Η αναστολή της 48ωρης απεργιακής κινητοποίησης στην Αττική που είχε προκηρυχθεί από την πλειοψηφία της ΠΟΕ ΥΠΠΟ, μόνο έκπληξη δεν προκαλεί σε όσους παροικούν στην Ιερουσαλήμ του συνδικαλιστικού μεσαίωνα στο ΥΠΠΟΑ. Για εμάς ήταν μια σχεδόν προεξοφλημένη κίνηση. Το παρελθόν της θνήσκουσας και μεταλλαγμένης σε ΔΗΣΥΠ παλιάς ΠΑΣΚΕ, καθώς και της ΔΑΚΕ παράταξης της «αριστείας» αλλά και της καλπονοθείας (πολύ πρόσφατα στο τελευταίο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ), αποτελούν εχέγγυο για τον εξευτελισμό των αγώνων και των απεργιών για άλλη μια φορά στο ΥΠΠΟΑ.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ ΥΠΠΟ της 20-07-2017 κλήθηκαν οι Γενικοί Σύμβουλοι σε συνεδρίαση με θέματα ημερήσιας διάταξης:
- Ταμείο Αλληλοβοήθειας
- Προσλήψεις προσωπικού
- Οργανισμός ΤΑΠΑ – κεκτημένα εργαζομένων
- ΓΓΑ – κτιριακό ζήτημα
- Εκλογή νέου προέδρου Γ.Σ.
Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία της εκλογής νέου προέδρου του ΓΣ με την ανάδειξη του εκλεκτού της θνήσκουσας και μεταλλαγμένης σε ΔΗΣΥΠ – ΠΑΣΚΕ, με πραγματική έκπληξη διαπιστώσαμε από την εισήγηση του προέδρου της Ε.Ε. της Ομοσπονδίας, ότι υπήρχαν κι άλλα θέματα στην ημερήσια διάταξη, τα οποία δεν αναφέρονταν στην αρχική ειδοποίηση. Όπως ήταν φυσικό ως Αυτόνομη Παρέμβαση, όταν εκφωνήθηκε η πρόταση για 48ωρη απεργία για το Σαββατοκύριακο 28-29 Ιούλη, ζητήσαμε το αυτονόητο: να κατατεθεί γραπτά από τις ΔΗΣΥΠ – ΔΑΚΕ το διεκδικητικό πλαίσιο της απεργίας, ώστε να τοποθετηθούν όλες οι παρατάξεις επί του πλαισίου και να μην αρκεστούν, ειδικά όταν πρόκειται για μια τόσο σημαντική δράση, σε προφορικές εκφωνήσεις, οι οποίες ως γνωστόν επιδέχονται και αλλοιώσεις, μετατροπές κ.ο.κ. Η πλειοψηφία του Γενικού Συμβουλίου αρνήθηκε τη δική μας πρόταση και με ψήφους ΔΗΣΥΠ – ΔΑΚΕ προχώρησε στην προκήρυξη της 48ωρης απεργίας.
Ας κρατήσουμε λοιπόν, ότι πρόταση για απεργία δεν υπήρχε στην ημερήσια διάταξη αλλά κατατέθηκε αιφνιδιαστικά και προφορικά. Από αυτό το σημείο και μετά αρχίζουν οι παλινωδίες, οι εξαπατήσεις και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των ΔΗΣΥΠ – ΔΑΚΕ. Δικαιωθήκαμε πικρά στο αίτημα μας για την κατάθεση γραπτώς του διεκδικητικού πλαισίου. Άλλα πράγματα ακούσαμε στο Γ.Σ., ότι ορίζουν την ανάγκη για την προκήρυξη της απεργίας κι άλλα τελικά είδαν το φως της δημοσιότητας. Μάλιστα οι συντάκτες του σχετικού κειμένου στη βιασύνη τους να συντάξουν το σχετικό εξώδικο της Παρασκευής 21-07-2017, προχώρησαν στην παγκόσμια πρωτοτυπία να αναφέρονται αριθμητικά σε πέντε αιτήματα ενώ αριθμούν έξι (κατά σειρά Α, Β, Γ, Δ, Στ) !!! Προφανώς το πέμπτο αίτημα που εκφωνήθηκε στο Γενικό Συμβούλιο, έκριναν, ότι δεν ήταν δημοσιοποιήσιμο κι έτσι απλώς το απάλειψαν από το σχετικό κείμενο.
