to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Περιχαράκωση ή υπέρβαση;

Η υποστήριξη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να αποτελέσει τον κυρίαρχο πόλο υποδοχής της έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας αλλά και τον κύριο εκφραστή της ελπίδας δεν είναι εξασφαλισμένη.


Η μεγαλύτερη συμβολή της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στη φυσιογνωμία αλλά και γενικότερα στην πολιτική ζωή του τόπου υπήρξε η βίαιη ωρίμανσή του, η θεμελίωση της κυβερνώσας διαστασής του αλλά και ο μετασχηματισμός της επιρροής του από μια μικρής απήχησης αλλά σεβαστή για τους αγώνες και την ιστορία της δύναμη της ριζοσπαστικής Aριστεράς σε κυρίαρχο πόλο μιας γόνιμης σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων.

Η πολιτική ανάλυση αυτού του μετασχηματισμού της επιρροής του που απαιτείται είναι πολύ πιο βαθιά και ουσιαστική από τις επιφανειακές αναλύσεις περί ωρίμανσης των συνθηκών που διατυπώνονται και επιχειρούν να οικειοποιηθούν τόσο την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και πολίτες με διαφορετικές πολιτικές αναφορές και οι οποίες καταρρέουν μπροστά σε στοιχειώδεις αντικειμενικές εκλογικές αναλύσεις και παρατηρήσεις των κινήσεων που παρατηρήθηκαν στο εκλογικό σώμα τα τελευταία χρόνια.

Η διαμόρφωση της νέας πολιτικής ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων είναι ασύμβατη με προσπάθειες μεταχρονολογημένης δικαίωσης ιδεολογικών βεβαιοτήτων που απέτυχαν στο παρελθόν να συσπειρώσουν τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις και αποφεύγουν την αυτοκριτική για τις συνθήκες που οδήγησαν σε αυτή την περιορισμένη επιρροή.

Στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε μετά την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση, με τους πολιτικούς συσχετισμούς να φέρνουν κάθε στέλεχος αλλά και κάθε πολίτη με προοδευτικές καταβολές σε αντιπαράθεση με έναν βαθιά συντηρητικό συνασπισμό εξουσίας, απαιτούνται πολιτικές διεργασίες που είναι εντελώς ασύμμετρες με την ενασχόληση με ήσσονος σημασίας παρεμβάσεις και κριτικές που αναδεικνύονται σε μείζονος σημασίας «απειλές» για το κόμμα.

Απαιτούνται προωθητικές κινήσεις σε αντιδιαστολή με τις υπαναχωρήσεις, τις προσπάθειες δημιουργίας συνθηκών ιδεολογικής περιχαράκωσης, τις μεθοδεύσεις εκ προοιμίου οριοθέτησης του εδάφους της σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων αλλά και με τις ενστάσεις σε επίπεδο προσώπων και συμμετοχών, φαινόμενα που παρατηρούνται τους τελευταίους μήνες στις εσωκομματικές διεργασίες.

Ολα αυτά τα φαινόμενα, τα οποία είναι προφανώς αναντίστοιχα με το εύρος των αλλαγών τις οποίες χρειάζεται το κόμμα σε αυτή τη νέα εποχή, συντελούν στην αλλοίωση των ιδεολογικών χαρακτηριστικών των τάσεών του, μετατρέποντάς τις σε ομάδες μικροδιαχείρισης κομματικών εξουσιών που τελικά λειτουργούν αποτρεπτικά στη μικροκλίμακα των τοπικών κοινωνιών και στις κομματικές οργανώσεις και εμποδίζουν τη μαζικοποίηση του κόμματος και την ουσιαστική αντιστοίχισή του με το ιδεολογικό εύρος των πολιτών που το στήριξαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.

Ως αποτέλεσμα αυτών των εσωστρεφών κινήσεων, οι λίγες δεκάδες χιλιάδες των νέων μελών που έχουν ώς σήμερα ανταποκριθεί στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία αλλά και κυρίως οι εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που στήριξαν τον χώρο στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις παρακολουθούν με επιφυλακτικότητα, δυσπιστία αλλά και προσδοκία τις εσωκομματικές διαδικασίες και αποστρέφονται απόπειρες οικειοποίησης της συμμετοχής τους σε μια ελεγχόμενη διεύρυνση, η οποία τους καθιστά ή στοχεύει να τους καταστήσει -στις περισσότερες των περιπτώσεων- θεατές σε μια προσπάθεια μεταχρονολογημένης δικαίωσης ιδεολογικών βεβαιότητων του παρελθόντος αντί συνδιαμορφωτές μιας διευρυμένης πολιτικής φυσιογνωμίας του κόμματος που θα το φέρει σε αντιστοίχιση με το ιδεολογικό εύρος της εκλογικής βάσης του.

Οι λίγες δεκάδες χιλιάδες των νέων μελών, που επιδοκιμάζουν τη μετάβαση του κόμματος στην ψηφιακή εποχή, την ψηφιακή διάδραση και την ανταλλαγή πολιτικής ύλης που συντελείται μεθοδικά μέσω της νέας ψηφιακής πλατφόρμας, αδυνατούν να κατανοήσουν την αμηχανία του κομματικού μηχανισμού μπροστά στις ανοιχτές, δημοψηφισματικές συμμετοχικές διαδικασίες αποφάσεων και τις προσπάθειες υποβάθμισής τους σε συμβουλευτικές, προκρίνοντας την ίδια στιγμή διαδικασίες που αποτελούν αποτέλεσμα συναλλαγής μικροκομματικών τάσεων και ομάδων.

Απέναντι σε αυτές τις εσωστρεφείς κινήσεις προκρίνουν εξωστρεφείς, ανοιχτές συμμετοχικές διαδικασίες που θα δίνουν αξία στην άποψη του ενός ως αυτόνομου πολιτικού υποκειμένου, θα συνδιαμορφώνουν πλειοψηφίες μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και δεν θα καθιστούν προαπαιτούμενο την ένταξή του σε ομάδες μικροδιαχείρισης κομματικών εξουσιών και μηχανισμών προκειμένου να αποκτήσει η πολιτική του βούληση βαρύτητα στη λήψη των κομματικών αποφάσεων.

Προσδοκούν γενναίες αποφάσεις, σημαντικές πολιτικές χειρονομίες, υπερβάσεις που να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του ενάμισι και πλέον εκατομμυρίου προοδευτικών πολιτών και όχι μικρής κλίμακας συμβιβασμούς με ομάδες διαχείρισης μικροκομματικών εξουσιών. Προσδοκούν, τέλος, μια άμεση πολιτικοποίηση των διαδικασιών που θα αναδεικνύει τα μείζονα ζητήματα πολιτικής ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων και δεν θα ανακυκλώνει τις ήσσονος σημασίας ανασφάλειες κομματικών στελεχών και μικροομάδων.

Η υποστήριξη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να αποτελέσει τον κυρίαρχο πόλο υποδοχής της έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας αλλά και τον κύριο εκφραστή της ελπίδας δεν είναι εξασφαλισμένη, δεν μπορεί να επιτευχθεί με μικροκομματικούς συμβιβασμούς, απαιτεί αποφασιστικές εφόδους προς το μέλλον κι όχι ανασφαλείς υπαναχωρήσεις στο παρελθόν, απαιτεί πολιτικές υπερβάσεις κι όχι ιδεολογικές περιχαρακώσεις.

* Ο Γιώργος Τζαγάκης είναι οικονομολόγος, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και της ΚΕΑ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)