to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ποινικοποίηση του φρονήματος

Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι η πολιτική της πρώτης περιόδου νομιμοποιήθηκε από το δημοψήφισμα. Αλλά και η πολιτική στροφή που έκανε μετά την κρίσιμη διαπραγμάτεση η τότε κυβέρνηση δικαιώθηκε πολιτικά, αφού η πλειοψηφία εμπιστεύθηκε τον ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει να την εφαρμόζει.


Αποτελεί βασική αρχή της δημοκρατίας ότι οι πολιτικές αποφάσεις της εκλεγμένης κυβέρνησης κρίνονται από τον λαό και από το εκλογικό σώμα και όχι από τα δικαστήρια. 
Εάν οι λέξεις και οι έννοιες δεν έχουν χάσει τελείως την σημασία τους, προκαλεί εντύπωση τι ζητούν αντιποπολίτευση και τμήμα των ΜΜΕ για την πρώτη περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; Η τότε κυβέρνηση μετά από ένα εξάμηνο αμφιλεγόμενης -ως προς την προετοιμασία της και τις δυνατότητες επιτυχίας- διαπραγμάτευσης που κατέληξε στην πρόταση Γιούνκερ από την πλευρά των εταίρων, διοργάνωσε δημοψήφισμα. Παρότι συνασπίστηκε όλη η αντιπολίτευση και το σημαντικότερο μέρος των ΜΜΕ, το "όχι" στην πρόταση Γιούνκερ απέσπασε το 62%.  Στην συνέχεια λόγω της ισχυρής αντίδρασης της ΕΕ και της απειλής εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, η κυβέρνηση υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο. Όμως, μετά την ψήφισή του προσέφυγε ξανά στην λαϊκή ετυμηγορία, τον Σεπτέμβριο του 2015. Παρότι είχε χάσει περίπου το ένα τρίτο της κοινοβουλευτικής δύναμης, που δημιούργησε νέο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε ξανά την πλειοψηφία με το ίδιο ποσοστό που είχε πάρει και στις εκλογές του Ιανουαρίου. 

Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι η πολιτική της πρώτης περιόδου νομιμοποιήθηκε από το δημοψήφισμα. Αλλά και η πολιτική στροφή που έκανε μετά την κρίσιμη διαπραγμάτεση η τότε κυβέρνηση δικαιώθηκε πολιτικά, αφού η πλειοψηφία εμπιστεύθηκε τον ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει να την εφαρμόζει. 

Προς τι λοιπόν τα αιτήματα για Εξεταστικές Επιτροπές και Ειδικά Δικαστήρια; Όλη η ρητορική βασίζεται στο επιχείρημα ότι η κυβέρνηση, όπως αποκάλυψε ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, είχε επεξεργαστεί και σχέδιο έκτακτης ανάγκης -παράλληλων πληρωμών-, για την περίπτωση που η χώρα εξωθείτο εκτός ευρωζώνης. Το περίεργο και το επίμεμπτο πολιτικά θα ήταν εάν έκανε μία δύσκολη διαπραγμάτευση δίχως να έχει επεξεργαστεί plan B. Ειρρήσθω εν παρόδω, η ΝΔ όταν ήταν στην αντιπολίτευση, την πρώτη αντιμνημονιακή της περίοδο, είχε επίσης καταστρώσει εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση επιστροφής στην δραχμή. Το είχε αποκαλύψει μεγάλη εφημερίδα, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την ηγεσία Σαμαρά "Λόμπι της δραχμής". 