Σ’ αυτό το σημείο ας φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας. Στις πιο μαύρες μέρες των μνημονίων των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού, ότι όχι μόνο δεν έκλειναν αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία, αλλά όσοι τολμούσαμε έστω να ψελλίσουμε την ανάγκη να υπερασπιστούμε τη δουλειά μας και την αξιοπρέπεια μας, θεωρούμασταν αντικοινωνικά στοιχεία, πλειοδότες του λαϊκισμού κι άλλα νόστιμα, που δεν τα ξεχνάμε. Τότε οι παρηκμασμένες και γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ τηρούσαν «υπεύθυνη» στάση και εμπόδιζαν κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, για να μην πληγεί η εθνική οικονομία, να μην στερήσουμε από τουρίστες τη δυνατότητα να επισκεφτούν μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους κι άλλα παρόμοια. Φαίνεται, ότι όσα επικαλούνταν, όταν κυβερνούσαν οι πολιτικοί τους πάτρονες, σήμερα δεν ισχύουν.
Όμως η ιστορία έχει και συνέχεια. Αν και απείχαμε από τη ψηφοφορία στο ΓΣ για τους λόγους που μόλις αναπτύξαμε, δηλώσαμε στο Γενικό Συμβούλιο, ότι η παράταξή μας ακριβώς, επειδή δεν έχει μάθει στην απεργοσπασία, αλλά στη συμμετοχή στους αγώνες και στη διαρκή σύγκρουση για τη βελτίωση των όρων εργασίας, θα συμμετέχουμε στην απεργία.
Όμως με την πάροδο των ημερών τα ερωτήματα πλήθαιναν. Πέραν όλων των άλλων δεν πήραμε απάντηση, γιατί η απεργία περιορίζεται στην Αττική. Τα αιτήματα, έστω κι αυτά τα κολοβωμένα, αφορούν μόνο τους συναδέλφους της Αττικής; Η ανάγκη για πρόσληψη τακτικού προσωπικού αναφέρεται μόνο στις υπηρεσίες που εδρεύουν στην Αττική; Η επιτάχυνση των διαδικασιών γα την παραίτηση της υπουργού πολιτισμού από την άσκηση ένδικων μέσων είναι ζήτημα που περιορίζεται στα γεωγραφικά όρια της Αττικής;, Η ανάγκη για μετατροπή συμβάσεων όσων συναδέλφων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες το ίδιο; Η υποχρηματοδότηση του ΥΠΠΟΑ κι αυτό ζήτημα Αττικής είναι; Ακόμα περισσότερο απεργία Σαββατοκύριακο, όταν όλοι γνωρίζουμε, ότι από όλους τους συναδέλφους οι μόνοι που εργάζονται λόγω της φύσης του επαγγέλματος Σάββατο και Κυριακή είναι οι συνάδελφοι αρχαιοφύλακες; Μ’ άλλα λόγια η Ομοσπονδία (δευτεροβάθμιο όργανο) περιορίζει την δράση της γεωγραφικά σ’ ένα νομό και εργασιακά σε μία μόνο κατηγορία εργαζομένων του ΥΠΠΟΑ. Τα ερωτήματα αυτά ακόμα περιμένουν απάντηση, αλλά πολύ φοβούμαστε, ότι ποτέ δεν θα απαντηθούν επαρκώς, γιατί η ειλικρινής απάντηση θα εκθέσει τους εμπνευστές αυτού του σχεδίου.
Η διδακτική όμως ιστορία έχει και συνέχεια. Στο διαδικτυακό τόπο της ΠΟΕ ΥΠΠΟ (http://poeyppo.gr/) στις 26-07-2017 ανεβαίνει ανακοίνωση, όπου η πλειοψηφία της Εκτελεστικής Επιτροπής δηλ. η γνωστή ΔΗΣΥΠ – ΔΑΚΕ αναγγέλλει μεταξύ άλλων ότι: «Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, τα προβλήματα γιγαντώνονται και οι λύσεις αγνοούνται!». Εξακολουθεί βέβαια να υπάρχει στην ανακοίνωση το ίδιο πλαίσιο (με τη γνωστή σειρά Α, Β, Γ, Δ, Στ), το αίτημα Ε στις 26/7 ακόμα αγνοείται.
Την ίδια μέρα (!) μαθαίνουμε με νεότερη ανακοίνωση πάλι από την Ε.Ε. της Ομοσπονδίας, ότι αναστέλλεται η απεργία, γιατί μετά από «συνάντηση με την υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού … η κα. Υπουργός αντιμετώπισε με υπευθυνότητα τα ζητήματα που έθεσε με το εξώδικό της η ΠΟΕ ΥΠΠΟ, δρομολογώντας συγκεκριμένες ενέργειες για χρόνια ζητήματα που αφορούν τους εργαζομένους στο ΥΠΠΟΑ».
Εντυπωσιαστήκαμε. Μέσα σε λίγες ώρες την ίδια μέρα λύθηκε ο κόμπος που είχε φτάσει στο χτένι και λύθηκαν τα χρόνια ζητήματα.
Παρ’ όλα αυτά, αντί να δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματά μας, δημιουργήθηκαν ακόμα περισσότερα, καθώς σε αυτή τη συνάντηση, παρότι η Αυτόνομη Παρέμβαση συμμετέχει με δύο μέλη της στην Ε.Ε., δεν κληθήκαμε να λάβουμε μέρος στη συζήτηση με την πολιτική ηγεσία.
