Σε μόνιμη  βάση, αλλά  ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, ανάμεσα στα θέματα για τα οποία μας εγκαλούν πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ που κυκλοφορούν στα κανάλια, είναι η στάση μας ως προς τις επενδύσεις

Αυτές τις μέρες για παράδειγμα, το δίδυμο  Κυριάκου Μητσοτάκης και της  Ντόρας Μπακογιάννη που τυχαίνουν ιδιαίτερης «φιλοξενίας» στα ΜΜΕ, δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν μονότονα και να ρωτούν, τον όποιο εκπρόσωπό μας για τις επενδύσεις που υποστηρίζουμε με στόχο να δημιουργηθεί η  εντύπωση, πως  ο ΣΥΡΙΖΑ εναντιώνεται σε όλες τις επενδύσεις και τις ¨»Μεταρρυθμίσεις» τους.

Ρωτούν επίμονα για παράδειγμα: «Πέστε μου μια επένδυση που υποστηρίζετε»

Πρώτον. Ναι στις επενδύσεις , όχι στο ξεπούλημα. Κατά τη γνώμη μου, ένα βασικό σχόλιο που προβάλλουν οι εκπρόσωποί μας και είναι ορθό, είναι πως οι  κυβερνήσεις  ως σήμερα δεν προωθούν πραγματικές επενδύσεις, διότι στο μεγαλύτερο βαθμό οι επίδοξοι «επενδυτές» που έχουν εμφανιστεί ως σήμερα και τους  προβάλλει η εκάστοτε κυβέρνηση, ενδιαφέρονται κυρίως  για να εξαγοράσουν, χωρίς ρίσκο,  έτοιμες επιχειρήσεις και σε πολύ μικρότερο βαθμό για να κάνουν μια εξ ολοκληρωμένη  επένδυση. Από τη δεκαετία του 90 και μετά όσοι «επενδυτές» έδειξαν ενδιαφέρον, πχ Καταριανοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Ρώσοι. Κινέζοι, Αζέροι, Ιταλοί ενδιαφέρθηκαν για να αγοράσουν έτοιμες επιχειρήσεις (πχ ΟΤΕ, ΕΛΤΑ. ΟΣΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΔΕΗ κλπ) και όχι για να κάνουν μια νέα επένδυση. Πρόκειται, δηλαδή, για τον εύκολο δρόμο ιδιοκτησιακής μεταβίβασης και όχι πραγματικής επένδυσης.  Μάλιστα το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή, είναι πως η ιδιωτικοποίηση που προωθείται τις τελευταίες δεκαετίες, αφορά εξαγορά κάποιου δημόσιου φορέα (πχ ΟΤΕ, ΔΕΣΦΑ) από ξένη δημόσια επιχείρηση, (πχ  από Deutche Telekom για ΟΤΕ, από τη δημόσια Αζέρικη  SOCAR για ΔΕΣΦΑ κλπ.)

Για ορισμένες μάλιστα εξαγορές  όπως για ΔΕΣΦΑ, ΟΤΕ, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, αν και δεν αν αγορεύουμε το τίμημα σαν  κύριο, η πραγματικότητα είναι πως ξεπουλήθηκαν έναντι πινακίου φακής χωρίς μάλιστα να  υλοποιήσουν διαχρονικά τις  επενδύσεις που υποχρεούνταν.

Οι επενδύσεις στις οποίες  αναφέρονται συχνά οι εκπρόσωποι της ΝΔ ή κάποιοι δημοσιογράφοι που τους στηρίζουν, δεν είναι πραγματικές  επενδύσεις ή δεν προωθούν μεταρρυθμίσεις.

Δεύτερον: Δεν δικαιούνται να μιλούν, οι καταστροφείς της βιομηχανίας και του παραγωγικού ιστού.

Οι δυνάμεις που έφεραν την αποβιομηχάνιση στη χώρα, που παρακολουθούσαν αδιάφορες τις βιομηχανίες να μεταναστεύουν, βλέποντας «τα τρένα να περνούν»,  δεν σχεδίασαν ποτέ μια δυναμική βιομηχανική πολιτική και   σήμερα μας εγκαλούν πως εμείς δεν θέλουμε επένδυση και ανάπτυξη.

Με βάση τα  στατιστικά στοιχεία, διαπιστώνουμε, πως η βιομηχανική μας παραγωγή σαν συμμετοχή στο ΑΕΠ χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο και έχει φθάσει να είναι σήμερα μετά το Λουξεμβούργο -που είναι χώρα καθαρά υπηρεσιών- η χαμηλότερη στην Ευρωζώνη,

Με  βάση την ΕΛΣΤΑΤ η μεταποίηση από 11,9% του ΑΕΠ το 2000 έφθασε στο 10,56% το 2008.  Τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, ο δείκτης αυτός «τσίμπησε» λίγο,  11,44% το 2011, όχι όμως λόγω ενδυνάμωσης του μεταποιητικού τομέα, αλλά γιατί μειώθηκε ταχύτερα το συνολικό ΑΕΠ.

