Έτσι µια απόφαση που αρχικά ήταν άµεσης εφαρµογής, στη συνέχεια πήρε τετράµηνη προθεσµία πλήρους υλοποίησης, µε τελευταίο σταθµό την απαλλαγή από κάθε δεσµευτικό χρονοδιάγραµµα...

Στην καλύτερη των περιπτώσεων οι µηχανισµοί διαµόρφωσης εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ φαίνεται να προσπαθούν να διασφαλίσουν τα αµερικανικά συµφέροντα στη Μέση Ανατολή, και κυρίως στη Συρία, χωρίς να φανεί ότι επιχειρούν να ακυρώσουν την αιφνιδιαστική εξαγγελία αποχώρησης που έριξε σαν βόµβα ο Τραµπ στην τηλεφωνική του συνοµιλία στις 14/12 µε τον Ερντογάν.

Οι αλληλοαναιρούµενες στοχεύσεις προβάλλουν ανάγλυφες και εκπέµπουν αποσταθεροποιητική σύγχυση:

Από τη µια µεριά είναι προφανές ότι η απόφαση για απόσυρση από τη Συρία αποσκοπεί στην αποφυγή µετωπικής σύγκρουσης ΗΠΑ - Τουρκίας αλλά και στην υπονόµευση µέχρι και την ακύρωση της τακτικής µέχρι τώρα σύµπλευσης της Αγκυρας µε τη Μόσχα και την Τεχεράνη.

Από την άλλη, µε την άρση κάθε χρονικής δέσµευσης για αποχώρηση είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να παρεµποδίσει ή στη χειρότερη περίπτωση να καθυστερήσει τη δύσκολη ούτως ή άλλως αναζήτηση κοινά αποδεκτής φόρµουλας για την επόµενη µέρα στη Συρία από την Τουρκία, τη Ρωσία και το Ιράν.

Οι µέχρι τώρα τοποθετήσεις της αµερικανικής πλευράς πλήττουν την αξιοπιστία της Ουάσιγκτον προς δύο ταυτόχρονα κατευθύνσεις:

Οι Κούρδοι της Συρίας δεν µπορούν να αρκεστούν στην αποµάκρυνση του χρονικού ορίζοντα της αποχώρησης, έχουν κάθε λόγο να συνεχίζουν τη διαπραγµάτευση µε τη ∆αµασκό, τη Μόσχα και την Τεχεράνη.

Ιδια δυσπιστία προφανώς κυριαρχεί και στην Αγκυρα, που προφανώς αναζητά τις εγγυήσεις για την ασφάλεια των νότιων συνόρων της στις διαπραγµατεύσεις της µε τη Μόσχα και την Τεχεράνη.

Oλα τα παραπάνω εκπέµπουν ένα στίγµα πλήρους σύγχυσης.