Η Θεσσαλονίκη με το πολυπολιτισμικό, κοσμοπολίτικο και δημοκρατικό παρελθόν, με την ιστορία των εργατικών αγώνων, δίπλα στα ταραγμένα Βαλκάνια, δημιουργούσε ένα αίσθημα δυσανεξίας και ανασφάλειας στη συντηρητική, εθνικιστική δεξιά.

 

Ήταν η πόλη που ο ΕΛΑΣ, απελευθέρωσε το 1944 σώζοντας τους κατοίκους, από την πείνα και την απόγνωση, αποτρέποντας την καταστροφή της ηλεκτρικής εταιρίας, της υδροδότησης, και των Μύλων Αλλατίνη και δημιουργώντας μια έννομη και αποδεκτή από το λαό διοίκηση, δεν άφησε να χυθεί κι άλλο αίμα μετά την φυγή των κατακτητών. Στα σκληρά μετεμφυλιακά χρόνια η Θεσσαλονίκη έγινε η πόλη της κυριαρχίας του παρακράτους , με την δολοφονία του Λαμπράκη, τη σκληρή ασφάλεια, την Καρφίτσα, την τρομοκρατία των πολιτών. Αυτό συνεχίστηκε με μεγάλη ένταση στη δικτατορία, κλείνοντας την πόλη σε μια φοβική εσωστρέφεια.

 

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης φάνηκε κάτι να αλλάζει, όμως η για χρόνια επικράτηση ενός αντιδραστικού, θρησκόληπτου, τριδύμου, με έλλειψη καλλιέργειας, με αδιάντροπη κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, με εθνικομαγκιές και αδιαφορία για το μέλλον της πόλης, μετέτρεψαν τη Θεσσαλονίκη σε μια μίζερη μεγαλούπολη.

 

Τα τελευταία χρόνια φάνηκε κάτι να αλλάζει, στη δημοκρατία, στην αναγνώριση της ιστορίας της πόλης, με την επί τέλους αναφορά στην εξόντωση των εβραίων, με το μουσείο ολοκαυτώματος και την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, με μια άλλη ματιά στον πολιτισμό.

 

Η τελευταία περίοδος των εθνικών εξάρσεων με αφορμή ένα θέμα που αγγίζει την ευαισθησία πολλών πολιτών, αλλά το συσκοτίζουν σκόπιμα για ψηφοθηρικούς σκοπούς, αδιαφορώντας για τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, πολιτικοί κυρίως γαλάζιων αποχρώσεων, φαίνεται κάτι να βαραίνει στον αέρα της Θεσσαλονίκης.

 

Παπάδες υψώνουν τα λάβαρα των αγώνων, στρατιωτικοί ζητούν να εμπιστευτούμε τις ένοπλες δυνάμεις και στην πολιτική διακυβέρνηση της χώρας, γαλάζιοι βουλευτές μιλούν για πατριωτισμό καταδεικνύοντας ως ριψάσπιδες όσους έχουν αντίθετη άποψη, παιδίσκες κραυγάζουν τα ίδια ακραία συνθήματα που πολώνουν και διχάζουν, με κόκκινο κασκόλ, για να διακρίνονται από τους παραληρούντες ακροδεξιούς.

 

Η άλλη Θεσσαλονίκη, η φοβική, υπερσυντηρητική, Θεσσαλονίκη του πατρίς θρησκεία οικογένεια, εμφανίζεται σαν φάντασμα από το παρελθόν, φανατική απαίδευτη, ανιστόρητη και εκδικητική.

 

Η ανάδειξη πραγματικών προβλημάτων, μετά την απαράδεκτη ενέργεια της Τουρκίας στα Ίμια, ελπίζω να μας ταρακουνήσει. Να δούμε τα υπαρκτές σοβαρές απειλές για τη χώρα, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με εθνική ομοψυχία, σωφροσύνη και ψυχραιμία, αφήνοντας τα διχαστικά διλλήματα και την ακίνδυνη επίδειξη εθνικοφροσύνης.

 

Και να επιτραπεί στην πόλη μας να συνεχίσει να αναπνέει, μέσα σε ατμόσφαιρα ελευθερίας, δημοκρατικού διαλόγου, επικράτησης του ορθού λόγου και να μπορεί να παίξει ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις σε αυτή την πολύπαθη και συνεχώς επιβουλευόμενη περιοχή.