"Πενήντα δύο δισ. μάς δίνουν", ψάλλουν εκστασιασμένοι οι μνημονιακοί. "Τριάντα τέσσερα δισ. παίρνουμε άμεσα, από μεθαύριο", τραγουδάνε εν χορδαίς και οργάνοις τα παπαγαλάκια. Ωσαννά για τον πρωθυπουργό - λυτρωτή. Πείθει κανέναν ο επικοινωνιακός ορυμαγδός; Αισθάνονται οι πολίτες ότι τους αφορούν τα 34 ή 52 ή όσα δισ., πέραν του ότι καλούνται να τα εξοφλήσουν;

Μόλις πάψουν τα βιολιά, οι πολίτες θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωποι με τη φτώχεια, την υποβάθμιση της ζωής, τις στερήσεις, την ανεργία, την καταστολή. Και με το αίσθημα της αδικίας να γιγαντώνεται ακόμα περισσότερο με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που όχι μόνο δεν ακουμπάει τη φοροδιαφυγή, όχι μόνον διαλύει κάθε προνοιακή ή αναδιανεμητική λειτουργία, αλλά μεροληπτεί κιόλας επισήμως υπέρ των μεγαλύτερων εισοδημάτων και επιχειρήσεων.

Η συμφωνία για τη δόση, την οποία η κυβέρνηση πλασάρει ως τελειωμένη υπόθεση χωρίς νέα μέτρα, μόνο τέτοια δεν είναι. Πέραν του ότι η ύφεση θα ρίξει και πάλι έξω τον προϋπολογισμό, η κυβέρνηση έχει συνομολογήσει την περιβόητη ρήτρα ισοδυνάμων που οδηγεί σε αυτόματες περικοπές δαπανών όταν οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Η μόνη διαφορά είναι ότι η κυβέρνηση, έχοντας αναθέσει στην τρόικα να κυβερνά, ελπίζει πως θα πάψει να εκτίθεται και δεν θα έχει την αγωνία να περάσει τα μέτρα από τη Βουλή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αδυνατώντας να υπερασπιστεί τις θέσεις της στη Βουλή. Ο κ. Σαμαράς ενδεχομένως να αναζητεί και ένα παράθυρο εκλογών σε χρόνο σύντομο, τέτοιο που η ευωχία της δόσεως να μην έχει ατονήσει και πριν αρχίσουν να σωρεύονται τα βάρη του 2013.

Πρόκειται για σχεδιασμούς που δεν πατούν παρά μόνο στην απελπισία του μνημονιακού μπλοκ, εκτός κι αν έχουν αρχίσει να τα πιστεύουν και οι ίδιοι αυτά που λένε, πράγμα που θα τους έκανε ακόμα πιο επικίνδυνους για τη χώρα και την κοινωνία.