to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

21:09 | 21.11.2019

Πολιτική

Αλ. Τσίπρας: Είναι ακραία συντηρητικοί, νεοφιλελεύθεροι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι (βίντεο)

Με τέσσερις σκληρούς όρους: "ακραία συντηρητικοί, ακραία νεοφιλελεύθεροι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι", χαρακτήρισε την κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας, αναπτύσσοντας γύρω από αυτούς την ομιλία του στην ανοιχτή συνέλευση - συζήτηση με πολίτες στη Νίκαια, στο πλαίσιο της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία


Από τον Πολυχώρο "Μάνος Λοΐζος", ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη μεσαία τάξη, εκτιμώντας ότι "πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσει τη μεγάλη κοροϊδία του κ. Μητσοτάκη". Στα στιγμιότυπα της εκδήλωσης και ο διάλογος που είχε με μια κάτοικο της Νίκαιας, η οποία, την ώρα που ο Αλ. Τσίπρας μιλούσε για τη μεσαία τάξη, του είπε: "εγώ είμαι η μεσαία τάξη", με εκείνον να της απαντά χιουμοριστικά: "Εσύ είσαι η μεσαία τάξη; Χαίρομαι που σε γνωρίζω, σε έψαχνα τόσο καιρό...".
 

Ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε τον κόσμο "να δημιουργήσουμε ένα κόμμα μαζικό και συμμετοχικό". Είπε ότι η κυβέρνηση του πέτυχε τη μεγάλη μάχη της εξόδου από το μνημόνιο και τη βαριά επιτροπεία, αν και έχασε μικρότερες μάχες. "Τώρα όμως ήρθε η στιγμή να δώσουμε ακόμα μια μεγάλη μάχη, για την ταυτότητα της χώρας: Θέλουμε η Ελλάδα να είναι χώρα συνώνυμο του συντηρητισμού, του σκοταδισμού, της οπισθοδρόμησης ή συνώνυμο της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της προόδους, της κοινωνικής δικαιοσύνης;", σημείωσε, καλώντας τους πολίτες "σε μια μεγάλη πορεία όχι μόνο ανασυγκρότησης της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, αλλά της χώρας". Ανέφερε ότι στις 7 Ιουλίου "είχαμε την παλινόρθωση ενός πολιτικού καθεστώτος και πολιτικού προσωπικού που έχει τη βασική ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας" και που "απ' ό,τι φαίνεται έχει αποφασίσει να κυβερνήσει τη χώρα με σχέδιο ακραία νεοφιλελεύθερο και ακραία συντηρητικό".


Ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι δεν θα διστάσει να χαρακτηρίσει με τέσσερις όρους "αυτούς που μας κυβερνούν: ακραία συντηρητικοί, ακραία νεοφιλελεύθεροι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι", αναπτύσσοντας εν συνεχεία γιατί υποστηρίζει τον καθέναν από αυτούς.


Συγκεκριμένα, όσον αφορά στον "ακραίο νεοφιλελευθερισμό", κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι "αντέγραψε τις επιταγές του ΣΕΒ και όλα τα αιτήματα που έφερναν από την πίσω πόρτα του Μαξίμου μέσω της τρόικας και τις πέρασε με νυχτερινή τροπολογία και έναν ‘αναπτυξιακό' νόμο". Ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε, μείωσε την ανεργία δέκα μονάδες και ο εργαζόμενος ένιωσε μια ασφάλεια, "σήμερα βλέπουμε ότι κράτος είναι ο νόμος του ισχυρού και αυτό είναι στροφή προς τα πίσω για τη χώρα". Σχολίασε ότι "η μεσαία τάξη δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει τι έρχεται, ακόμα προσδοκά, περιμένει, πίστεψε την ‘καραμέλα' ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάζει μόνο τους αδύναμους ("τιμή μας και καμάρι μας που στηρίξαμε τους πιο αδύναμους και μάλιστα στην πιο δύσκολη δημοσιονομική περίοδο") και δεν ασχολείται με τους μεσαίους".

Διερωτήθηκε όμως πού είναι αυτές οι μεγάλες ελαφρύνσεις που έλεγε προεκλογικά η ΝΔ. Την κατηγόρησε ότι έδωσε 200 εκατ. στον ΕΝΦΙΑ για να μειωθούν όμως 30% και για τα υψηλά βαλάντια και πως οι "περιβόητες ελαφρύνσεις στη φορολογία στη μεσαία τάξη θα είναι 17 ευρώ το χρόνο" και πως την ίδια στιγμή η επιβάρυνση της μέσης οικογένειας από την αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ είναι 100 ευρώ τον χρόνο. "Το χειρότερο είναι αυτό που έρχεται, η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού που γίνεται αναιτιολόγητα και που θα οδηγήσει ξανά σε ένα σύστημα με κλάσεις, όπου για τους μη μισθωτούς, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, για τη μεσαία τάξη θα έχουμε επιστροφή σε καθεστώς που το 80% εξ αυτών θα πληρώνουν πολύ περισσότερα σε εισφορές".

 2 άτομα, πλήθος

Εξηγώντας την κατηγορία του για "ακραία συντηρητικούς", Αλ. Τσίπρας ανέφερε ότι ζούμε σε "περίοδο εξαιρετικά σκοτεινή", παραπέμποντας στα γεγονότα με τους κινηματογράφους, το κλαμπ στο Γκάζι, τα "επικοινωνιακά σόου στα Εξάρχεια", "τις εικόνες με τους φοιτητές, όχι τους μπαχαλάκηδες, περικυκλωμένους από δυνάμεις καταστολής", την "πρωτοφανή επίθεση σε συγγενείς παιδιών που είχαν προσαχθεί, στην αυλή της Ευελπίδων". Με αφορμή δημοσίευμα είπε ότι η αστυνομία "κατ΄εντολή του νεοδεξιού κ. Χρυσοχοΐδη, αλλά πολύ αδέξιου νεοδεξιού, βάζει κοριούς σε οχήματα ανυποψίαστων". Σχολίασε ότι σε άλλη χώρα, θα ήταν μέγα σκάνδαλο, αλλά στην Ελλάδα ‘σιωπή των αμνών'". "Είμαστε τελικά Ευρώπη; Μήπως πρέπει κι εμείς να προσχωρήσουμε στο κίνημα των ‘μενουμευρωπαίων; Θέλουμε να γίνουμε Ευρώπη, αλλά Ευρώπη σημαίνει δικαιώματα και πλουραλισμό".