Η αντιπολίτευση και το τμήμα εκείνο των ΜΜΕ ζητούν λοιπόν σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής και παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο, γιατί η εκλεγμένη κυβέρνηση κατέστρωσε εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση που η διαπραγμάτευση ξέφευγε. Υποθέτουν -και προσπαθούν να το βασίσουν στα λεγόμενα του κ. Βαρουφάκη που έχουν πολλές αντιφάσεις- ότι η τότε κυβέρνηση είχε πρόθεση να οδηγήσει την χώρα εκτός ευρώ. Έτσι όμως ενοχοποιεί και ποινικοποιεί όχι την πράξη, αφού πράξη δεν υπήρξε, αλλά τα σχέδια και τις σκέψεις. Προσκρούει και στο Σύνταγμα που προβλέπει ότι "Έγκλημα δεν υπάρχει ουδέ ποινή επιβάλλεται άνευ νόμου ισχύοντος προ της τελέσεως της πράξης, ορίζοντος δε τα στοιχεία ταύτης". Η κρίσιμη έννοια κατά το Σύνταγμα και όλα τα δημοκρατικά συντάγματα που έχουν την ίδια διάταξη, είναι η έννοια της πράξης. Και αυτό, ακριβώς για να αποφευχθεί η ποινικοποίηση της σκέψης και ακολούθως του φρονήματος, πρακτικές εξουσίας άλλων εποχών. 

Προκαλεί εντύπωση ότι δεν ζητούν Εξεταστική και Ειδικό Δικαστήριο για το πως μπήκαμε στο μνημόνιο -με ενδεχομένως παραποιημένα στοιχεία, όπως έλεγε στην ΔΕΘ το 2011 ο μετέπειτα πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς-, ούτε για την απόφαση της υπαγωγής στο ΔΝΤ, δίχως προσφυγή στην λαϊκή βούληση προκειμένου να υπάρξει νομιμοποίηση της απόφασης, αλλά για σκέψεις και σχεδιασμούς που δεν έγιναν πράξη. Το εάν η διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου στοίχισε οικονομικά, είναι θέμα πολιτικής κρίσης και κριτικής για το οποίο αποφάνθηκε δύο φορές το εκλογικό σώμα. Ναι, λένε, αλλά η τότε κυβέρνηση παραπλάνησε τον λαό. Αυτό προυποθέτει ότι ο λαός είναι σε νηπιακό στάδιο και δεν καταλαβαίνει και παραβλέπει ότι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό όλα τα κόμματα που διεκδικούν εξουσία παρόμοια κινούνται. Για παράδειγμα τι είναι η υπόσχεση ότι "θα μειώσουμε τους φόρους κάνοντας περικοπές δίχως όμως απολύσεις και θα πετύχουμε μείωση των πλεονασμάτων, κάτι που δεν εξαρτάται από την όποια ελληνική κυβέρνηση αλλά από τους δανειστές"; 

Προεκτείνοντας τον συλλογισμό της διερεύνησης των ευθυνών και της παραπομπής, η κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση δεν θα ασκεί την πολιτική της με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές που θα λογοδοτήσει στο εκλογικό σώμα -είπαμε έτσι γίνεται ακόμη στις δημοκρατίες-, δεν θα παίρνει δύσκολες αποφάσεις, από τον φόβο μήπως η επόμενη πλειοψηφία ή κάποιος δικαστής -αν εισακουστεί η προτροπή ενός τμήματος της αντιπολίτευσης- την παραπέμψει σε Εξεταστική ή καταλήξει σε κάποιο Δικαστήριο, ειδικό ή μη. 

Ακόμη πιο βαθιά, πίσω από την ενορχηστρωμένη αυτή επίθεση δεν βρίσκεται μόνο η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να φθείρει την κυβέρνηση -κάτι καθ όλα θεμιτό στην κοινοβουλευτική δημοκρατία-, αλλά να αποκλείσει εκ προοιμίου κάθε σκέψη για μία διαφορετική πορεία της χώρας, ενδεχομένως εκτός ευρωζώνης. Μόνο που ακόμη και αυτό σε μία δημοκρατία είναι απόφαση που νομιμοποιείται να πάρει, θετικά ή αρνητικά, μόνο η πλειοψηφία του λαού -και όχι ένα σύστημα συμφερόντων. 

*Ο Σπύρος Γκουτζάνης είναι δημοσιογράφος

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)