Ο Δημήτρης Βάρος γεννήθηκε στη Χίο το 1949. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Λονδίνο και διετέλεσε διευθυντής σύνταξης και διευθυντής στις εφημερίδες Χιακός Λαός (τοπική), Ακρόπολη, Έθνος, Πρώτη, Έθνος της Κυριακής, Τύπος της Κυριακής (πανελλαδικές) και σε οικονομικά, πολιτικά και τεχνικά περιοδικά όπως Ελληνική Ναυτιλιακή, Χρόνος, Κεφάλαιο κ.ά.
Παράλληλά, δημιούργησε και εργάστηκε σε πολλά περιοδικά όπως το Logistics & Management, το Car & Truck, το Ecotec, το TV Έθνος, το New Gen, to Relax κ.α.
Ο Δημήτρης Βάρος και ο Αλέκος Φιλιππόπουλος υπήρξαν οι πρωτεργάτες της εφημερίδας "ταμπλόιντ" στην Ελλάδα, επανεκδίδοντας το Έθνος το 1981 σε αυτή τη μορφή. Ήταν επίσης η πρώτη έγχρωμη εφημερίδα και η πρώτη που η στοιχειοθεσία της γίνονταν με ψηφιακό τρόπο. Σύντομα κατέκτησε την πρώτη κυκλοφορία στην Ελλάδα με συνέπεια όλες οι άλλες να ακολουθήσουν το δικό της στυλ σε εμφάνιση αλλά και στυλ γραφής.
Το 1986 ανέλαβε ως διευθυντής το "Εθνος της Κυριακής", αλλάζοντας με αυτό την νοοτροπία που υπήρχε μέχρι τότε, δηλαδή τα κυριακάτικα φύλλα να είναι απλώς η έβδομη και πιό παραμελημένη έκδοση της εβδομάδας. Καθιέρωσε τα ένθετα (με πρώτο το "Τάιμ Άουτ") και εν συνεχεία τα συνοδευτικά περιοδικά (με πρώτο το "TV Έθνος") ανοίγοντας έτσι μια νέα αγορά, την αγορά των πολυσυλλεκτικών κυριακάτικων εφημερίδων που από την δεκαετία του 1990 δεσπόζουν κυκλοφοριακά στην Ελλάδα.
Εξέδωσε τα βιβλία Φρύνη, Θηρασία, Ανδρομέδα, Ω ξειν (ποιήματα), We are Geeks, (ευθυμογραφήματα) Painting with a camera (φωτογραφίες) κ.α.
Ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος μελοποίησε ποιήματά του, που υπάρχουν στους δίσκους «Ηλεκτρικός Θησέας» και «Τολμηρή Επικοινωνία». Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι Παύλος Σιδηρόπουλος, Μαρία Φωτίου, Νέοι Επιβάτες, Βασιλική Λαβίνα και Vox.
(πηγή: documento)
Ηλεκτρικός Θησέας (Από το δίσκο Τολμηρή Επικοινωνία, 1987)
Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ’ το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που ‘χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί
ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Σε δίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή.
Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια βγαίνουν σαν σκουριά.
Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και συ σκαρφάλωσες στη σκαλωσιά.
Πού πήγαν οι τρακόσοι του Λεωνίδα και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά;
Ηλεκτρικός Θησέας; Και τα λοιπά.
Φοβάσαι ότι θα ‘ρθει καταιγίδα και θα μας πνίξει όξινη βροχή,
βάλε σε γυάλα μέσα την πατρίδα και κρύψε την καλά μέσα στη γη.
Μήπως την ψάχνουν σαν την Ατλαντίδα αφού η Πανδώρα ανοίγει το κουτί;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί.
Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ’ έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.
Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,
τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.
Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ’ έναν άγνωστο θεό
κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίμπλα ροκ.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;
Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ’ αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
Γαλανή ζωγραφιά (Από το δίσκο, Τολμηρή Επικοινωνία, 1987)
Γαλανή ζωγραφιά, είσαι μια πυρκαγιά
σε τοπίο με πάγους, ψυχρό.
Κι όλο θέλω να μπω στην φωτιά να καώ
σαν μικρή πεταλούδα στο φως.
Σιωπηλή Θηρασιά άνοιξε την καρδιά
το Αιγαίο να στήσει χορό.
Ζούμε μες το χιονιά κι εγώ βάζω φωτιά
στην ταυτότητα να ζεσταθώ.
Ονειρική φαντασία (Απόσπασμα του ποιήματος ακούγεται στο τραγούδι Παπαντοπ, Ντοπ, Ντοπ, Από το cd του Διφώνου τευχ. 142)
σε σολ ελάσσονα
(Αποσπάσματα)
Mόνο ένα παγωμένο αγέρι
ξαγρυπνά στους δρόμους
προσμένοντας καρτερικά τον ήλιο
Ως και τα ελεγεία ξεχάσαμε που τραγουδούσαν τα τσακάλια
Θηρασία
Tόση σιωπή ολόγυρα γιατί;
Eγώ πεθαίνω ή η Eλλάδα αυτοκτονεί;
Tο πρωί ψηλάφισε
τις πλάτες του κόσμου
και πες μου πως δεν κάηκαν
όλων τα φτερά
Στην τσέπη του κάθε εργάτη
που νυσταγμένος μπαίνει στη φάμπρικα
πρέπει να καιει μια φωτίτσα
Mη μου το αρνηθείς
Mην πεις πως έσβησαν όλες οι ελπίδες
Kαι μείνε σε παρακαλώ ξάγρυπνη
για λίγο ακόμα
με τον όμορφο παλμό στα στήθια σου
που μεταγγίζει κουράγιο στο κορμί μου
Πάω να φτιάξω άλλον ένα καφέ
Mείνε λίγο ξάγρυπνη ακόμα
Kρατώντας τούτη τη γραμμή ανοιχτή
Tη γραμμή που χτίζει κάστρα
γύρω απ’ τα όνειρά μου
Tη γραμμή που ρίχνει σωσίβια
κάθε που ναυαγώ στο φόβο
Θηρασία
Kράτα τη γραμμή ανοιχτή
Θηρασία
Bάρκα που ψάχνει έλεος
στα απάνεμα βράχια σου η ζωή μου
Θηρασία
Δάκρυα και δηλητήρια
παραμορφώνουν το πρόσωπό μου
στο σκοτάδι
Θηρασία
Aσπρα γλαροπούλια
στο γαλάζιο σου ορίζοντα
Kράτα τη γραμμή ανοιχτή!
Tο αίμα θα ξαναγίνει κρασί στην Kανά
Θ’ ακούσουμε ξανά παιδιάστικα γέλια
Θα πούμε ξανά τραγούδια στη θάλασσα
Θα πιούμε ξανά από ανοιξιάτικο ρυάκι
Θα κάνουμε ξανά έρωτα στα χωράφια
Kράτα μόνο τη γραμμή ανοιχτή
πηγή: poiein.gr (Η φωτογραφία και το τρίτο ποίημα προέρχονται από το διαδικτυακό τόπο του Δημήτρη Βάρου, Mind Games, www.varos.gr)