"Πήγα στην πορεία του Πολυτεχνείου και κόντεψαν να με φάνε", σχολίασε, για να τονίσει ότι "θα είμαστε μέσα στους αγώνες, δίπλα στους νέους και τους εργαζόμενους" και "ας το ξεχάσουν, αν νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κόμμα του χεριού τους". "Να είστε σίγουροι", είπε, "ο λαός θα δώσει λύση σε αυτό που συμβαίνει".
Ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε την κυβέρνηση για "ανικανότητα" επικεντρώνοντας στο Προσφυγικό, που "αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο ακραία δεξιά αλλά και ακραία αδέξιοι". Είπε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε τη Μόρια με 5.300 πρόσφυγες και πως τώρα είναι 15.000. Είπε ότι είναι δύσκολο ζήτημα, όμως "για την αντιμετώπιση του χρειάζεται ικανότητα, πολιτική βούληση, να μην είσαι εγκλωβισμένος στην ρητορική σου". "Πώς να πείσει ο κ. Μητσοτάκης τώρα τους περιφερειάρχες του ,όταν ο ίδιος προεκλογικά μαζί τους έλεγε ότι το προσφυγικό το δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και ότι οι μετεγκαταστάσεις δεν είναι λύση;", σχολίασε, για να προσθέσει ότι ο πρωθυπουργός "είναι όμηρος της ακραίας λογικής που καλλιέργησε το προηγούμενο διάστημα".

Είπε ότι ο κ. Μητσοτάκης "πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο" και χαρακτήρισε τα κλειστά κέντρα ως "φυλακές" που θα χωράνε 5.000 ανθρώπους. Ανέφερε ότι σε σημερινό δημοσίευμα είδε ότι η εγκατάσταση που παρουσίασε χτες ο υφυπουργός 'Αμυνας αντιστοιχεί στον χάρτη σε ένα ακατοίκητο νησί, για να σχολιάσει: "Αυτό είναι το σχέδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού; Αν ναι, μήπως θα έπρεπε ο κ. Μητσοτάκης να κάνει αίτηση να ενταχθεί στην ομάδα του Βίσεγκραντ;". "Θα είμαστε εδώ για να δείξουμε τον δρόμο της ευθύνης, να στηρίξουμε την προσπάθεια για μετεγκαταστάσεις, αλλά αν συνεχίσουν την αλλοπρόσαλλη πολιτική, θα μας βρουν απέναντι", σημείωσε.

 ένα ή περισσότερα άτομα, πλήθος και εσωτερικός χώρος

Ως προς τον όρο "ξεδιάντροποι" που προσέδωσε, είπε ότι δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλιώς αυτό που έγινε με τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα. Είπε ότι η ΝΔ τους άλλαξε ξανά μετά από τρεις μήνες με "δικαιολογία" το άρθρο που αφορά τις μολότοφ, όμως "από την αλλαγή ήθελε να περάσει συγκεκριμένα deals κάτω απ' το τραπέζι". Η μια από αυτές τις συμφωνίες, είπε, "έχει να κάνει με τους τραπεζίτες για να πάρουν το ακαταδίωκτο, να έχουν ασυλία για όλες τις υποθέσεις που έχουν ποινικές διώξεις, όπως τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων και η δεύτερη αφορά την αποδέσμευση των περιουσιακών στοιχείων που έχουν κατασχεθεί από τους εγκληματίες του λευκού κολάρου και που τα παίρνουν πίσω αν αυτές οι υποθέσεις δεν έχουν τελεσιδικήσει σε 18 μήνες".
Σημείωσε ότι αυτό δεν "έπαιξε" στα ΜΜΕ της Ελλάδας και ήρθαν "οι Financial Times να αναδείξουν ότι 1,2 δισ. περιουσιακών στοιχείων θα αποδεσμευτούν και θα ξαναγυρίσουν στις τσέπες αυτών που κατηγορούνται για μεγάλες απάτες, μεταξύ των οποίων, το μαρτύρησε μόνος του, ο κ. Φρουζής. 1,8 εκατ. θα πάρει πίσω, το αξίζει ο άνθρωπος...".

 ένα ή περισσότερα άτομα και πλήθος

Επέκρινε ακόμη τη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής ότι παρότι "μετά από πολλά" δέχτηκαν να συμφωνήσουν στην αναθεώρηση του άρθρου 86, δεν δέχονται την ερμηνευτική δήλωση. "Δεν το ψηφίζουν", είπε, "γιατί αν κάποιοι σήμερα κοκορεύονται και βγαίνουν στα κανάλια και είναι και υπουργοί και μιλάνε με θράσος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Novartis, είναι ακριβώς επειδή θεωρούν ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα που έχουν διαπράξει". "Δεν το ψηφίζουν γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους", κατέληξε.

Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Ο Αλέξης Τσίπρας στη Νίκαια:

Oλόκληρη η εισήγηση του Αλ. Τσίπρα στην ανοιχτή συνέλευση-συζήτηση με πολίτες στη Νίκαια, στο πλαίσιο της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία:

Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για τη ζεστή υποδοχή μου μου κάνατε πριν από λίγο, για τη θερμή σας παρουσία σήμερα εδώ. Πρέπει να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος γιατί βρίσκομαι ξανά στην Κοκκινιά. Στην Κοκκινιά των μεγάλων δημοκρατικών αγώνων. Εδώ στη Νίκαια, σε έναν τόπο που έχει γράψει ιστορία, πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού μας για ελευθερία και δημοκρατία. Στην Κοκκινιά των μεγάλων δημοκρατικών αγώνων , αλλά και στην Κοκκινιά της εργατιάς, στην Κοκκινιά της προσφυγιάς, για να μην ξεχνάμε την Ιστορία μας και το τι κουβαλάει στη συλλογική του συνείδηση ο ελληνικός λαός, αλλά και στην Κοκκινιά των αγώνων απέναντι στον φασισμό, που εδώ ορθώθηκε πρώτη φορά ανάστημα απέναντι στον φασισμό. Και ξανά σήμερα γράφονται σημαντικές σελίδες στη σύγχρονη ιστορία του τόπου, γιατί μη ξεχνάμε ότι εδώ είναι η γειτονιά του Παύλου Φύσσα, του Παύλου που ήταν ένα σύγχρονος ήρωας, που μπήκε στο πάνθεον των ηρώων για τον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία.            

