Περπατώντας στα δρομάκια της Ν. Ιωνίας όπου μεγάλωσα και που αναβλύζουν ακόμα το άρωμα της προσφυγιάς, περπατώντας στην Πλατεία Ελευθερίας και την Παραλία του Βόλου, και σε άλλα μέρη της Μαγνησίας και συνομιλώντας με τους απλούς ανθρώπους, τους μαγαζάτορες, τους επαγγελματίες, τους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους, τους νέους, ξέρω…
Ξέρω ότι η μεσαία τάξη που τα 10 και παραπάνω χρόνια της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης είδε το εισόδημά της να συρρικνώνεται, είδε τα παιδιά της να δυσκολεύονται να βρουν δουλειά στη χώρα τους και είδε και την ίδια την κοινωνία να αλλάζει.
Ξέρω λοιπόν, ότι οι άνθρωποι αυτοί περίμεναν. Περίμεναν τα τελευταία τέσσερα χρόνια να διευκολυνθούν περισσότερο. Να διευκολυνθεί περισσότερο η καθημερινότητά τους, η οικονομία του νοικοκυριού τους. Και η αλήθεια είναι ότι ήταν και πάλι αυτοί οι άνθρωποι που «έβαλαν πλάτη» για την ανασύνταξη του κοινωνικού κράτους, ώστε να βοηθήσουμε τα πιο χαμηλά στρώματα της κοινωνίας, για την ενίσχυση της οικονομίας μας, που «έβαλαν πλάτη» ώστε να καταφέρουμε τον περασμένο Αύγουστο να βγάλουμε επιτέλους τη χώρα από τη σκληρή λιτότητα και τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Ναι, η μεσαία τάξη περίμενε περισσότερα από τη δική μας Κυβέρνηση. Όμως το ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί είναι το εξής: ποια πολιτική δύναμη μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί τα συμφέροντα της μεσαίας τάξης;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις που με τις επιλογές τους, έφεραν τη χώρα και την ελληνική κοινωνία στην πιο δύσκολη θέση της μετά τη μεταπολίτευση, την επταετία 2008-2015;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της θέσπισης του υποκατώτατου μισθού για τους νέους κάτω των 25 ετών;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις των ενάμισι εκατομμυρίων ανέργων;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις των τεσσάρων εκατομμυρίων πολιτών κάτω από τα όρια της φτώχιας;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις των καταρημαγμένων, άδειων ασφαλιστικών ταμείων, που επιπλέον προτείνουν ένα σύστημα ταφόπλακα για τους συνταξιούχους με μεταφορά πόρων από τη δημόσια στην ιδιωτική ασφάλιση;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις των «κλειστών» Νοσοκομείων για τους ανασφάλιστους και του «εισιτηρίου» των 5 ευρώ για την είσοδο στα δημόσια νοσοκομεία;
Είναι οι πολιτικές δυνάμεις που κατά την διακυβέρνησή τους, η χώρα έχασε, με πραγματικά νούμερα, το 25% του ΑΕΠ της;
Ίσως, μία απάντηση στα παραπάνω είναι ότι ήμασταν ως χώρα σε χρόνια λιτότητας, σε χρόνια μνημονίων. Η διακυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από το 2015 και μέχρι τον Αύγουστο του 2018 ήταν μία διακυβέρνηση σε δημοσιονομική προσαρμογή. Ήταν όμως και μία Κυβέρνηση που πάλεψε, μέσα από δύσκολες συνθήκες, ώστε 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστοι πολίτες, που δεν ήταν μόνο οι ακραία φτωχοί, αλλά καθημερινοί πολίτες της «μεσαίας τάξης» που τα χρόνια της κρίσης αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στις ασφαλιστικές τους εισφορές, απέκτησαν πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη και ελεύθερη είσοδο στα δημόσια νοσοκομεία και όλες τις δημόσιες δομές υγείας (κέντρα υγείας κλπ) της χώρας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κατέφευγαν στα Ιατρεία Αλληλεγγύης, τα οποία λειτουργούσαν με την εθελοντική προσφορά των γιατρών, ανάσαναν, γιατί πια μπορούσαν να εξεταστούν, να χειρουργηθούν, να κάνουν δωρεάν εξετάσεις στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας αστικού τύπου, να γράψουν τα φάρμακά τους σε όλες τις δημόσιες δομές υγείας και αργότερα και από τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια Κυβέρνηση που κατά τη διάρκεια της θητείας της το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, όχι μόνο κρατήθηκε όρθιο, αλλά επεκτάθηκε και ήρθε πιο κοντά στον πολίτη με τη σύσταση των Πρωτοβάθμιων Δομών Υγείας ΤΟΜΥ, τα ιατρεία της γειτονιάς.
Μία διακυβέρνηση κατά τη διάρκεια της οποίας επανήλθαν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αυξήθηκε κατά 11% ο κατώτατος μισθός και καταργήθηκε ο υποκατωτάτος μισθός για τους νέους κάτω των 25 ετών.