Οι κύριοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ελλείψει άλλων μεγάλων έργων αναφέρονται μονότονα στην επένδυση της COSCO. Εμείς, βλέπουμε θετικά την όποια οικονομική συνεργασία με άλλες χώρες, άρα και με την Κίνα, η  ένστασή μας όμως έγκειται στους όρους αυτής της επένδυσης που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και  την πρόσφατη μεθόδευση του "φιλικού διακανονισμού", με την οποία  η κυβέρνηση της εκχωρεί φωτογραφικά, έναντι «ανύπαρκτου» τιμήματος,  το στρατηγικό λιμάνι  του Πειραιά.

Μας ασκούν κριτική, ενώ βλέπουν ότι σε όλα τα κείμενα μας, στις ομιλίες όλων των στελεχών μας,  βρίσκεται στην πρώτη γραμμή το θέμα της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας.

Τρίτον. Οι δικές μας προτάσεις για επενδύσεις.  Θεωρώ ότι  οι εκπρόσωποι μας οφείλουν να  αναφέρονται, έστω ενδεικτικά, σε προτάσεις για επενδύσεις που κατά καιρούς έχουμε υποστηρίξει, ώστε να φανεί το αβάσιμο της κριτικής που μας ασκείται. Εμείς ακόμη και  σε δύσκολες επενδύσεις που ενέχουν περισσότερους κινδύνους από άλλες (πχ για λιγνίτες και υδρογονάνθρακες) δεν ακολουθούμε τον εύκολο δρόμο της παραίτησης αλλά είμαστε υπέρ της ορθολογικής αξιοποίησης τους με  επιστημονικά τεκμηριωμένη εκμετάλλευση τους χωρίς να βάζουμε σε κίνδυνο το περιβάλλον και άλλες δραστηριότητες. Μακριά από μας όμως το αντιεπιστημονικό και κατ’ εξοχήν επικοινωνιακό μοντέλο της συγκυβέρνησης που με τους υδρογονάνθρακες  ως δια μαγείας θα  λύσει το οικονομικό μας πρόβλημα.

Η Αριστερά, εδώ και δεκαετίες έχει  υποστηρίξει σημαντικές επενδύσεις στη χώρα μας (ΔΕΗ,ΛΑΡΚΟ,Ναυπηγεία) που υλοποιήθηκαν, αλλά και επενδύσεις  (πχ ανοξείδωτου χάλυβα, πετροχημικό εργοστάσιο), που οι κυβερνήσεις που διακυβέρνησαν  τη χώρα, ενώ τις εξήγγειλαν στη συνέχεια τις εγκατέλειψαν. Έγνοια μας πάντα, ήταν το μέγιστο δυνατό όφελος του τόπου και της κοινωνίας.

Ήμασταν  υπέρμαχοι μιας από τις σημαντικότερες επενδύσεις για την τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας, της επένδυσης της ΕΛΒΗΛ. Η ελληνική βιομηχανία ηλεκτρονικών ΕΛΒΗΛ,  ιδρύθηκε το  1977, επί  Ν.Δ.,) ως θυγατρική του ΟΤΕ, με στόχο την εισαγωγή και παραγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στην Ελλάδα, επιχείρηση που στήριξαν και  τα  συνδικάτα. Τον Απρίλη του ΄81 γίνεται ανοιχτός διεθνής διαγωνισμός. Συμμετείχαν οι 10 μεγαλύτερες στον κόσμο βιομηχανίες τηλεπικοινωνιακού υλικού. Η αξιολόγηση, όμως, του διαγωνισμού παγώνει λόγω προεκλογικής περιόδου.
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παγώνει για άλλα 5 πολυτιμότατα χρόνια τον διαγωνισμό της ΕΛΒΗΛ, η εγκληματική καθυστέρηση επιφέρει στον ΟΤΕ απώλεια τεράστιων  εσόδων και το  Σεπτέμβρη 1986 η εισηγήτρια υπουργός Βιομηχανίας Βάσω Παπανδρέου δίνεται το τελειωτικό κτύπημα στην ΕΛΒΗΛ με απόφαση του «ΚΥΣΥΜ» ..