Βέβαια η παρουσία σας εδώ σηματοδοτείτε ότι αυτή η περιοχή είναι ένα κάστρο δημοκρατικό, προοδευτικό. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και στην εκλογική αναμέτρηση που χάσαμε, πήραμε την πρωτιά, και με μεγάλα ποσοστά, και συνεχίζουμε από εδώ να δίνουμε το παράδειγμα για έναν ΣΥΡΙΖΑ ανοιχτό στην κοινωνία. Για έναν ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να ενώσει τη φωνή του με τις φωνές όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών ανθρώπων, όλων των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών. Γι’ αυτό έχουμε ξεκινήσει μία καινοτόμα, αν θέλετε, διαδικασία επαφής με τους πολίτες θέλοντας να εγκαινιάσουμε μια αδιαμεσολάβητη σχέση με τους πολίτες, θέλοντας να δημιουργήσουμε τη μεγάλη Δημοκρατική και Προοδευτική παράταξη της νέας εποχής, τον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής. Ένα κόμμα που δεν θα έχει μέλη, χειροκροτητές ή ψηφοφόρους κάθε τέσσερα χρόνια, κι αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος που έχουμε επιλέξει, αλλά που θα έχει μέλη που θα συμμετέχουν και στην παραγωγή του πολιτικού προγράμματος και στις κρίσιμες αποφάσεις και στη διαμόρφωση του προγράμματος για την προοδευτική διακυβέρνηση της νέας εποχής, αλλά ταυτόχρονα θα είναι δρώντα μέλη μες στις τοπικές κοινωνίες στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Διότι ο αγώνας, στον οποίο σας καλούμε όλους και όλες να συμμετάσχετε, δεν είναι ένας αγώνας που αφορά μόνο κάποιους λίγους που βρίσκονται στην κορυφή. Αφορά τη βάση της κοινωνίας μας. Πρέπει να αλλάξουμε τη βάση την κοινωνική για να μπορέσουμε να μεταμορφώσουμε την Ελλάδα ξανά σε μια χώρα δημοκρατική, προοδευτική, με αλληλεγγύη, με κοινωνική δικαιοσύνη.

Αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος που έχουμε διαλέξει. Ο δύσκολος δρόμος, δηλαδή, του να δημιουργήσουμε ένα κόμμα μαζικό και συμμετοχικό. Κι αυτόν τον δύσκολο δρόμο τον πορευόμαστε όλοι και όλες μαζί, μέσα από μια διαδικασία καινοτόμα, όπως είπα, διαλόγου, αδιαμεσολάβητης επαφής και επικοινωνίας, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, αν θέλετε, σε κάθε γειτονιά.

Δεν μπορούσα, λοιπόν, μία από τις πρώτες μου επιλογές – η πρώτη μου, κρατήστε το αυτό – στην Αττική, να είναι εδώ, στη Νίκαια. Σε έναν σημαντικό δήμο της δεύτερης περιφέρειας  του Πειραιά, μιας περιφέρειας που μας τίμησε βγάζοντάς μας ξανά πρώτο κόμμα, αλλά και μιας περιφέρειας και μιας περιοχής, που και εμείς στηρίξαμε τα τεσσεράμιση δύσκολα χρόνια που βρεθήκαμε στη διακυβέρνηση του τόπου. Γιατί μας κατηγορήσανε, θυμάστε, πολλοί για τη μεροληψία μας υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιες κατηγορίες να είναι και άλλες. Δεν μας πειράζουν αυτές οι κατηγορίες. Ναι, ήμασταν μεροληπτικοί υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και ήταν τιμή μας και καμάρι μας που στηρίξαμε  τους πιο αδύναμους στην πιο δύσκολη στιγμή  της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Και τους στηρίξαμε σε δύσκολες συνθήκες, όχι σε μια περίοδο παχαίων αγελάδων, σε δύσκολες συνθήκες, δημοσιονομικά στην πιο κρίσιμη στιγμή με τη χώρα χρεοκοπημένη και με το πιστόλι στον κρόταφο κυβερνούσαμε τα πρώτα χρόνια του μνημονίου. Και στηρίξαμε τους πιο αδύναμους, δίνοντας τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στα δημόσια νοσοκομεία για 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Στηρίξαμε τους πιο αδύναμους, θεσμοθετώντας το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης. Στηρίξαμε τους πιο αδύναμους, δίνοντας τη δυνατότητα ελεύθερης μεταφοράς στους άνεργους στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στηρίξαμε τους πιο αδύνατους, θεσμοθετώντας κανόνες στην αγορά εργασίας. Στηρίξαμε τους πιο αδύνατους, θεσμοθετώντας το επίδομα ενοικίου, ανασυγκροτώντας τα οικογενειακά επιδόματα, προστατεύοντας κυρίως το παιδί, αντιμετωπίζοντας την παιδική φτώχεια, σε μια σειρά από πολιτικές.

Μας κατηγόρησαν στο τέλος, ότι προστατεύσατε, λέει, τους αδύναμους, αλλά  αφήσατε απροστάτευτους τους μεσαίους. Και θέλω να απαντήσω σε αυτό στη σημερινή μου τοποθέτηση. Και θα απαντήσω, γιατί είναι ένα από τα κρίσιμα ζητήματα που μας απασχολούν και θα μας απασχολούν και στη συζήτηση που κάνουμε στο δρόμο προς το συνέδριο.

Επιτρέψτε μου όμως να απαντήσω, κάνοντας και μία αναφορά σ’  αυτό που βιώνει η χώρα από την 7η του Ιούλη και μετά.

Στις 7 του Ιούλη λοιπόν, εγώ συνηθίζω να λέω όπου βρίσκομαι ότι είχαμε την παλινόρθωση, όχι ενός κομματικού, ενός καθεστώτος πολιτικού και πολιτικού προσωπικού που έχει τη βασική ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, ακολουθώντας πολιτικές που οδήγησαν στη χρεοκοπία τη χώρα. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και δεν θα ξεχάσουμε ότι η χώρα βρέθηκε σ’  αυτή την περιπέτεια διότι πάλι κυβέρνηση της Ν.Δ. τότε είχε αφήσει, όχι πλεονάσματα που αφήσαμε εμείς και 37 δις στα Ταμεία, αλλά 15% δημοσιονομικό έλλειμμα. Και δεν μπορούμε, επίσης, να ξεχάσουμε ποιοι ήταν αυτοί που χωρίς δεύτερη κουβέντα, χωρίς διαπραγμάτευση δεχτήκανε τα σκληρότερα μέτρα-σοκ, έτσι τα ονομάσανε. Το δόγμα του σοκ, τα σκληρότερα μνημονιακά μέτρα. Τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί από το ΔΝΤ, στην ιστορία του ΔΝΤ στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Και συγκρίσιμα με αντίστοιχα που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. 40% η απώλεια του εισοδήματος, του μέσου εισοδήματος, με περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, και 25% η απώλεια του εθνικού μας πλούτου στην καταστροφική πενταετία 2010-2015.

