to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Πέρα από τον βραχύ ορίζοντα της κυβέρνησης Σαμαρά

Γιατί είναι αναγκαίο, τώρα, ένα “μεσοπρόθεσμο” της Αριστεράς


Η ομολογημένη και από τους αντιπάλους του ακόμα –διά του πανικού που τους προκάλεσε –θετική υποδοχή των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων και την άμεση αντιμετώπιση των συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής ενέχει έναν σοβαρό κίνδυνο. Ενώ ανέτρεψε στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών τον καλλιεργούμενο μύθο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γενικολογεί και αοριστολογεί, γιατί δεν υφίσταται άλλος δρόμος από το μνημονιακό κατήφορο, υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβίσει την αξιωματική αντιπολίτευση στο στενό πολιτικό ορίζοντα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Το άμεσο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ συνδέεται ρητά με την ανάγκη να ανατραπεί το γρηγορότερο η συγκυβέρνηση, για να μπει τέρμα στο μνημονιακό κατήφορο και να αντιμετωπιστούν άμεσα οι πιεστικές ανάγκες μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας υπό κατάρρευση. Αυτή η πολιτική πρόταση και η συνακόλουθη πολιτική στρατηγική αποβλέπουν –ορθά- στην απόκρουση του βασικού στόχου της συγκυβέρνησης, που δεν είναι άλλος από τη μεγαλύτερη δυνατή επιμήκυνση του βίου της, ώστε να ολοκληρώσει τις μνημονιακές υποχρεώσεις της και να διαχειριστεί τη ρύθμιση του χρέους σύμφωνα με τα συμφέροντα των δανειστών, τα οποία συμπίπτουν κατά βάση με τα συμφέροντα της εγχώριας άρχουσας τάξης.

Καθεστώς τα μνημόνια

Η επίτευξη αυτού του στόχου, στις δεδομένες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, εξαρτάται κυρίως από παράγοντες ανεξάρτητους από την ορθή θέληση και επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, από τη στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε κρίσιμα νομοσχέδια, η οποία επηρεάζεται μόνο σε ένα βαθμό από την πίεση της κοινωνίας. Άλλο παράδειγμα: το να μη βρεθούν οι 180 για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας είναι ένα διακύβευμα, δεν αποτελεί βεβαιότητα. Ο κίνδυνος, λοιπόν, που υφίσταται, είναι να περιοριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ρόλο δύναμης αποτροπής, τη στιγμή που το πεδίο στο οποίο θα δίνεται η ουσιαστική μάχη, είναι άλλο: το πεδίο της ανατροπής του πλαισίου που διαμορφώνει ήδη η μετατροπή των μνημονίων σε καθεστώς. Και της ανάκτησης εκ μέρους των εργαζομένων τάξεων, δηλαδή της μεγάλης πλειονότητας του πληθυσμού, των κατακτήσεων που αυτό το καθεστώς καταργεί. Έτσι ώστε ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός να μεταβάλλεται σταθερά υπέρ των υποτελών τάξεων, ανατρέποντας την κύρια επιδίωξη των κυρίαρχων: δηλαδή τη διαιώνιση της υποταγής και της σούπερ – εκμετάλλευσης ως «φυσικής» κατάστασης.
Εδώ, υπάρχει, παρότι καταβάλλεται υπεράνθρωπη προσπάθεια να κρυφτεί, ο πυρήνας του ζητήματος. Όταν οι προπαγανδιστές της συγκυβέρνησης επαναλαμβάνουν μονότονα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει λόγο ύπαρξης όταν τελειώσουν τα μνημόνια, αυτό θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε: ότι τα μνημόνια είναι ένα στιγμιαίο κακό και ότι το καθεστώς που αφήνουν πίσω τους είναι τόσο «φυσικό», που οφείλει να παραμείνει αιώνιο. Πόσες φορές δεν έχουν πει κυνικότατα ότι, αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια ως απαίτηση των δανειστών, θα έπρεπε να τα είχαμε επινοήσει οι ίδιοι;

Μετά τη ΔΕΘ τι;

