«Ο ΟΗΕ καλωσορίζει τη θετική ανταπόκριση της κυβέρνηση της Συρίας για πρόσβαση στη Μαντάγια και άλλα δύο χωριά, το Foah και το Kefraya, και θα αρχίσει τη χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας τις επόμενες ημέρες», αναφέρει ανακοίνωση της αρμόδιας υπηρεσίας του Οργανισμού.
Ωστόσο, όπως σημειώνει κι ο Guardian, δεν είναι ακόμα σαφές πόση βοήθεια θα επιτραπεί να περάσει στην πόλη, της οποίας οι χιλιάδες κάτοικοι, ενήλικες και παιδιά, επιζούν τρώγοντας... γρασίδι και φύλλα από τα δέντρα, βράζουν νερό με μπαχαρικά αντί για σούπα - κι όπου ένα κιλό ρύζι, πλέον κοστίζει περίπου 250 δολάρια.
Το τελευταίο φορτίο βοήθειας που είχε φτάσει στη Μαντάγια ήταν τον Οκτώβριο και -σύμφωνα με τους κατοίκους- έχει εξαντληθεί εδώ και καιρό. Στην πόλη πλέον υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε όλα τα αγαθά πρώτης ανάγκης: από το γάλα για μωρά μέχρι βασικά φάρμακα.
Αναφέροντας ότι αρκετοί άνθρωποι έχουν ήδη πεθάνει από την πείνα, οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την «προσφορά» του καθεστώτος, υποστηρίζοντας ότι το όποιο φορτίο φτάσει στον πόλη τους, δεν θα διαρκέσει για πολύ.
[ Το βίντεο από την εφημερίδα Guardian περιέχει πολύ σκληρές εικόνες: ]
«Η Μαντάγια δεν βρίσκεται στο χείλος της ανθρωπιστικής καταστροφής, βιώνει ήδη την ανθρωπιστική καταστροφή», είπε ένας νοσοκόμος, τηλεφωνικά. «Οι εικόνες από τους δρόμους είναι πραγματικά τρομακτικές. Ξέρουμε ότι πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι υπερβάλλουμε, αλλά πιστέψτε με, είναι χειρότερο από οποιαδήποτε υπερβολή».
Οι εικόνες των σκελετωμένων παιδιών και των αποστεωμένων κατοίκων έχουν πυροδοτήσει οργή σε πολλές χώρες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, όπου οι φιλελεύθεροι έχουν ζητήσει να γίνουν ρίψεις τροφίμων από την πολεμική αεροπορία.
«Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς πολιορκίας, από το καθεστώς Άσαντ και τους συμμάχους τους, στη Μαντάγια», είπε ο Τιμ Φάρον, ηγέτης των φιλελευθέρων. «Εάν η Βρετανία μπορεί να διαβεβαιώσει για την ασφάλεια των πιλότων και να πραγματοποιήσει ρίψεις τροφίμων, θα πρέπει να το κάνει. Ταυτόχρονα θα πρέπει να πιέσει Ρωσία και Ιράν, μέσω της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, προκειμένου το καθεστώς Άσαντ να σταματήσει αυτή τη μεσαιωνικού τύπου πολιορκία χιλιάδων ανθρώπων».
Την ίδια τακτική είχε εφαρμόσει η Δαμασκός και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπως στην Ανατολική Γκούτα, στα προάστια της Δαμασκού, και το προσφυγικό καταυλισμό Γιαρμούκ νότια της πρωτεύουσας, στερώντας από δεκάδες χιλιάδες αμάχους τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή τους επί μήνες.