Αυτό λοιπόν το πολιτικό κατεστημένο, αυτό το πολιτικό προσωπικό που έχει την ευθύνη της χρεοκοπίας και την ευθύνη μιας ανάλγητης διαχείρισης της κρίσης τα πρώτα χρόνια, ένα πολιτικό προσωπικό που έπαθε σύνδρομο στέρησης εξουσίας και διακυβέρνησης όσο βρισκόμασταν εμείς στην κυβέρνηση του τόπου. Και ήρθε με όρους εκδίκησης, εκδικητικότητας, να αναλάβει τη διακυβέρνηση από τον Ιούλη και μετά. Ένα πολιτικό προσωπικό το οποίο, απ’ ότι φαίνεται, έχει αποφασίσει να κυβερνήσει τη χώρα με ένα σχέδιο ακραία νεοφιλελεύθερο και ακραία συντηρητικό.

Και δεν θα διστάσω να πω και να το χαρακτηρίσω αυτό το πολιτικό προσωπικό, αυτούς που μας κυβερνάνε με τέσσερις όρους. Ακραία συντηρητικοί, ακραία νεοφιλελεύθεροι, ανίκανοι και ξεδιάντροποι. Και θα εξηγήσω τι εννοώ.

Ξεκίνησα λέγοντας ότι είναι ακραία συντηρητικοί. Ζούμε σε μια περίοδο όπου θαρρείς αναβιώνουν εποχές σκοτεινές στη χώρα. Εγώ ως νεώτερος και οι νεώτεροι εδώ δεν είχαμε ευτυχώς την ευκαιρία να  τους γνωρίσουμε. Οι περισσότεροι νέοι σ’  αυτήν εδώ την αίθουσα φαντάζομαι ότι έχουν γεννηθεί μετά την μεταπολίτευση. Υπάρχουν όμως και πολλοί από σας που γεννήθηκαν πριν και έχουν βιώσει και τη δεκαετία του ΄50  και τη δεκαετία του ΄60. Εμείς τα γνωρίζουμε αυτά από αφηγήσεις, αλλά στη συλλογική μας μνήμη είναι καταγεγραμμένα.

Βλέπουμε λοιπόν να συμβαίνουν πράγματα στη χώρα που δεν θα μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα συνέβαιναν εν έτη 2019-2020. Είδαμε στη αρχή να μπαίνουν δυνάμεις της καταστολής ένστολοι σε μια κινηματογραφική αίθουσα όπου παιζόταν μια ταινία, η οποία σπάει ταμεία στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική,  και να βγάζουν έξω σηκωτούς τους 16αρηδες, διότι, λέει, ήταν ακατάλληλη για κάτω των 17.  Είπαμε, εντάξει, μπορεί αυτό να ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Είδαμε λίγες μέρες αργότερα να μπαίνουν σε έναν χώρο διασκέδασης νέων ανθρώπων και να οδηγούν 300 νέα παιδιά που διασκέδαζαν, με τα χέρια πίσω από το κεφάλι, γονυπετείς να βγαίνουν έξω ένας-ένας λες και βρισκόμαστε στα καρτέλ της Κολομβίας. Γιατί; Γιατί, λέει, με αυτόν τον τρόπο θέλουν να χτυπήσουν την παραβατικότητα. Μα δεν πάνε να την χτυπήσουν την παραβατικότητα εκεί όπου γίνεται πραγματικά, εκεί όπου γίνεται η διακίνηση των ναρκωτικών, εκεί που είναι οι εγκληματίες, εκεί όπου αθωώνονται ο ένας μετά τον άλλον οι έμποροι του θανάτου; Εκεί πήγαν να χτυπήσουν την εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά;

Και βεβαίως, αργότερα,  είδαμε το επικοινωνιακό σόου στα  Εξάρχεια με τις προσφυγομωρομάνες να βγαίνουν έξω και να συλλαμβάνονται. Πάλι εκεί δεν πήγαν να χτυπήσουν τους διακινητές των ναρκωτικών ή τις γιάφκες διακίνησης ναρκωτικών, αλλά τις καταλήψεις με πρόσφυγες και μετανάστες.

Είδαμε εικόνες που δεν θα φανταζόμασταν ότι θα ζούσαμε ξανά. Και αναφέρομαι στις εικόνες με τους φοιτητές και όχι τους μπαχαλάκηδες, τους φοιτητές. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τις απόψεις τους. Τους φοιτητές, παιδιά 18, 19, 20 χρόνων που βρέθηκαν μέσα στη σχολή τους λέγοντας συνθήματα και ήταν περικυκλωμένοι από τις δυνάμεις καταστολής. Εικόνες που θυμίζουν άλλες εποχές. Και που δεν τις βλέπει κανείς εύκολα ούτε σε καθεστώτα αυταρχικά, είτε στη Λατινική Αμερική, είτε στην Ασία.

Και είδαμε αργότερα και μια πρωτοφανή επίθεση στη Σχολή Ευελπίδων, έξω από τα δικαστήρια σε συγγενείς παιδιών που βρίσκονταν εκεί, οι οποίοι είχαν προσαχθεί και υπήρχε η διαδικασία της δίκης. Μια απρόκλητη και βάναυση επίθεση. Και βλέπουμε και το χθεσινό δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών όπου λέει ότι η Ελληνική Αστυνομία, κατ’ εντολήν του νέου δεξιού κ. Χρυσοχοίδη, του νέου δεξιού, αλλά πολύ αδέξιου νέο-δεξιού, βάζει, λέει, μηχανήματα γεωεντοπισμού σε αυτοκίνητα ανυποψίαστων πολιτών, χωρίς προφανώς τη θέλησή τους και τη γνώση τους, κοριούς με λίγα λόγια, για να εντοπίζει την παρουσία τους ανά πάσα στιγμή.

Αυτά τα πράγματα αν συνέβαιναν σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αυτό το δημοσίευμα που είδαμε προχθές, θα αποτελούσε κεντρικό θέμα συζήτησης, ως μέγα σκάνδαλο, τουλάχιστον για μια εβδομάδα, από ανεξάρτητα και μεγάλα ΜΜΕ που ξέρουν να κάνουν δημοσιογραφία.

Στην Ελλάδα, σιωπή των αμνών. Τσιμουδιά. Ουδείς μίλησε για αυτά και αναρωτιέμαι: είμαστε τελικά Ευρώπη; Μήπως πρέπει και εμείς να προσχωρήσουμε τελικά στο κίνημα των «Μενουμε-ευρωπαίων»; Να γίνουμε και εμείς «Μένουμε Ευρώπη»; Θέλουμε να γίνουμε Ευρώπη βρε αδελφέ. Αλλά Ευρώπη σημαίνει δημοκρατικές ελευθερίες, σημαίνει δικαιώματα. Ευρώπη σημαίνει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και πλουραλισμός και αντικειμενικότητα στην ενημέρωση.