Να γιατί παρόλη την επιτυχία που πράγματι είχε η παρουσίαση των εμπεριστατωμένων θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, χρειάζεται να υπάρξει συνέχεια. Μια συνέχεια που θα δίνει άλλη πνοή στους κοινωνικούς αγώνες και προοπτική στη νικηφόρα πολιτική στρατηγική της Αριστεράς. Ήδη μια πρώτη γεύση για το είδος της συνέχειας που χρειάζεται, δόθηκε από τη Θεσσαλονίκη με την υπόσχεση για δεκατρία περιφερειακά προγραμματικά συνέδρια εξειδίκευσης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, με διαδικασίες ανοιχτές στο λαό.
Σ’ αυτή την προοπτική χρειάζεται να ακολουθήσει σύντομα η κατάθεση και η συζήτηση σε ανοιχτές συνελεύσεις τού μεσοπρόθεσμου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την κοινωνική αναδημιουργία. Αυτή η κίνηση θα πρέπει να δανειστεί χαρακτηριστικά της επιτυχίας της προηγούμενης, δηλαδή να έχει επαρκή τεκμηρίωση και σαφές αριστερό πρόσημο, να ξεφεύγει από τη γενικότητα και να συνδέει τους οικονομικούς στόχους με την αποδοχή τους από τον κινητοποιημένο λαό.
Σ’ αυτή τη μάχη, σ’ αυτή τη φάση η ενίσχυση της πολιτικής δύναμης και της κοινωνικής υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ακόμη πιο αναγκαία απ’ ό,τι στην άμεση επιδίωξη του σήμερα για πρόωρες εκλογές. Συνεπώς, και η πειστικότητα των επιχειρημάτων του και η δυνατότητά του να συσπειρώνει στο πλάι του τη μεγάλη πλειονότητα των εργαζόμενων, των λαϊκών τάξεων των νέων είναι ακόμα πιο αναγκαία. Αν φοβηθεί ότι έτσι μπορεί να στενέψει την πολιτική και κοινωνική βάση του, είναι σαν να αποδέχεται την αφήγηση της συγκυβέρνησης περί εξόδου από τα μνημόνια και την κρίση.

Δύναμη ανάκτησης

Αναπτύσσοντας στην αντίθετη προοπτική την πολιτική δράση του και τις πολιτικές πρωτοβουλίες του από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τη δυνατότητα να υπερβεί το στενό ορίζοντα στον οποίο επιχειρεί η πολιτική Σαμαρά – Βενιζέλου να εγκλωβίσει την πολιτική ζωή του τόπου και τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις: δεν είναι το 2016, έτος δήθεν απεμπλοκής, και, επομένως, σφίξτε τα δόντια να το περάσουμε και να βγούμε στον «κανονικό κόσμο». Το πεδίο στο οποίο θα κριθεί ποιος χάνει τη μάχη και ποιος την κερδίζει, εκτείνεται και πέρα από τον ορίζοντα αυτό. Και στο πεδίο αυτό οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ακόμα πιο έτοιμος για τις μάχες που θα δοθούν.
Ακόμη κι αν έχει εν τω μεταξύ κερδίσει τη μάχη των εκλογών, ακόμη κι αν έχει την τυπική δυνατότητα να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εγκεκριμένο από την πλειονότητα του εκλογικού σώματος, δεν θα μπορέσει να το κάνει, αν από τώρα δεν αρχίσει να πείθει ότι δεν υπάρχει μόνο άλλος τρόπος για να αντιμετωπιστεί άμεσα η κοινωνική κρίση, η φτώχεια, η ανεργία, η ύφεση, αλλά και άλλος δρόμος για να βαδίσουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές τάξεις, αφού αντιμετωπίσουν με μια πολιτική «πρώτων βοηθειών» τις απάνθρωπες σκέψεις της μνημονιακής καταστροφής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πείθει πια ως δύναμη αποτροπής της μεγαλύτερης καταστροφής. Κι αυτό πανικοβάλλει την κυβέρνηση. Τώρα πρέπει να πείσει και ως δύναμη ανάκτησης του χαμένου για τις λαϊκές τάξεις εδάφους. Ξεκινάει αυτή τη μάχη με ένα πλεονέκτημα: οι αντίπαλοί του έχουν τον ακριβώς αντίθετο στόχο, να διατηρήσουν το καθεστώς των μνημονίων, τις διαβόητες «μεταρρυθμίσεις». Κι αυτό τους τοποθετεί απέναντι στα συμφέροντα της μεγάλης πλειονότητας. Γι’ αυτές τις «μεταρρυθμίσεις» δεν ζήτησε πρόσφατα «ανάσα» ο Σαμαράς από τη Μέρκελ; Δουλειά του ΣΥΡΙΖΑ είναι να κάνει την αλήθεια αυτή εμπεδωμένη συνείδηση στη μεγαλύτερη δυνατή πλειονότητα των πολιτών: μ’ αυτούς δεν πρόκειται οι λαϊκές τάξεις να ξαναδούν άσπρη μέρα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους δικούς τους αγώνες μπορούν να έχουν ένα αξιοβίωτο παρόν και μέλλον.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)