Μια διακυβέρνηση όπου για πρώτη φορά απορροφήθηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια (ΕΣΠΑ κ.α.) κατά 100%, ώστε να διοχετευθούν στην πραγματική οικονομία και να διευκολύνουν κατά το περισσότερο δυνατόν τους νέους επιχειρηματίες, τους επιστήμονες, τους αγρότες και άλλους κλάδους.
Μια διακυβέρνηση που προσπάθησε να σταθεί δίπλα στην οικογένεια, δίνοντας πάνω από 120.000 επιδοτούμενες θέσεις (vouchers) σε παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά.
Μια διακυβέρνηση κατά τη διάρκεια της οποίας ενισχύθηκαν νομοθετικά οι συνεταιρισμοί και δόθηκαν κίνητρα για τη δημιουργία και την ανάπτυξη συνεταιρισμών με την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΛΟ), ώστε αγρότες, νέοι άνθρωποι, γυναίκες να αναπτύσσουν επιτυχημένη συνεταιριστική δράση, να έχουν απασχόληση και να τονώνουν με τον τρόπο αυτό τις τοπικές οικονομίες.
Μια διακυβέρνηση κατά τη διάρκεια της οποίας θεσπίστηκε ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών, οι 120 δόσεις για τη ρύθμιση ασφαλιστικών εισφορών και οφειλών προς Δημόσιο, οι έως 100 δόσεις για οφειλές σε ΟΤΑ, ώστε όλοι, φυσικά πρόσωπα, νομικά και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες να μπορέσουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και να κρατήσουν «ζωντανές» τις επιχειρήσεις και το προσωπικό τους.
Μια διακυβέρνηση που παρά τις αντιξοότητες προσπάθησε να απλοποιήσει τις διαδικασίες αδειοδότησης επιχειρήσεων, εκσυγχρόνισε το Εταιρικό Δίκαιο, επέκτεινε τις διαδικασίες που μπορούν να διεκπεραιωθούν από τις επιχειρήσεις ψηφιακά μέσω υπηρεσιών μιας στάσης, εκσυγχρόνισε το ΓΕΜΗ.
Έχοντας δείξει δείγματα γραφής, ακόμα και στα δύσκολα χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής, οι πολιτικές μας έχουν δρομολογηθεί και στοχεύουν στην ανακούφιση των ανθρώπων αυτών.
Έτσι, σχεδιάζουμε στο πρόγραμμά μας, μείωση προκαταβολής φόρου στο 50% για φυσικά πρόσωπα και προσωπικές επιχειρήσεις σε 2 δόσεις (2020-2021) και στο 80% για νομικά πρόσωπα σε ορίζοντα τριετίας ώστε να επιστρέψει στα προ μνημονίου επίπεδα.
Σχεδιάζουμε σταδιακή μείωση του πρώτου κλιμακίου του φόρου εισοδήματος στο 20%, κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισόδημα έως € 20.000, και μείωση συντελεστών για μεγαλύτερα εισοδήματα.
Σχεδιάζουμε μείωση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ από 13% σε 11%, διατήρηση του χαμηλού συντελεστή στο 6% σε φάρμακα και ρεύμα (σε αντίθεση με το πρόγραμμα της ΝΔ που προβλέπει κατάργηση του χαμηλότερου συντελεστή) και μείωση φόρου συνεταιρισμένων αγροτών.
Σχεδιάζουμε μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% μεσοσταθμικά για το 2020, -50% στις χαμηλές και μεσαίες περιουσίες.
Υλοποιούμε και διευρύνουμε το Σχέδιο Δράσης για την υποστήριξη των εξαγωγών στοχεύοντας σε αύξηση των εξαγωγών στο 50% του ΑΕΠ μέχρι το 2025.
Αξιοποιούμε χρηματοδοτήσεις 15δισ για τους νέους επιστήμονες, την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία την επόμενη 4ετια.
Σχεδιάζουμε νέες διαδοχικές αυξήσεις του κατώτατου μισθού κατά 7,5 % το 2020 και 7,5% το 2021 και επαναφορά της αρμοδιότητας καθορισμού του στους εθνικούς κοινωνικούς εταίρους από το 2022.
Σχεδιάζουμε προγράμματα εργασίας ύψους 2,4 δισ.€ για 240.000 ανέργους.
Σχεδιάζουμε τη δημιουργία 500.000 νέων θέσεων εργασίας εντός τετραετίας με έμφαση στους νέους και τις γυναίκες.
Σχεδιάζουμε μείωση φόρου εισοδήματος μόνιμων κατοίκων νησιών με πληθυσμό έως 3100 κατοίκους και μείωση του ΕΝΦΙΑ σε νησιά με πληθυσμό έως 1000 κάτοικους. Σχεδιάζουμε μείωση του κόστους πετρελαίου θέρμανσης για ορεινές περιοχές (Ζώνες Α&Β).
Προσωπικά, η διευκόλυνση της καθημερινότητας των συμπολιτών μου ήταν ο λόγος για να μπω στην πολιτική και είναι ο λόγος για να συνεχίσω να προσπαθώ.
*Ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος είναι υποψήφιος βουλευτής Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