Άρα λοιπόν θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο εξαιρετικά σκοτεινή και το λέω αυτό έχοντας επίγνωση ότι αυτά που λέω σήμερα θα δεχθούν μεγάλης κριτικής τις επόμενες μέρες. Εδώ πήγα στην πορεία του Πολυτεχνείου και κόντεψαν να με φάνε επειδή πήγα στην πορεία του Πολυτεχνείου. Αλλά θέλω να τους πω άλλη μια φορά: Θα είμαστε μέσα στους αγώνες, δίπλα στους πολίτες, δίπλα στους νέους που αγωνίζονται, δίπλα στους εργάτες, στους εργαζόμενους, στον δημοκρατικό λαό που αγωνίζεται. Αν νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κόμμα του χεριού τους και θα μας βάλουν στο τσεπάκι τους, ας το ξεχάσουν. Το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία και το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στη λαϊκή του βάση, στη βάση που τον ψηφίζει όλα τα προηγούμενα χρόνια, είναι ένα άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στους κοινωνικούς αγώνες, στους αγώνες της νεολαίας, στους αγώνες των εργαζόμενων, στους αγώνες για δημοκρατικές και πολιτικές ελευθερίες. Ας το έχουν καλά λοιπόν στο μυαλό τους. Και όσο μας δείχνουν πόσο ενοχλούνται από αυτό, τόσο καταλαβαίνουμε και εμείς ότι πορευόμαστε στο σωστό δρόμο. Διότι είδα τις τελευταίες ημέρες, ότι τους έπιασε ο πόνος όλους αυτούς – έγκριτους δημοσιογράφους και αρθρογράφους σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες,  που όλο το προηγούμενο διάστημα πολέμησαν λυσσαλέα τον ΣΥΡΙΖΑ – τους έπιασε ο πόνος τώρα, «δεν είναι σωστά αυτά τα πράγματα που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν θα καταφέρει να σταθεροποιηθεί ως ο πόλος της κεντροαριστεράς στο πολιτικό σκηνικό της χώρας». Τους έπιασε ο πόνος! Όσο τους πιάνει αυτούς ο πόνος, τόσο φαίνεται ότι σταθεροποιούμαστε και πηγαίνουμε σε σωστό δρόμο.

Άρα λοιπόν, έχουμε μια κυβέρνηση η οποία είναι ακραία νεοσυντηρητική. Έχουμε και μια κυβέρνηση που είναι ακραία νεοφιλελεύθερη, όμως.

Και είναι ακραία νεοφιλελεύθερη διότι το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αντιγράψει τις επιταγές του ΣΕΒ και να τις περάσει με νυκτερινή τροπολογία και με ένα αναπτυξιακό νομοσχέδιο που ο θεός να το κάνει αναπτυξιακό. Περάσανε όλα τα αιτήματα τα οποία ο ΣΕΒ έφερνε στην πόρτα του Μαξίμου από την πίσω οδό, δηλαδή μέσω της τρόικας, και  εμείς αντιστεκόμασταν. Όλα τους τα αιτήματα. Για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για την επεκτασιμότητα των συμβάσεων, τις υποχρεώσεις αιτιολογημένης απόλυσης από την πλευρά των εργοδοτών. Όλα τα αιτήματα τα περάσανε. Δεν είναι τυχαίο ότι η ασυδοσία στους εργασιακούς χώρους, δυστυχώς, επανήλθε τάχιστα.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΡΓΑΝΗ κατέγραψε τον μήνα Οκτώβριο, τον χειρότερο συσχετισμό προσλήψεων-απολύσεων τα τελευταία 18 χρόνια. Όχι τα τελευταία 4 χρόνια, τα τελευταία 18 χρόνια. 126 χιλιάδες περισσότερες απολύσεις τον μήνα Οκτώβριο. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο ρεκόρ της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι είχαμε μια ραγδαία μεταβολή του συσχετισμού, ανάμεσα στην μερική και στην σταθερή απασχόληση, από εκεί που εμείς το καταφέραμε, με αγώνα με δυσκολία, να πάει στο 60-40 υπέρ της σταθερής, τώρα πήγε 60-40 υπέρ της μερικής απασχόλησης. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά εμείς καταφέραμε να μειώσουμε την ανεργία 10 μονάδες και να κάνουμε χιλιάδες εργαζόμενους να ανασάνουν και να αισθανθούν ότι το κράτος είναι δίπλα τους. Σήμερα βλέπουμε ότι κράτος είναι ο νόμος του ισχυρού και αυτό είναι μια στροφή προς τα πίσω για τη χώρα. Και βλέπουμε ταυτόχρονα - και τώρα θα απαντήσω σε αυτό το οποίο αναφέρθηκα αρχικά – και τη μεσαία τάξη, αυτή την έρμη την μεσαία τάξη για την οποία έγιναν όλα.

Έχω την αίσθηση ότι η λεγόμενη μεσαία τάξη, ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει τι έρχεται. Αλλά αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιήσει. Προσδοκά, περιμένει. Πίστεψε το παραμύθι, την καραμέλα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κοιτάζει τους φτωχούς, τους αδύναμους, τους ξεκληρισμένους, δεν κοιτάζει εσάς. Και επειδή, ακόμα και οι αδύναμοι κολακεύονται λίγο στο να θέλουν να είναι μεσαίοι, ενώ δεν είναι ακριβώς μεσαίοι, είχαμε αυτό το αποτέλεσμα το οποίο το είδαμε στις εκλογές και πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας για αυτό. Εγώ δεν λέω ότι τα κάναμε όλα σωστά.