Το ΠΑΣΟΚ βάζοντας  ταφόπλακα στην ΕΛΒΗΛ, καταδίκαζε ταυτόχρονα την οικονομία της χώρας και την ανάπτυξη. Παραδίδει τα κλειδιά της ανάπτυξης της ψηφιακοποίησης και όλες τις νέες τεχνολογίες – ψηφιακά – κινητή –τηλεφωνία, νέες υπηρεσίες στην ΕΡΙΚΣΟΝ-ΙΝΤΡΑΚΟΜ και SIEMENS. Το πάρτι της μίζας και της διαπλοκής ήδη έχει αρχίσει. Για το τι σήμαινε η παράδοση της ΕΛΒΗΛ, αρκεί  να αναφέρουμε πως η Φιλανδία με προώθηση του αντίστοιχου  κλάδου και την ανάπτυξη της Nokia, μπόρεσε να αναχαιτίσει σε αρκετό βαθμό την συρρίκνωση του ναυπηγικού της κλάδου προσανατολιζόμενη στην ναυπήγηση υποβρυχίων που βασίζονται σε σημαντικό βαθμό στις τηλεπικοινωνίες.

• Ο  ΣΥΡΙΖΑ με βάση την αντίληψή του δίνει ιδιαίτερο βάρος σε επενδύσεις με οικολογικό πρόσημο.

• Επίσης δίνει  βάρος σε εγχώριες επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές,  θεωρώντας πως πρέπει  κατά προτεραιότητα να προωθηθούν αυτές και όχι να εκλιπαρούμε τους ξένους. Αντίθετα οι μνημονιακές κυβερνήσεις συρρικνώνουν από χρόνο σε χρόνο και το ΠΔΕ, παρά την επενδυτική απραξία των ιδιωτών.

• Σε επενδύσεις που  προωθούν την πολυδιάστατη οικονομική μας πολιτική που αυξάνουν τους βαθμούς ελευθερίας και  μειώνουν την  πρόσδεσή μας στη  σημερινή λυκοσυμμαχία της Γερμανικής ευρωζώνης

• Δίνει ιδιαίτερο βάρος στη μεταποίηση, συμπεριλαμβανομένης της μεταποίησης στον αγροτικό τομέα. Όπως τονίζει σε τεκμηριωμένα άρθρα του ο Ηλίας Ιωακείμογλου, η  Μεταποιητική δραστηριότητα, συνιστά σημαντικότατη  πλευρά μιας Οικονομίας, γιατί δημιουργεί προστιθέμενη αξία και βελτιώνει καθοριστικά την ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας.

• Αν υπάρχει πολιτική βούληση, όπως μπορεί να δει κάποιος   μελετώντας την αρθρογραφία, υπάρχουν πολυάριθμές  επενδυτικές δυνατότητες στη χώρα μας, όπως: στα πυρίμαχα υλικά  (πυρίμαχα τούβλα), τα Μάρμαρα που στο μεγαλύτερο βαθμό τα εξάγουμε  χωρίς επεξεργασία (blocks),και όχι σαν τελικό προϊόν, στο ναυπηγικό κλάδο που κι αυτόν έχουμε εγκαταλείψει, σε  μηχανήματα κοπής (συρματοκοπές), στα οποία βλέπουμε να προκόβουν οι Τούρκοι, στις   ελιές που τις εξάγουμε σε συσκευασίες χονδρεμπορίου, με λιγοστό όφελος, στην παραγωγή σειράς  αναλώσιμων και υλικών που χρειάζεται η Αμυντική βιομηχανία και θα μπορούσαν  και θ’ άπρεπε να κατασκευάζονται εγχώρια, στον χάλυβα όπου  έχουμε περιοριστεί στην παραγωγή μόνο δομικού χάλυβα, στα λιπάσματα, στο βαμβάκι που έχουμε εγκαταλείψει την επεξεργασία του και εξάγουμε στην Τουρκία παρά  την τεράστια εμπειρία μας στην υφαντουργία, κλπ.

Με βάση τα παραπάνω, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που οδήγησαν σε τέτοια ύφεση, καταστροφή και αποβιομηχάνιση τη χώρα μας,  δεν δικαιούνται να μας εγκαλούν.

Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνουν είναι η αυτοκριτική τους για την καταστροφή στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα μας.

Δυνατότητες υπάρχουν όμως κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όπως:

-Διαμόρφωση βιομηχανικής πολιτικής σε συνεργασία του αρμόδιου  Υπουργείου με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς που θα συζητείται κάθε χρόνο  στη Βουλή

-Κινητοποίηση όλων των συλλογικών φορέων που ασχολούνται με τον παραγωγικό τομέα, πχ ΣΕΒ, Επιμελητήρια κλπ, καθώς και την επιστημονική κοινότητα στην κατεύθυνση ενδυνάμωσης του Τομέα.

-Διαμόρφωση βάσης δεδομένων στο υπουργείο

-Ενεργοποίηση της Οικονομικής διπλωματίας και ένταξη της στην προσπάθεια  αυτή όλων των πρεσβειών, που θα πληροφορούν την κυβέρνηση για τις δυνατότητες οικονομικής συνεργασίας , εμπορικών σχέσεων κλπ

Παρεμβάσεις στη φορολογική πολιτική και προσπάθεια δραστικής μείωσης του ενεργειακού κόστους ώστε να υπηρετείται η Ανάπτυξη.