Το πολιτικό προσωπικό της πΓΔΜ δείχνει να βρίσκεται υπό πίεση. Το μαρτυρούν αυτό οι χαμηλοί, σε σχέση με ό,τι θα αναμενόταν, τόνοι από πλευράς του αντιπολιτευόμενου VMRO-DPMNE και του προσκείμενου σε αυτό προέδρου Ivanov.
Το μαρτυρεί η απουσία διαρροών σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση, η έλλειψη σοβαρών λαϊκών αντιδράσεων (εξαιρουμένων πολύ μικρών κινητοποιήσεων από ακραίους κύκλους, με βάση κυρίως στη διασπορά) ή, σε αντιπαράθεση, το μεγάλο ενδιαφέρον που προκαλεί το επικείμενο συλλαλητήριο των Αθηνών, το οποίο ήδη αποτελεί πρώτο θέμα στα μέσα ενημέρωσης των Σκοπίων.
Το μαρτυρούν επίσης και τα όσα διαμείφθηκαν δημοσίως την Πέμπτη ανάμεσα στον επισκεπτόμενο τη γειτονική χώρα διεθνή μεσολαβητή Matthew Nimetz και τον υπουργό Εξωτερικών Nikola Dimitrov.
Δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο Nikola Dimitrov να διαθέτει προσωπική ατζέντα ως προς τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας του. Ούτε μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο (που είναι και το πιο πιθανό) να έχει προχωρήσει σε κατανομή ρόλων με τον άμεσο πολιτικό του προϊστάμενο: σε αυτό το πλαίσιο, ο μεν πρωθυπουργός Zaev εκπέμπει πάντοτε τα θετικά μηνύματα, διακρίνοντας ακόμη και στο σενάριο διεξαγωγής δημοψηφίσματος στην πΓΔΜ μιαν ευκαιρία ενδυνάμωσης της όποιας συμφωνίας προκύψει με την Ελλάδα, ο δε υπουργός Εξωτερικών βάζει φρένο αναδεικνύοντας πιθανά σημεία εμπλοκής.
Αυτό έπραξε και ενώπιον του Matthew Nimetz. "Δεν θα υπάρξει λύση για το όνομα αν χρειαστεί διαπραγμάτευση για αλλαγή στην εθνικότητα, τη γλώσσα και την ταυτότητά μας”, διεμήνυσε ο Nikola Dimitrov, για να προσθέσει: "Η "μακεδονική” γλώσσα είναι μια αναγνωρισμένη γλώσσα της ομάδας των σλαβικών γλωσσών”.
"Καταλαβαίνουμε” συμπλήρωσε "κάποιους πολίτες στην Ελλάδα που αυτοπροσδιορίζονται ως Μακεδόνες, αλλά ούτε οι Έλληνες γείτονές μας ούτε κανένας άλλος στην Ευρώπη του 21ου αιώνα μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμά μας να να είμαστε "Μακεδόνες" και να μιλάμε τη "μακεδονική" γλώσσα, ως μέρος των σλαβικών γλωσσών. Όσο περισσότερο συζητά κανείς δημοσίως για αυτό το θέμα, μειώνονται οι πιθανότητες εξεύρεσης λύσης”.
Κατά τις συνομιλίες μου με την ελληνική πλευρά δεν αντιλήφθηκα κάτι που να συνιστά άρνηση της ταυτότητας του λαού της πΓΔΜ, δήλωσε ο διεθνής μεσολαβητής. Δεν ερμηνεύουμε τον κ. Nimetz, να μην μας ερμηνεύει και αυτός ήταν η απάντηση της ελληνικής διπλωματίας.
Το παράδοξο της τοποθέτησης Dimitrov φαίνεται πάντως και από την ταλάντευσή του ως προς το αν υπάρχουν αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης του όρου Μακεδονία. Ο ίδιος μοιάζει τη μια στιγμή να κατηγορεί την Αθήνα για μια τέτοια διεκδίκηση αποκλειστικότητας (σαν να είχε παραμείνει η ελληνική εθνική γραμμή στο "η Μακεδονία είναι μία και ελληνική” του 1992), τη στιγμή που το επίκαιρο ερώτημα, για το οποίο εμμέσως προετοιμάζει και ο ίδιος το ακροατήριό του, είναι αν η πΓΔΜ θα αποποιηθεί, με την παρεμβολή κάποιου προσδιορισμού, την οικειοποίηση του όλου από το μέρος.
Με τα λόγια του ίδιου του Nikola Dimitrov: "Η ταυτότητα δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγματεύσεων, δεν αποτελεί αντικείμενο απόφασης, αλλά ιστορικής διαδικασίας (...) Για εμένα, αυτή η διαδικασία είναι μια κοινή διαδικασία ανάπτυξης και ωρίμανσης. Και έχω μια κατανόηση για εκείνους που αντιτίθενται στην επίτευξη λύσης. Είναι ένα λεπτό ζήτημα. Η Μακεδονία δεν μπορεί να είναι μόνο δική μας, γιατί μέρος της είναι και στην Ελλάδα, αλλά δεν μπορεί να είναι και μόνο ελληνική. Ένα μέρος της είναι στην επικράτεια ενός τρίτου κράτους (Βουλγαρία). Κανείς δεν μπορεί να έχει μονοπώλιο ή αποκλειστικότητα του όρου "Μακεδονία". Καταλαβαίνουμε διαφορετικά πράγματα όταν λέμε "είμαι Μακεδόνας" (...) Στην ελληνική κοινή γνώμη υπάρχουν συζητήσεις που προκαλούν σύγχυση. Ορισμένα θέματα που ονομάστηκαν "αλυτρωτισμός" επιλύθηκαν το 1992, αλλά και το 1995 με την Ενδιάμεση Συμφωνία.