Αλλά τι γίνεται τώρα; Που είναι εν πάση περιπτώσει αυτές οι μεγάλες ελαφρύνσεις που θα έβλεπε η μεσαία οικογένεια; Που είναι τι έκανε η κυβέρνηση με το που ήρθε; Έδωσε 200 εκ. παραπάνω, από πού; Από τον πάτο του βαρελιού, το οποίο εμείς εξασφαλίσαμε. Έδωσε 200 εκ στον ΕΝΦΙΑ. Που τα έδωσε αυτά τα 200 εκ. γιατί τον ΕΝΦΙΑ εμείς τον μειώσαμε 30%. Αυτοί δώσανε 200 εκ επιπλέον για να μειωθεί 30% και για τα ψηλά βαλάντια. Εμείς είχαμε πει 30% μείωση, αλλά 50% για τις μικρές ιδιοκτησίες, 15% για αυτούς που μένουν στην Εκάλη. Τι να κάνουμε; Πρέπει να μοιράσεις, όπως μοιράσαμε τα βάρη με δικαιοσύνη και τις ελαφρύνσεις με δικαιοσύνη. Αυτοί ήρθαν και είπαν όλοι. Και αυτοί οι οποίοι έχουν μεγάλες ιδιοκτησίες. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό για να πούμε τα πράγματα, πρακτικά. Όταν κάποιος έχει ένα σπίτι και πληρώνει 1000 ευρώ ΕΝΦΙΑ, θα έχει 300 ευρώ ελάφρυνση. Αν όμως έχει μια έπαυλη και πληρώνει 10 χιλιάδες ευρώ ΕΝΦΙΑ θα έχει 3000 ευρώ ελάφρυνση. Δηλαδή θα έχει 10 φορές μεγαλύτερη ελάφρυνσης από αυτόν που έχει μια ιδιοκτησία με 1000 ευρώ. Εσείς το θεωρείτε δίκαιο αυτό; Δέκα φορές περισσότερο να ελαφρύνεται ο προνομιούχος και 10 φορές λιγότερο ο μη προνομιούχος; Αυτή είναι η πολιτική του κ. Μητσοτάκη.

Πάμε λοιπόν στα όσα περιμένει από εδώ και στο εξής η μεσαία τάξη και οι περιβόητες ελαφρύνσεις στη φορολογία, δεν τα λέω εγώ, τα έγραψε η «Καθημερινή» και «Τα Νέα». Εφημερίδες που δεν στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι περιβόητες ελαφρύνσεις στη μεσαία τάξη, δηλαδή σε αυτούς που έχουν εισοδήματα από 20000 εως 50000 ευρώ, με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο ξέρετε πόσο θα είναι  τον χρόνο; 17 ευρώ τον χρόνο οι ελαφρύνσεις. Την ίδια στιγμή η επιβάρυνση της μέσης οικογένειας από την αύξηση των τιμολογίων στη ΔΕΗ, που επέβαλε ο κ. Χατζηδάκης, λοιδορώντας και κινδυνολογώντας για την δήθεν καταστροφή της εταιρίας είναι 100 ευρώ τον χρόνο. 100 ευρώ επιβάρυνση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, 17 ευρώ το χρόνο ελάφρυνση για την μεσαία τάξη. Όμως νομίζω ότι το χειρότερο είναι αυτό το οποίο έρχεται.

Και αυτό το οποίο έρχεται είναι η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Μια μεταρρύθμιση η οποία αναιτιολόγητα και η οποία θα οδηγήσει ξανά σε ένα σύστημα με κλάσεις, όπου για τους μη μισθωτούς, για τους ελεύθερους επαγγελματίες, άρα για την μεσαία τάξη, για να μιλάμε με όρους, εδώ θα έχουμε την επιστροφή σε ένα καθεστώς, όπου θα πληρώνουν το 80% των ελεύθερων επαγγελματιών πολύ περισσότερο σε εισφορές. Εμείς σήμερα φτιάξαμε ένα σύστημα, όπου η κατώτατη εισφορά για το 80% είναι 168 ευρώ, αυτοί τώρα την κατώτατη θα την πάνε τουλάχιστον στα 220. Δηλαδή, 50 ευρώ κατ΄ ελάχιστον, παραπάνω τον μήνα. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι πολύ σύντομα οι μεσαιοταξίτες, θα συνειδητοποιήσουν την μεγάλη κοροϊδία από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.

Ο τρίτος χαρακτηρισμός ήταν ο χαρακτηρισμός «ανίκανοι». Νομίζω ότι η εξέλιξη των πραγμάτων στο προσφυγικό, αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο ακραία δεξιοί, αλλά και ακραία αδέξιοι. Είναι το μόνο θέμα στο οποίο, πράγματι, γιατί δεν μπορούσαμε, είναι ένα θέμα το οποίο δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο και  δεν θα μπορούσαμε να το αφήσουμε στρωμένο. Στο μόνο θέμα που δεν το αφήσαμε στρωμένο, το παρέλαβαν – σε δυσκολία πράγματι- αλλά κατάντησαν να είναι τα πράγματα στο μη περαιτέρω. Στο απροχώρητο. 5600 παραδώσαμε στη Μόρια, 15000 αυτή τη στιγμή η Μόρια.

Τέσσερις ολόκληρους μήνες να καθυστερούν τις μετεγκαταστάσεις που έπρεπε να γίνουν με σχέδιο όλο το προηγούμενο διάστημα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού πρέπει να έχει κανείς και σχέδιο και ικανότητα και πολιτική βούληση αλλά να μην είναι εγκλωβισμένος στην ίδια του την ρητορική. Και ανθρωπιά. Διότι πώς να πείσει τώρα ο κ. Μητσοτάκης τους δικούς του περιφερειάρχες όταν ήταν ο ίδιος που προεκλογικά μαζί τους έβγαινε και έλεγε, ότι «το προσφυγικό το έχει δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και εμείς μόλις βγούμε θα τους αντιμετωπίζουμε στη θάλασσα, θα τους διώχνουμε πίσω. Οι μετεγκαταστάσεις, δεν είναι λύση και δεν πρέπει να γίνονται». Δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει διότι είναι όμηρος της ίδιας της ακραίας ρητορικής που ο ίδιος καλλιέργησε όλο το προηγούμενο διάστημα. Βλέπω ότι δυστυχώς, πέφτει από το ένα λάθος στο άλλο.

Είδα σήμερα, την παρουσίαση, λέει, για κλειστά κέντρα στα νησιά. Σύγχρονες φυλακές που θα χωράνε 5000 ανθρώπους σε κάθε νησί. Είδα και κάτι περίεργο που θέλω να το επισημάνω. Ο υφυπουργός της Άμυνας, φανταστείτε ποιος διαχειρίζεται το προσφυγικό-μεταναστευτικό, καταργήσαν το υπουργείο και αφού το καταργήσαν, φτιάξαν αναπληρωτή υπουργό, το πήραν από τον αναπληρωτή υπουργό, το πήγαν στον υπουργό Εσωτερικών, το πήραν από τον υπουργό Εσωτερικών το πήγαν στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, το πήραν από εκεί και το πήγαν στον υφυπουργό της Άμυνας, ο οποίος ως στρατηγός που μιλάει τσεκουράτα, πήρε το χαρτί και μας έδειξε την εγκατάσταση της νέα φυλακής που θέλει να δημιουργήσει. Έναν τύπο, λέει, κλειστού κέντρου. Σήμερα είδα ένα δημοσίευμα, ότι η εγκατάσταση η οποία παρουσίασε, ο χάρτης ο οποίος παρουσίασε, αντιστοιχεί όχι στη Λέσβο, όχι στη Σάμο, όχι στη Λέρο, όχι στη Χίο, αλλά σε ένα απομονωμένο, στη μέση του Αιγαίου, ακατοίκητο νησί. Στα Λέβιθα. Αναρωτιέμαι, είναι αυτό το σχέδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος; Αν είναι αυτό το σχέδιο, μήπως θα έπρεπε ο κ. Μητσοτάκης να κάνει αίτηση να ενταχθεί η Ελλάδα ως πρόσθετο μέλος στη ομάδα του Βίσεγκραντ; Να πάει με τον κ. Όρμπαν και να κάνει παρέα με τον κ. Σαλβίνι;

