καρολάιν πήρε διαστάσεις «εθνικής υπόθεσης» για την ελληνική κοινωνία, αναδεικνύοντας, με πολλές στρεβλώσεις στα ΜΜΕ, το παγκόσμιο φαινόμενο της  γυναικοκτονίας. Την ίδια χρονική περίοδο μια «αντεστραμμένη» υπόθεση συγκλόνισε τη γαλλική κοινωνία. Η 40χρονη Βαλερί Μπακό καταδικάστηκε σε τέσσερα  χρόνια κάθειρξης, τα τρία με αναστολή, για τη δολοφονία του πατριού-βιαστή της σε ηλικία 12 ετών, κατοπινού συζύγου και πατέρα των τεσσάρων παιδιών της, αλλά και κακοποιητή και προαγωγού της επί σειρά ετών. Στις 25/6/21, η Βαλερί Μπακό αποδόθηκε ελεύθερη στην κοινωνία, δέσμια των δικών της αλυσίδων, δηλώνοντας πως εξακολουθεί να νιώθει «ένα τίποτα».

Μακριά από την πολιτισμένη Γαλλία, στην αυστηρά πατριαρχική Τουρκία, μια άλλη γυναίκα,  η 30χρονη Μελέκ Ιπέκ, αθωώνεται μετά τη δολοφονία του επί 12 έτη βασανιστή συζύγου της, «ούσα σε νόμιμη αυτοάμυνα», όπως αποδέχτηκε το δικαστήριο. Ο σύζυγος κακοποιούσε επίσης τα δύο παιδιά τους σε τέτοιο βαθμό που ένα από αυτά δήλωσε στο τέλος της δίκης: « Δηλαδή τέλειωσε. Δεν θα φοβάμαι πια πως θα έρθει το βράδυ να μου κάνει κακό». Μόνο μέσα στο 2020, 312 γυναίκες δολοφονήθηκαν στην Τουρκία μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Το νούμερο, όπως αναφέρουν οι τουρκικές γυναικείες οργανώσεις, είναι μικρό σε σχέση με αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα. Απλώς, 312 περιπτώσεις καταγγέλθηκαν, εξακριβώθηκαν και εμπλούτισαν τα στατιστικά δεδομένα.

Οι λεπτομέρειες των υποθέσεων αυτών, όπως και πολλών άλλων, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ειδικούς, ψυχίατρους και ψυχολόγους, οι οποίοι περιέγραψαν δύο σύνδρομα στη δίκη της τουλάχιστον της Μπακό.  Το «σύνδρομο της κακοποιημένης γυναίκας», το οποίο καθιστά τη γυναίκα - μαριονέτα στα χέρια του απειλητικού άνδρα ο οποίος ασκεί απόλυτο έλεγχο πάνω στο αντικείμενο των επιθυμιών του. Ο ψυχίατρος Ντενίς Πριέ τόνισε πως,  σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν υπάρχει άλλη  διέξοδος στο πλήρως αλλοτριωμένο υποκείμενο παρά μόνο η καταστροφή του άλλου. Η ψυχολόγος Λοράνς Φρανσουά αναφέρθηκε στο «σύνδρομο της Στοκχόλμης» εξηγώντας πώς η Μπακό παρακολουθούταν επί 24ώρου βάσεως, ακόμη και κατά τις αναγκαστικές σεξουαλικές υπηρεσίες που προσέφερε σε αγνώστους μέσα σε ένα βανάκι το οποίο ο σύζυγος είχε μετατρέψει σε οίκο ανοχής. «Ήταν το βασίλειο του τρόμου», είπε χαρακτηριστικά.

Πολλά και αξιοσημείωτα έχουν ειπωθεί και γραφεί για το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Μπορεί η κοινή γνώμη να δείχνει από αρρωστημένη περιέργεια μέχρι αληθινή φρίκη και συγκίνηση. Μπορεί, επίσης, τα νομικά συστήματα να κρίνουν ανεξάρτητα από τις διαθέσεις του κοινού. Πολύ σωστά, καθώς οι πολιτισμένες κοινωνίες μας απαγορεύουν και τιμωρούν τις ανθρωποκτονίες. Μακριά από εμένα κάθε μανιχαϊστική αντίληψη για μια «εξιδανικευμένη» και μια «ωμή» βία.

Ωστόσο, κάποια απλά ερωτήματα τίθενται. Ποιος όπλισε τα χέρια αυτών των γυναικών; Πότε θα γίνει αποδεκτό πως οι σχέσεις ανδρών και γυναικών δεν είναι απλές ενδο-υποκειμενικές σχέσεις  αλλά κοινωνικές σχέσεις, δηλαδή  ιστορικά και κοινωνικά κατασκευασμένες που υπερβαίνουν τα υποκείμενα;

Με αυτή την έννοια, οι σχέσεις αυτές αλλάζουν. Οι γυναίκες μεμονωμένα ή ενταγμένες σε ποικίλες συλλογικότητες αγωνίζονται για μια τέτοια αλλαγή. Το Κράτος καλείται, ωστόσο, και εγκαλείται  να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Η πατριαρχία, όσο δομική κι αν είναι, δεν είναι παρά μια στιγμή στην Ιστορία. Η αλλαγή είναι πρωτίστως καθήκον της παιδείας, της εκπαίδευσης, της κουλτούρας που καλλιεργούν τα ΜΜΕ, της ικανότητας να ακούμε τον Άλλο, όποιος κι αν είναι αυτός/ή, να ακούμε ακόμη και τα κακοποιημένα σώματα. Ο αγώνας των γυναικών συνεχίζεται. Κι είναι ένας αγώνας δύσκολος και πολύπλοκος. Γιατί δεν πιστεύω πως οι γυναίκες ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς άνδρες. Για τούτο έχει σημασία να κατανοήσουμε ποιος οπλίζει το χέρι τους όταν σκοτώνουν, αλλά και πόσες «αντιστάσεις» έχουν συναντήσει στην πορεία τους, πόση αδιαφορία για την ύπαρξή τους, πόσες κατηγορίες και ενοχές ότι αυτές είναι που διαταράσσουν τους βασικούς θεσμούς: το γάμο, την οικογένεια, την εκπαίδευση, το κοινωνικό σύστημα. Οι γυναίκες κάνουν τελευταία πολλή φασαρία. Διαταράσσουν τη «φυσική» τάξη πραγμάτων. Εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι, θέτοντας ξανά και ξανά και εις το όνομα αιώνων καταπίεσης το ζήτημα των έμφυλων ανισοτήτων, έτσι ώστε η πολυπόθητη συμπληρωματικότητα  και συνύπαρξη να πάψει κάποτε να σημαίνει  εξουσία, βία, οδύνη και θάνατο.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)