«Είχαμε μόνον ένα δυσάρεστο διάλειμμα, το 2015 επεκράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, τότε που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από το γκρεμό, αλλά προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και συνέτριψαν τις δυνάμεις της δημαγωγίας. Συνέτριψαν τη δημαγωγία μαζί με το διπλό αντιευρωπαϊκό ψέμα, τόσο αυτό με το αριστερό προσωπείο, όσο και εκείνο με το προσωπείο του φασισμού και του μίσους».
Αυτά δήλωσε μπροστά σε ευρωπαίους αξιωματούχους ο κ. Μητσοτάκης σε μια αποστροφή του κατά την εκδήλωση στο Ζάππειο για τα 40 χρόνια στην Ε.Ε.
Δεν πρέπει να μας προξενεί έκπληξη η αθλιότητα του περιεχομένου της αποστροφής του.
Το έχουμε από παλιά επισημάνει. «Δεν έφταιγε αυτός. Τόσος ήτανε». Τόσος και τέτοιος επισημαίνω. Δεν θα περίμενε κανείς διαφορετικό λόγο από άτομο που έζησε μέσα στην πολιτική καμαρίλα της Αραβαντινού. Από νωρίς εξοικειώθηκε με τη διχαστική πρακτική. Τα Ιουλιανά άλλωστε είναι οι Ερινύες που θα κατατρύχουν δια παντός την οικογένειά του.
Από μικρός γαλουχήθηκε σε συνθήκες μυθοπλασίας.
Μυθοπλασία που γίνεται ο προπομπός του απύθμενου και καταγέλαστου συνάμα θράσους. Γιατί τι άλλο παρά καταγέλαστο θράσος χρειάζεται για να τολμά από του βήματος του Κοινοβουλίου τον Ιούλιο του ’16 να εκστομίζει το ανήκουστο «Γιατί γελάτε κύριοι; Ήμούν πολιτικός κρατούμενος 6 μηνών από τη χούντα».
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτά ενδεχομένως να συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Άλλωστε κανείς δεν θα πρέπει να αιτιάται τα άτομα για την άδικη μοιρασιά της φύσης… Το πρόβλημα όμως στην περίπτωσή μας είναι, όταν μέσα από αδιευκρίνιστες διαδρομές ένα τέτοιο άτομο έρχεται η στιγμή να τον «καμαρώσεις» πρωθυπουργό.
Κι είναι τότε που είσαι έτοιμος να περιμένεις «λόγω και έργω» τα πλέον τερατώδη.
Γιατί τι άλλο παρά τερατώδης είναι η άποψή του ότι «ο διχαστικός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ έφερε την Ελλάδα ένα βήμα πριν από το γκρεμό». Η χώρα μας τις μέρες εκείνες δεν βρέθηκε ένα βήμα πριν από το γκρεμό.
Ήταν ήδη στο γκρεμό, καθώς για δεκαετίες οι κυβερνήσεις της δεξιάς και οι όψιμοι ακόλουθοί τους, φρόντισαν να την χρεοκοπήσουν και να την παραδώσουν βορά στα νύχια των αρπακτικών της Τρόϊκα. Το «Γερούν γερά» και το «Βάστα Σόϊμπλε» δεν ήταν απλά διχαστικό. Ήταν προδοτικό, καθώς δεν στόχευαν μόνο στην ανατροπή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, στόχευαν στον ενταφιασμό της χώρας και του λαού της.
Και επιτέλους η ανάγκη να υπάρξει κάθαρση στην τραγωδία ενός ατιμασμένου και καθημαγμένου λαού, δεν ήταν διχαστικός λαϊκισμός.
Ήταν λαϊκό αίτημα που ζητούσε δικαίωση για τα μύρια δεινά που υπέστη, εξαιτίας της ασέλγειας σε βάρος του από τα τρωκτικά της εξουσίας.
