Οι κρίσιμες προτεραιότητες για τη Δημόσια Υγεία στην Ελλάδα της μεταμνημονιακής εποχής και οι στόχοι ενός αξιόπιστου κυβερνητικού προγράμματος υγείας συζητήθηκαν στη συνάντηση εργασίας που πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, στις 29/1/20.
Στο workshop με θέμα «Σύγχρονες πολιτικές προτεραιότητες για τη Δημόσια Υγεία» που διοργάνωσε το Δίκτυο για την Καθολική Κάλυψη Υγείας και την Υπεράσπιση της Δημόσιας Περίθαλψης, σε συνεργασία με το ΕΝΑ, συντονιστές ήταν ο τομεάρχης Υγείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην Υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός και ο πρώην Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου Υγείας Γιάννης Μπασκόζος.
Ο Ανδρέας Ξανθός τόνισε ότι «το πρόταγμα της δημόσιας περίθαλψης δεν είναι προφανώς ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα», αλλά αντίθετα «υπάρχουν ενδείξεις ότι θα επιχειρηθεί μία νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη στο Εθνικό Σύστημα Υγείας».
Ο πρώην Υπουργός Υγείας υπογράμμισε στη συνέχεια ότι «η Δημόσια Υγεία είναι η μόνη πραγματικά δημοκρατική πολιτική υγείας, με την έννοια ότι απευθύνεται ισότιμα και με καθολικό τρόπο σε όλο τον πληθυσμό». Και συνέχισε αναφέροντας ότι «περιλαμβάνει εγγενώς το στοιχείο της ισότητας και γι’ αυτό πρέπει να είναι στον πυρήνα ενός προγράμματος μιας αριστερής πολιτικής δύναμης», προσθέτοντας ότι «πρέπει να προβάλουμε σθεναρή αντίσταση σε μέτρα και επιλογές που υπονομεύουν το δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ».
Ο Γιάννης Μπασκόζος, στην εισήγησή του, αρχικά επισήμανε ότι στη «Δημόσια Υγεία δε χωράει -ή δεν πρέπει να χωράει- μικροπολιτική κινδυνολογία και άκρατη δημαγωγία», αφού «οι πολιτικές Δημόσιας Υγείας σε ένα ευνομούμενο κράτος οφείλουν να έχουν συνέχεια και συνέπεια».
Μιλώντας για το ζήτημα της υγείας των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, ο πρώην ΓΓ του Υπουργείου Υγείας ανέφερε ότι «η καθολικότητα της κάλυψης είναι ο μοναδικός τρόπος για να προστατευθεί αποτελεσματικά η δημόσια υγεία». Και εξήγησε ότι υποστηρίζει αυτή τη θέση, όχι μόνο από την άποψη ανθρωπιστικού ή ηθικού καθήκοντος, αλλά εξαιτίας των κινδύνων που προκύπτουν από το να αφήνονται ακάλυπτες κάποια περιοχές ή θύλακες ανθρώπων που δε συμπεριλαμβάνονται στην πρόβλεψη για παροχή υπηρεσιών υγείας, κάνοντας λόγο για τη στέρηση ΑΜΚΑ αλλά και στην κατάσταση που επικρατεί στα νησιά.
