Με αφορμή, λοιπόν, την παραίτηση του Γρηγόρη Σηφάκη από το Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου Κρήτης, οι υπερασπιστές των Συμβουλίων, πέραν των γνωστών αναμασημάτων περί "προόδου" και "καθυστέρησης", δεν μας είπαν τίποτα για τον θεσμό, αλλά για το ακαδημαϊκό βιογραφικό του παραιτηθέντα, το οποίο, προφανώς, είναι αξιοθαύμαστο. Οι δυνάμεις της "προόδου", που συμπυκνώνονται στο πρόσωπο του Γρ. Σηφάκη, εμποδίζονται από τις δυνάμεις της "καθυστέρησης", δηλαδή τον Ν. Φίλη, τη Σ. Αναγνωστοπούλου και τον Αρ. Μπαλτά. Μάλιστα, για τους αρθρογράφους της "προόδου", εξαφανίζεται -ως διά μαγείας- η ακαδημαϊκή ιδιότητα των δύο τελευταίων. Σε αυτούς εξετάζεται -όλως τυχαίως- μόνο η πολιτική τους τοποθέτηση.

Η διεθνής καριέρα του Γρ. Σηφάκη αποτυπώθηκε αναλυτικά στο άρθρο του Κ. Γιαννακίδη στο protagon.gr («Η 'κουλτούρα έρευνας'», 8/10), αλλά και στο άρθρο της ("Άριστοι οι εκλεκτοί", 10/10) η Μ. Κατσουνάκη στην "Καθημερινή" ασχολείται με το θέμα αυτό. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Π. Δημητρόπουλος από "Τα Νέα" ("Επαναπατρισμός εγκεφάλων", 9/10) κατηγόρησε την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ότι θέλει να μετατρέψει τα ελληνικά πανεπιστήμια σε κλειστές κοινότητες, αποκομμένες από το διεθνές περιβάλλον, το οποίο -προφανώς- εξασφαλίζεται αποκλειστικά από τα Συμβούλια Διοίκησης. Από τη στήλη του στην "Καθημερινή", επίσης, ο Π. Μανδραβέλης ("Η μέρα της μαρμότας στην παιδεία", 8/10) ισχυρίστηκε πως τα Συμβούλια Διοίκησης αποτελούν "τη μεγάλη μεταρρύθμιση που έγινε τα τελευταία χρόνια στα ΑΕΙ και τα οποία προσέλκυσαν επιστήμονες μεγάλου κύρους από την αλλοδαπή".

Την ίδια περίοδο, διαβάσαμε στα παραπάνω μέσα ενημέρωσης πως οι ακαδημαϊκοί που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, από "γραφικοί" έως και "ξεπερασμένοι". Από την "Καθημερινή", η Ξ. Κουναλάκη ("Η αριστερή διανόηση", 8/10) μας πληροφόρησε πως ο Κ. Δουζίνας είναι εθνικιστής, πως οι αναλύσεις του Γ. Βαρουφάκη δεν μπορούν πλέον να παρθούν στα σοβαρά, όπως και αυτές του Ν. Κοτζιά. Όποιος νομίζει πως τα συμπεράσματα αυτά στηρίχτηκαν στην αναλυτική μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας και της τρέχουσας ακαδημαϊκής συζήτησης είναι γελασμένος. Το "πόρισμα" της Ξ. Κουναλάκη στηρίζεται σε σκόρπιες δηλώσεις του Κ. Δουζίνα από τη Βουλή, στο γνωστό (;) Plan B του Γ. Βαρουφάκη, το οποίο η αρθρογράφος το χαρακτηρίζει ως "Ρανταπλάν" και σε ένα tweet του Ν. Κοτζιά! Όλως τυχαίως, πάντα, το βιογραφικό των παραπάνω δεν αποτέλεσε αντικείμενο προσοχής τής αρθρογράφου.

Από "Τα Νέα", ο Ηλ. Κανέλλης ("Νέα ταλέντα", 7/10) περιέγραψε κι αυτός τον Κ. Δουζίνα ως εθνικιστή που διαθέτει "σκηνική πείρα", η οποία αποκτήθηκε από την "ακαδημαϊκή θητεία στην Εσπερία". Δύο μέρες αργότερα, ο ίδιος αρθρογράφος, σε ένα ρεσιτάλ τήρησης των βασικών κανόνων μεθοδολογίας ("Αντίο πανεπιστήμιο, 9/10), αναφερόμενος στα Συμβούλια Διοίκησης, τόνισε πως ο Γρ. Σηφάκης κέρδισε ένα μέρος της φήμης του "ως παρεμβατικός πολίτης". Αμέσως παρακάτω, όμως, ο Ηλ. Κανέλλης κατήγγειλε τη Σ. Αναγνωστοπούλου ότι "το θέμα της δεν είναι το σύστημα παιδείας να συμβάλει στη μόρφωση ανθρώπων, χρήσιμων στον εαυτό τους και στην κοινωνία, αλλά να βγάζει πολίτες!"...

Το αποκορύφωμα, όμως, όλης αυτής της συναρπαστικής περιήγησης στην "πρόοδο" ήταν το άρθρο του Γ. Τριανταφύλλου ("Τι κάνει ο Χόκινγκ; Επιστήμη ή μάρκετινγκ;", protagon.gr, 8/10). "Μπορεί να ακούγεται κάπως πολιτικά μη ορθό αλλά, από ένα σημείο και μετά, αναρωτιέται κανείς αν ο Χόκινγκ δεν κατάφερνε τα όσα κατάφερε, υπερβαίνοντας μια αντικειμενικά υπεράνω περιγραφής και κατανόησης κατάσταση, την αρρώστια του, το πόσο θα ασχολούμασταν μαζί του", υποστήριξε ο αρθρογράφος. Ποια ήταν η αφορμή για ένα τέτοιο σχόλιο; Μα το ότι ο Στ. Χόκινγκ προέτρεψε να μη φοβόμαστε τα ρομπότ, αλλά τον καπιταλισμό. Άκου κάτι πράματα...