Και παρόλο που το λαϊκό αίτημα για δικαίωση ήταν επιτακτικό, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προέκρινε την ανάγκη απαλλαγής της κοινωνίας από το βρόχο των μνημονίων και όσο το δυνατόν της διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής.
Ενστερνιζόμενη την ανάγκη της κοινωνίας για έξοδο από τον εφιάλτη των μνημονίων, κατόρθωσε να την απαλλάξει από τη φρίκη των προαπαιτούμενων τον Αύγουστο του ’18. Μάλιστα αποχωρούσα απ’την κυβέρνηση άφηνε στα δημόσια ταμεία 37 δις, γεγονός πρωτάκουστο από συστάσεως του Κράτους.
Καταγγέλλει ο Μητσοτάκης τον ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό.
Δεν θα έπρεπε να μας ξενίζει η αδυναμία του Μητσοτάκη να ξεχωρίσει τις έννοιες του λαϊκισμού και του λαϊκού.
Τη δεύτερη δεν του την δίδαξαν ποτέ. Μπορεί να του είναι και άγνωστη λέξη.
Το λαϊκισμό ωστόσο τον ασπάστηκε καθ’όσον γαλουχήθηκε με το ξεδιάντροπο ψέμα, την τροφή του λαϊκισμού.
Και ερχόμαστε στο διχαστικός.
Ακόμη η οσμή της ναφθαλίνης της στολής του «Μακεδονομάχου» τρυπά τη μύτη κάθε μη ιστορικά συναχωμένου Έλληνα. Ποτέ άλλοτε δε χύθηκε τόση διχαστική χολή από «Πατριδολάτρες» με σημαία ευκαιρίας, όση στην περίπτωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Οι κραυγές του εθνικού διχασμού με την αγαστή συνύπαρξη Σαμαρά-Μητσοτάκη με τους «Άβαντες» των Αγριων Μελισσών ακόμη ηχούν στ’αφτιά μας. Για την τωρινή αλαλία τους τι έχουν να ψελλίσουν;
Στο σπίτι του κρεμασμένου κ. Μητσοτάκη δε μιλάμε για σκοινί.
Το κρεσέντο του απύθμενου θράσους κορυφώνεται με τη φαντασίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η κυβέρνησή του αποτελεί το απαύγασμα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.
Αλήθεια πόσο έλλειμμα αυτοσυνειδησίας χρειάζεται, ώστε να ονοματίζει την κοινωνική βαρβαρότητα που επιφέρει η πολιτική του σε προοδευτική μεταρρύθμιση;
Σ’όλα τα πεδία της άσκησης της πολιτικής ποτέ άλλοτε δεν παρουσιάστηκε τέτοιος κυνικός νεποτισμός.
Μια κυβέρνηση (κοινωνικά) ανάλγητων Υπουργών ξεθεμελιώνει κοινωνικές κατακτήσεις γυρνώντας το ρολόι της Ιστορίας στις πιο σκοτεινές στιγμές της.
Ας αρχίσουμε με τον Υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη. Τον άνθρωπο που επινόησε τον τρόπο πληρωμής των υπερωριών των εργαζόμενων με ρεπό.
Ως σύγχρονη Αντουανέτα έρχεται να υποσχεθεί παντεσπάνι σε μια κοινωνία εξαθλιωμένων οικονομικά ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Εμπνευστής της παγκόσμιας πατέντας εξαπάτησης των εργαζομένων μέσω πληρωμής της εργασίας με κρυπτονομίσματα……..
Ζηλωτής της θεωρίας της κατάργησης της πάλης των τάξεων του αλήστου μνήμης προκατόχου του Λάσκαρη προχωρά ένα βήμα περισσότερο, καθιστώντας ισότιμους συνομιλητές τον τραπεζικό υπάλληλο με τον Διοικητή της Τράπεζας.