Εγώ επαναλαμβάνω, είναι ένα δύσκολο θέμα το προσφυγικό-μεταναστευτικό, θα είμαστε εδώ για να αναδείξουμε το δρόμο της ευθύνης και να στηρίξουμε αν χρειαστεί την προσπάθεια για μετεγκαταστάσεις. Πρέπει να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια, αλλά αν συνεχίσουν μια αλλοπρόσαλλη πολιτική  που εκθέτει τη χώρα διεθνώς και μεγιστοποιεί τον κίνδυνο –διότι η Ελλάδα ήταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας–, τέτοιου είδους ενέργειες αυξάνουν την ανασφάλεια και στα νησιά και στην ενδοχώρα. Αν λοιπόν θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια χώρα ακραία, συντηρητική, σε μια χώρα Βίσεγκραντ, να ξέρουν ότι θα μας βρουν απέναντι. Διότι η Ελλάδα πρέπει να είναι συνώνυμο της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και των δικαιωμάτων.

Κι έρχομαι τώρα για να κλείσω και να πω και τον 4ο χαρακτηρισμό. Είπα ότι είναι και ξεδιάντροποι. Φίλες και φίλοι, ακούστε. Αυτό το οποίο σημαίνει με την αλλαγή των ποινικών κωδίκων δεν μπορεί να βρει κανείς άλλο τρόπο να το χαρακτηρίσει. Και δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ στην Ελλάδα, παρά μονάχα σε ένα καθεστώς απόλυτου έλεγχου των ΜΜΕ. Οι ποινικοί κώδικες δεν αλλάζουν κάθε 3 μήνες. Είναι μια μεταρρύθμιση που γίνεται κάθε 10, 15, 20 χρόνια. Έγινε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ήταν ώριμο αίτημα και δεν έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από μια νομοπαρασκευαστική επιτροπή διακεκριμένων επιστημόνων – καθηγητές πανεπιστημίου οι περισσότεροι, νομικοί κύρους – οι οποίοι παρουσίασαν την πρότασή τους. Η πρόταση  αυτή τέθηκε σε διαβούλευση και μετά από πολλούς μήνες καταλήξαμε σε ένα σχέδιο. Βεβαίως η επίσπευση των εκλογών μας ανάγκασε να ψηφιστεί λίγο πριν το κλείσιμο της Βουλής, αλλά ήταν μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει ένα χρόνο πριν. Δεν τους αλλάζεις του ποινικούς κώδικες λοιπόν κάθε τρεις και λίγο.

Γίνεται, λοιπόν, αυτή η διαδικασία, αλλάζουν οι ποινικοί κώδικες, βγαίνει η ΝΔ και λέει θα τους ξαναλλάξω. Γιατί θα τους ξαναλλάξετε; Γιατί, λέει, πρέπει να αλλάξουμε το άρθρο το οποίο αφορά στις μολότοφ. Αυτή ήταν η πρόφαση. Τι να αλλάξουμε στο άρθρο που αφορά στις μολότοφ; Κάνατε, λέει, πλημμέλημα την κατοχή και αυτό είναι απαράδεκτο. Μα τι νόημα έχει αυτό, όταν και το πλημμέλημα αυτό, εκτίεται η ποινή από 3 έως 5 χρόνια. Δεν εξαγοράζεται. Όχι λέει, πρέπει να το εξισώσουμε. Και αυτός που πετάει και αυτός που κρατάει να είναι κακούργημα και το ένα και το άλλο. Αυτή όμως ήταν η δικαιολογία. Ξέρετε, όμως, ποια ήταν πραγματικά η αιτία; Ότι ήθελαν μέσα από την αλλαγή των ποινικών κωδίκων να περάσουν 2 συγκεκριμένα deals. Συμφωνίες που είχαν κάνει κάτω από το τραπέζι. Η μια με τους τραπεζίτες για να πάρουν το ακαταδίωκτο, να έχουν δηλαδή ασυλία για όλες τις ποινικές υποθέσεις για τις οποίες θα έχουν ποινικές διώξεις. Υποθέσεις οι οποίες είναι ανοιχτές όπως τα θαλασσοδάνεια στα κόμματά τους. 400 εκ. δανεικά και αγύριστα. Όπως τα θαλασσοδάνεια στα ΜΜΕ και άλλα πολλά.

Η δεύτερη και πιο εξοργιστική συμφωνία της τελευταίας στιγμής που αφορά την αποδέσμευση των κατησχυμένων περιουσιακών στοιχείων, λογαριασμούς ως επί το πλείστον σε τράπεζες του εξωτερικού, σε εγκληματίες του «λευκού κολάρου», δηλαδή εγκληματίες με γραβάτα και κοστούμι.  Όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν καταχραστεί το δημόσιο, όλοι αυτοί οι οποίοι κατηγορούνται για διαφθορά και οι δίκες δεν έχουν ολοκληρωθεί και αυτό είναι μια μεγάλοι παθογένεια της ελληνικής ζωής και όχι μόνο της δικαιοσύνης. Όλες αυτές οι υποθέσεις σε 18 μήνες, εφόσον αυτό δεν έχει τελεσιδικίσει, θα μπορούν να παίρνουν τα λεφτά τους πίσω. Εγώ έκανα ερώτηση στον Πρωθυπουργό. Δεν απάντησε. Θα μου απαντήσει λέει αύριο. Κατόπιν εορτής. Φωνάξαμε, μιλήσαμε, σιωπή των αμνών. Δεν το διαβάσατε, δεν το ακούσατε πουθενά.  Και ήρθαν οι FT να το κάνουν κεντρικό θέμα, διότι αυτή είναι μια είδηση που συγκλονίζει την Ευρώπη, σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζει η χώρα μας υποθέσεις διαφθοράς. 1, 2 δις θα απελευθερωθούν και θα ξαναγυρίσουν στις τσέπες αυτών που κατηγορούνται για μεγάλες απάτες, μεταξύ των οποίων –μαρτύρησε μόνος του – και ο κύριος Φρουζής της Νοβάρτις, ο οποίος έγινε ο πιο αξιόπιστος μάρτυρας του κόσμου ξαφνικά. 1,8 εκ θα πάρει πίσω ο άνθρωπος, χαλάλι του λοιπόν, τα είπα καλά στην προανακριτική, το αξίζει.

