Οι πολίτες της χώρας, και ιδιαίτερα η νέα γενιά, είχαν τις τελευταίες ημέρες τη δυνατότητα να συγκρίνουν δύο αντιλήψεις για το περιβάλλον.

Η μία είναι αυτή που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας στη σχετική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ. Η άλλη ήταν η εκδήλωση του Κ. Μητσοτάκη στην Αστυπάλαια, με χορηγούς εταιρείες αυτοκινήτων.

Δεν είναι κακό πράγμα τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ούτε οι εταιρείες που τα παράγουν. Κακό είναι ένας πρωθυπουργός, που υποτίθεται πως έχει εκλεγεί για να υπηρετήσει το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, να τρέχει κατ’ αυτόν τον τρόπο πίσω από τις εταιρείες.

Γιατί αν στην περίπτωση της Αστυπάλαιας στόχος είναι να υπηρετηθούν τα «πράσινα συμφέροντα» μιας εταιρείας αυτοκινήτων, σε άλλες περιπτώσεις τα συμφέροντα που εξυπηρετήθηκαν κάθε άλλο παρά πράσινα είναι. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο παράθυρο για καταστροφή του περιβάλλοντος από τον αστικό ιστό μέχρι τις περιοχές Natura που άνοιξε ο νόμος Χατζηδάκη.

Αλλά και σε κραυγαλέες περιπτώσεις, όπως η περίπτωση της Ελληνικός Χρυσός, η παράδοση του Ελληνικού και της ακτής στο τσιμέντο, ακόμα και η κυνική ομολογία του πρωθυπουργού στην Κέρκυρα ότι η μοίρα των δασών είναι να καίγονται και να χτίζονται.

Όταν έχεις στην πλάτη σου όλα αυτά, δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι πως είσαι πράσινος επειδή διαφημίζεις ηλεκτρικά αυτοκίνητα σε ένα νησί με 15 χλμ. οδικό δίκτυο.

Πόσο μάλλον όταν το σχέδιό σου είναι η εγκατάσταση στο νησί αυτό 70 ανεμογεννητριών - όπως καταγγέλλουν οι κάτοικοι.

Γι’ αυτό ο κόσμος που θέλει να δει τη δράση κατά της κλιματικής αλλαγής να γίνεται σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα, και όχι φιέστες με περιβαλλοντέμπορες, ας μελετήσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αξίζει λίγο περισσότερο σ’ αυτή τη χώρα και στους πολίτες της.