Πόσο άραγε ακόμη βιασμό μπορεί να δεχτεί η κοινή λογική;
Άλλο ένα δείγμα της προοδευτικότητας του Μητσοτάκη είναι η εμπέδωση του κλίματος της ασφάλειας των πολιτών με Υπουργό προστασίας του πολίτη τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη.
Επαναλαμβανόμενα και διαρκώς εντεινόμενα τα περιστατικά σκληρής εγκληματικότητας. Η πρωτεύουσα έχει μετατραπεί σε πεδίο εκκαθάρισης λογαριασμών της ντόπιας και εισαγόμενης μαφίας. Το δόγμα Νόμος και Τάξη, εκλογικό πρόταγμα της ΝΔ, έχει αντικατασταθεί από το Ανομία και Ανασφάλεια. Η αστυνομία πλέον με «λυμένα τα χέρια» έχει επωμιστεί την ευθύνη προστασίας του κάθε Φουρθιώτη, καθώς και της επιβολής της τάξης στους πανεπιστημιακούς χώρους. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοπορία των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.
Στην ίδια προοδευτική τροχιά έχουμε την επί του Πολιτισμού Υπουργό της απόσπασης και μεταφοράς των αρχαιοτήτων της Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη και της βεβήλωσης του Ιερού Βράχου με την τσιμεντόστρωσή του-. Το εξοργιστικό της υπόθεσης είναι η ανήθικη επίκληση δια στόματος της Υπουργού, ότι το έργο αποφασίστηκε για τη διευκόλυνση πρόσβασης των ΑΜΕΑ.
Η κραυγαλέα διάψευση αναδείχθηκε πρόσφατα καθώς η τσιμεντόστρωση ήταν προαπαιτούμενο για τη διευκόλυνση της προσβασιμότητας στον Ιερό Βράχο των οχημάτων για την τεχνική υποστήριξη της collection του Οίκου Dior.
Προοδευτικότητα και εκλεπτυσμένο γούστο πάνε προφανώς μαζί, όπως Zeus+Dione.
Προοδευτικότητα είναι να κλείνεις την πόρτα -εν μέσω μάλιστα ενός τηλεκπαιδευτικού σχολικού έτους- σε 25 χιλιάδες νέους και να λειτουργείς ως τροχονόμος ανοίγοντας διάπλατα τους δρόμους για τα ιδιωτικά κολλέγια και τα ιδιωτικά ΙΕΚ. Άλλωστε είναι δηλωμένο δια στόματος πρωθυπουργού ότι οι μαθητές-τριες δεν είναι παρά πελάτες.
Ο ίδιος άνεμος προοδευτικότητας πνέει στον πολύπαθο τομέα της Υγείας, καθώς πεισματικά η μητσοτακική κυβέρνηση αρνείται την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της, αυτής που βάστηξε όλο το βάρος της αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης σ’όλη την περίοδο της πανδημίας.
Εκεί ωστόσο που έχει αφήσει έντονο το προοδευτικό της αποτύπωμα η κυβέρνηση είναι στο ξεθεμελίωμα της Δημοκρατίας. Βρίσκοντας το νήμα της πιο άτεγκτης και ρεβανσιστικής δεξιάς των πέτρινων μετεμφυλιακών χρόνων, αποδομεί δημοκρατικές λειτουργίες και κατακτήσεις μιας κοινωνίας που, διασωληνωμένη εν μέσω πανδημίας, είναι ουσιαστικά ανήμπορη να αντιδράσει.
Ωστόσο κάθε μέρα που περνά ο λαός βλέπει ξεκάθαρα πια πως δεν νομιμοποιούνται να κηρύττουν ότι εκφράζουν την ομοψυχία, την υποστήριξη των λαϊκών αιτημάτων και την προοδευτικότητα, όσοι την πολιτική τους ηγεμονία την εδραίωσαν πάνω στη μισαλλοδοξία, στην ακατάσχετη ψευδολογία, στο απύθμενο πολιτικό θράσος και στον κυνισμό.
*O Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι π. βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Καβάλας