Αυτή λοιπόν είναι η πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα και κλείνω με αυτό, άρθρο 86. Το άρθρο 86 του Συντάγματος, είναι ότι πιο παράλογο, κατάπτυστο υπάρχει στο Σύνταγμά μας όλα αυτά τα χρόνια και σκιάζει τη σχέση του πολίτη με την πολιτική. Σκιάζει το πολιτικό σύστημα. Μετά από πολλά δεχτήκαν να αναθεωρήσουν το άρθρο 86. Τι είναι το άρθρο 86; Είναι αυτό που δίνει άλλο προνόμια και δικαιώματα στον υπουργό από ότι στον απλό πολίτη, στην σχέση του με την δικαιοσύνη. Δηλαδή, αν έχει κάνει ένα αδίκημα ο υπουργός, έχει χρόνο παραγραφής πολύ πολύ μικρότερο από ότι ο απλός πολίτης.  Ερχόμαστε λοιπόν εμείς και λέμε: Εντάξει, από εδώ και στο εξής να αλλάξει το άρθρο 86 αλλά μήπως να ερμηνεύσουμε σωστά και την εφαρμογή του ως σήμερα; Από την έναρξη, δηλαδή, της ισχύος του, έως και σήμερα. Και να πούμε ότι, εντάξει, υπήρχε αυτό το άρθρο το οποίο μίλαγε για παραγραφή, αλλά για αδικήματα τα οποία έχουν να κάνουν με τα καθήκοντα του υπουργού. Για αδικήματα τα οποία δεν έχουν να κάνουν με τα καθήκοντά του, αυτό που λένε οι νομικοί ότι είναι επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του, να μην υπάρχει αυτή η παραγραφή, να το διευκρινίσουμε όμως, διότι, εντάξει, ερίζουν οι νομικοί.

Εμείς θεωρούμε, ότι, ούτως ή άλλος, η ερμηνεία είναι αυτή και υπάρχει και νομολογία, αλλά επειδή ακούσαμε κάποιους ψίθυρους και κάποιες φωνές από διάφορους κατηγορούμενους απ’ την Νοβάρτις, ας το διευκρινίσουμε και στο Σύνταγμα. Να έχουμε ήσυχη αν θέλετε τη συνείδησή μας όλοι απέναντι στους πολίτες. Έρχεται όμως η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ και λέει όχι, δεν το ψηφίζουμε. Γιατί δεν το ψηφίζεται λέμε; Δεν χρειάζεται, είστε μπαχαλάκηδες απαντούν και πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα. Δεν το ψηφίζουν, όμως, για τον πολύ απλό λόγο, διότι αν κάποιοι σήμερα κοκορεύονται και βγαίνουν στα κανάλια και είναι και υπουργοί και μιλάνε με θράσος απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση της Νοβάρτις, είναι ακριβώς επειδή θεωρούν ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα που έχουν διαπράξει. Δεν το ψηφίζουν γιατί έχουν λερωμένοι τη φωλιά τους και για τη Νοβάρτις και για πολλές άλλες υποθέσεις που φοβούνται ότι μπορούν να έρθουν στο προσκήνιο και στον έλεγχο της δικαιοσύνης.

Αυτή λοιπόν φίλες και φίλοι, πολίτες της Νίκαιας είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα στη χώρα. Μίλησα ίσως παραπάνω από όσο έπρεπε, έδωσα 4 χαρακτηρισμούς και επειδή ήταν βαριοί οι χαρακτηρισμοί ήθελα να τους αιτιολογήσω. Και θα δώσω τώρα το λόγο σε εσάς για τις τοποθετήσεις σας και τις ερωτήσεις σας. Πριν όμως σας δώσω το λόγο, θα κλείσω λέγοντας ότι δώσαμε ένα δύσκολο αγώνα. Ένα δύσκολο αγώνα για να βγάλουμε τη χώρα από τη βαθιά χαράδρα της χρεοκοπίας. Δώσαμε ένα δύσκολο αγώνα για να κερδίσουμε την αξιοπρέπεια, να κερδίσουμε την ανάσα, την πνοή, το μέλλον της κοινωνίας, του απλού πολίτη, του μέσου Έλληνα, της πατρίδας. Και αυτό τον αγώνα τον δώσαμε νικηφόρα. Βγάλαμε τη χώρα τη χώρα από τα μνημόνια. Βγάλαμε τη χώρα από τα βαριά επιτροπεία. Κερδίσαμε τη μεγάλη μάχη αλλά χάσαμε άλλες μικρότερες. Όμως τώρα έρχεται η στιγμή να δώσουμε άλλη μια μεγάλη εξίσου μάχη. Όχι για την αξιοπρέπεια και την ανάσα του Έλληνα πολίτη, της χώρας και της κοινωνίας, αλλά για τη ταυτότητα της χώρας. Θέλουμε η Ελλάδα να είναι μια χώρα συνώνυμο του συντηρητισμού, του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης; Ή θέλουμε μια Ελλάδα που να είναι συνώνυμο της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης; Θέλουμε μια Ελλάδα όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν προοπτική και δικαιώματα ή θέλουμε μια Ελλάδα που θα κυβερνάται από την ολιγαρχία, θα έχει τους νόμους της ζούγκλας στις εργασιακές σχέσεις; Ή μήπως θέλουμε μια Ελλάδα που δυστυχώς θα κατευθύνουν τις ζωές μας τα δελτία ειδήσεων των 8; Εμείς θέλουμε τις ζωές μας να τις κατευθύνουν οι ανάγκες μας. Γι’ αυτό και σας καλούμε σε μια μεγάλη πορεία όχι μόνο ανασυγκρότησης της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, αλλά σε μια μεγάλη πορεία ανασυγκρότησης της χώρας. Αυτός είναι ο στόχος μας. Ο στόχος μας είναι όχι να επιστρέψουμε στις καρέκλες της εξουσίας, αλλά να επιστρέψουμε για να βάλουμε το λιθαράκι να πάει η χώρα πιο μπροστά και σας θέλουμε μαζί μας σε αυτή τη προσπάθεια. Για αυτό σας καλούμε να πάρετε το ΣΥΡΙΖΑ χέρια σας. Για αυτό σας καλούμε να ενταχθείτε, να γίνετε μέλη, να γίνετε συμμέτοχοι σε αυτή τη μεγάλη πορεία για την προκοπή του τόπου. Σας ευχαριστώ θερμά.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)