Τα ερωτήματα μας λοιπόν απευθύνονται στους συμμετέχοντες στη συζήτηση.
Για παράδειγμα
Α) ποιες είναι οι ενέργειες για τις οποίες υπήρξαν δεσμεύσεις για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας; Δεσμεύτηκε η πολιτική ηγεσία και σε ποια κατεύθυνση για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας; Θα επιλυθούν τα ζητήματα που σχετίζονται με το Τ.Α. έως τα μέσα Σεπτέμβρη και μετά θα εκδοθεί η σχετική Υπουργική Απόφαση; Θυμίζουμε σε όλους, ότι πάγια θέση της Αυτόνομης Παρέμβασης είναι η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου του Τ.Α. αλλά και η διεξαγωγή πλήρους οικονομικού ελέγχου προηγούμενων χρήσεων, ώστε να μην υπάρχει καμία σκιά για τον τρόπο διαχείρισης δημόσιου χρήματος.
Β) Υπήρξε συμφωνία για την καταβολή των πέραν του πενθημέρου και των εξαιρεσίμων για τους συνάδελφους αρχαιοφύλακες και προς ποια κατεύθυνση;
Γ) Θα μετατραπούν οι συμβάσεις των συναδέλφων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες κι αν ναι πότε;
Δ) Υπήρξε δέσμευση με καθορισμό συγκεκριμένων ημερομηνιών για την προκήρυξη πρόσληψης 200 αρχαιοφυλάκων και 33 αρχαιολόγων;
Ε Συστάθηκε ομάδα εργασίας για νε επεξεργαστεί τον νέο Οργανισμό του ΤΑΠ; Αν ναι ποιοι συμμετέχουν θεσμικά;
Στ) Αντιμετωπίστηκε το ζήτημα μεταστέγασης της ΓΓΑ στο κτίριο Κεράνη; Αν ναι ποιες είναι οι εξελίξεις;
Ζ) Τέλος, γιατί τίποτα δεν πρέπει να παραμένει στο σκοτάδι της κρυφής ατζέντας και της «μυστικής διπλωματίας». Τέθηκε κι άλλο ζήτημα από την πλειοψηφία της Ε.Ε. της ΠΟΕ ΥΠΠΟ; Για παράδειγμα το εκφωνηθέν στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕ ΥΠΠΟ και μηδέποτε καταγραφέν αίτημα Ε; Αν ναι τι συμφωνήθηκε;
Είναι προφανές, ότι τα ερωτήματα είναι πολλά. Ξεπερνούν κατά πολύ την διαμάχη, που μπορεί να υπάρχει μεταξύ συνδικαλιστικών παρατάξεων και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την παρέμβαση στα δημόσια πράγματα. Ακουμπούν τον πυρήνα της οργανωμένης και συλλογικής δράσης των εργαζομένων.
Δεν είναι δυνατό πλειοψηφίες που έρχονται από το παρελθόν, να χρησιμοποιούν κατά πως τις βολεύει αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία καθώς και τους εργαζόμενους σ’ αυτά, για να επιβάλλουν τη δική τους στρεβλή αντίληψη.
Δεν μπορούμε να ανεχτούμε άλλο την υποταγή του συλλογικού στο ατομικό. Οι αγώνες στο ΥΠΠΟΑ ενάντια στις διαθεσιμότητες, τις εφεδρείες, τις απολύσεις, τις διώξεις που είχε εξαπολύσει το δίδυμο Μητσοτάκη – Χριστοφιλοπούλου, δεν αποτελούν διαβατήριο, για όλους όσοι περιμένουν με αγωνία την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για να συνεχίσουν να παριστάνουν τους μπουφόνους του συνδικαλισμού, προκηρύσσοντας απεργίες για να τις πάρουν μετά πίσω, εξευτελίζοντας τα μέσα πάλης που έχουν στη διάθεσή τους οι εργαζόμενοι σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο του αταλάντευτου αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των συναδέλφων στο ΥΠΠΟΑ, την επανόρθωση των αδικιών, την ενδυνάμωση των συλλογικών μορφών οργάνωσης της εργασίας στο υπουργείο, τη διεκδίκηση όλων όσων μας έχουν στερήσει οι πολιτικές των μνημονίων και της εποπτείας.
Στεκόμαστε κριτικοί και επικριτικοί σε ότι απαξιώνει τον συνδικαλισμό και τη συλλογική δράση στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η ελπίδα δεν πέθανε, όσο κι αν διάφοροι πολιτικοσυνδικαλιστικοί κύκλοι μας αντιμάχονται λυσσαλέα.
Τον αγώνα μας τον δώσαμε μαζί με τους συναδέλφους στο φως της μέρας, έτσι θα συνεχίσουμε.
