to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Περί «πόθεν έσχες» και Αριστεράς

Αναδημοσιεύουμε ανάρτηση στο facebook για τα σχόλια που αφορούν το πόθεν έσχες του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκλείδη Τσακαλώτου.


Για το θέμα του Τσακαλώτου έχω δει από τα πλέον άθλια, ευτελή και εμετικά σχόλια (σε αριστερούς αναφέρομαι) μέχρι τα πιο ειλικρινή και αγωνιώδη ερωτήματα (πάλι σε αριστερούς αναφέρομαι).

Σε ό,τι αφορά τους πρώτους, τσάμπα ξοδεύουν το σάλιο τους. Η γνώμη μου για την ποιότητα του συντρόφου έχει διαμορφωθεί βάσει της στάσης του μέσα στην πολιτική, κινηματική και κοινωνική πραγματικότητα που εδώ και χρόνια τον συναντάω/συναντάμε –όσο χολερικό και να είναι ένα ποστ δεν πιάνει μία μπροστά σ’ αυτό.

Σε ό,τι αφορά τους δεύτερους, μια παρατήρηση: απ’ τη στιγμή που ο ίδιος ο Ευκλείδης δηλώνει ότι δε γνώριζε τι έκανε ο πατέρας του με αυτό το μεγάλο ποσό χρημάτων που είχε στην κατοχή του και στο οποίο ελάχιστα συνέβαλε ίδιος για να δημιουργηθεί και όπου κάποια στιγμή τον έβαλε συνδικαιούχο –μια μάλλον κλασική αντίδραση γονιού που νιώθει πως γερνάει– , νομίζω ότι η συζήτηση περί του «πόσο ηθικό» είναι να επενδύει εκεί που επένδυσε τα λεφτά, δεν μπορεί να συνεχίζεται σα να μην έχει δοθεί ποτέ η παραπάνω εξήγηση, απ’ τον ίδιο. Μπορεί κάλλιστα να συνεχίζεται, εφόσον θεωρήσουμε ότι ο άνθρωπος ψεύδεται. Προσωπικά δε θεωρώ ότι ψεύδεται γι’ αυτό και δε συμμετέχω στον προβληματισμό. 


Αν όμως θέλουμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα χρήσιμο για ένα κόμμα που προσπαθεί να είναι «κόμμα των φτωχών» απ’ όλη αυτή την ιστορία με τα πόθεν έσχες, κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι ότι υπάρχουν πλούσιοι αριστεροί βουλευτές (που για μένα ο πλούτος δε μετριέται μόνο σε ευρώ, αλλά και σε πανεπιστημιακές σπουδές σε πανεπιστήμια δυσθεώρητου επιπέδου για τους πολλούς, λόγου χάρη).

Φυσικά υπάρχουν –και τι θα πει αυτό, θα τους κάνουμε και παρατήρηση που είναι με την ανατροπή ενός συστήματος παραγωγής αδικίας, παρότι οι ίδιοι είχαν την τύχη να γεννηθούν απ’ τη «σωστή» πλευρά του, ενώ κανονικά θα έπρεπε να παλεύουν παρέα με τον αντίπαλο για τη διαιώνισή του, για να είμαστε εμείς ήσυχοι κι ευτυχείς; Το να ανακαλύπτεις ότι η «μεγάλη πολιτική» είναι άκρως ταξική, όπως όλα τα «μεγάλα πράγματα» στην κοινωνία που ζούμε, είναι περίπου σα να ανακαλύπτεις την Αμερική. Τόση βαβούρα για εκείνο που ήδη γνωρίζαμε είναι κρίμα. Αν κάτι πρέπει να μας μείνει απ’ αυτή την ιστορία, είναι άλλο: πόσο σκληρά πρέπει να παλέψει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις διαδικασίες του, όχι να διώξει τους λίγους πλούσιους με την υψηλή μόρφωση που τον υπηρετούν, αλλά να ανοίξει δρόμους στους πολλούς, φτωχούς, που καθημερινά έρχονται σε επαφή μαζί του, βρίσκοντας τρόπους να γκρεμίσει όσο το δυνατόν περισσότερους από τους ταξικούς -και όχι μόνο- φραγμούς που εμποδίζουν τους ανθρώπους να αλλάξουν μαζί με τη μοίρα τους και την πολιτική τους μοίρα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)