Ωστόσο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Εφ.Συν.» αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμβεί, καθώς η κορυφαία κομματική διαδικασία είναι πολύ πιθανό να αναβληθεί για αργότερα ή και να ματαιωθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τις αποφάσεις που αφορούν την επίσης προαναγγελθείσα -από τον ίδιο τον Ευάγγελο Βενιζέλο- αποχώρησή του από την ηγεσία.
Εξάλλου, δεν έχει εκδοθεί καμία εγκύκλιος, δεν έχει δημοσιοποιηθεί κανένα κείμενο προσυνεδριακού διαλόγου, το μητρώο συνέδρων είναι ανύπαρκτο, όπως και στο οργανωτικό σκέλος δεν έχει βρεθεί καν η αίθουσα για την πραγματοποίησή του συνεδρίου.
Οι εισηγήσεις
Το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δέχεται εισηγήσεις από έναν κύκλο στενών του συνεργατών να μην παραδώσει τα ηνία του κόμματος, αθετώντας κατ’ ουσίαν τη δημόσια διατυπωμένη διαβεβαίωσή του ότι μετά το συνέδριο (συγκεκριμένα στις 7 Ιουνίου) ανοίγουν οι διαδικασίες για τη διαδοχή του, χωρίς εκείνος να είναι εκ νέου υποψήφιος.
Το βασικό επιχείρημα των επίμαχων προτροπών είναι ότι ο κ. Βενιζέλος ασκεί ορθή αντιπολιτευτική τακτική και συν τοις άλλοις, σχεδόν κανένας από τους εν δυνάμει δελφίνους δεν εμφανίζεται ιδιαίτερα πιεστικός. Η Φώφη Γεννηματά πάντως κινείται δραστήρια, επιδιώκει επαναπροσέγγιση με τα αποχωρήσαντα στελέχη, λέγεται ότι δεν θα δεχτεί περαιτέρω καθυστερήσεις, αλλά αποφεύγει να πει καθαρά ότι θα θέσει υποψηφιότητα.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος περιορίζεται να δηλώνει γενικώς «παρών», συμπλέει όμως με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ ο Κώστας Σκανδαλίδης δεν αποκλείει τίποτα, π.χ. μεταβατική προεδρία, με προϋπόθεση τη διατήρηση της ενότητας. Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι η αλλαγή ηγεσίας έχει ρίσκο και ίσως επιδράσει αρνητικά για το μικρό και αποσυσπειρωμένο ΠΑΣΟΚ εν μέσω ρευστών πολιτικών εξελίξεων, ανοιχτής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και φλερτ της κυβέρνησης με το ενδεχόμενο εκλογών ή δημοψηφίσματος.
Την ίδια στιγμή, για τους παραπάνω και άλλους παρόμοιους λόγους, μια μερίδα στελεχών αλλά και μέλη της 13μελούς Κοινοβουλευτικής Ομάδας μεταφέρουν σε κατ΄ ιδίαν επαφές τους με τον κ. Βενιζέλο τις σκέψεις τους υπέρ της αναβολής ή ακόμη και της ματαίωσης του συνεδρίου.
Σαν βάση στήριξης για την τεκμηρίωση των θέσεών τους αξιοποιούν τις εκτιμήσεις περί ευρύτερης αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας αλλά και την άκρως υποτονική προσυνεδριακή δραστηριότητα που -όπως διαπιστώνουν- συγκινεί ελάχιστα από τα μέλη της μεσαίας και κατώτερης βαθμίδας της κομματικής πυραμίδας.
Πολλοί από τους υποστηρικτές της συγκεκριμένης πρότασης έχουν ανοιχτά δηλώσει την επιθυμία τους για τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και τη δημιουργία ενός νέου φορέα, ο οποίος θα προκύψει από την ώσμωση με τις διάσπαρτες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, διεργασίες που όμως θέλουν χρόνο και μεγάλη προσπάθεια, ώστε να πιθανολογήσει κάποιος ότι μπορεί να πάρουν πάρουν σάρκα και οστά.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ακούει και καταγράφει τις διάφορες απόψεις των συνομιλητών του, επεξεργάζεται και σταθμίζει όλα τα δεδομένα. Από το περιβάλλον του διαψεύδουν όσα ακούγονται και επιμένουν ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα. Η εβδομάδα που ξεκίνησε μάλλον θεωρείται καθοριστική ως προς την αποσαφήνιση του θολού μέχρι σήμερα εσωκομματικού τοπίου, καθώς αναμένεται να συνεδριάσει την Πέμπτη η Εθνική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου και κατόπιν να καταλήξει σε συμπεράσματα και αποφάσεις.
Σκέφτεται νέο κόμμα;
Ενδεικτικό της στάσης αναμονής και της σκόπιμης συσκότισης που καλλιεργεί η Χαριλάου Τρικούπη είναι το γεγονός ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατά την πάγια τακτική του των τελευταίων εβδομάδων, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» δεν αναφέρει ούτε λέξη για το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που ημερολογιακά πλησιάζει, ούτε φυσικά για το θέμα της αποχώρησής του από την προεδρία.
Απεναντίας, τονίζει ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει «μόνο προκειμένου να παίξει τον καταλύτη για τη συσπείρωση των δυνάμεων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού χώρου», επισήμανση που σε συνδυασμό με την αναφορά για «ανοιχτό διάλογο με όλους» (σ.σ. εξαιρείται σίγουρα ο Γιώργος Παπανδρέου) αναζωπυρώνει τα σενάρια για τον σχηματισμό νέου σοσιαλδημοκρατικού-ευρωπαϊκού κόμματος με πρωταγωνιστή τον κ. Βενιζέλο.
Στην ίδια κατεύθυνση της προσπάθειας ανασύνθεσης του χώρου πρέπει να ενταχθεί η επίθεση φιλίας προς το Ποτάμι, με το οποίο παρατηρεί ότι υπάρχει «κλίμα συναντίληψης και συνεργασίας στη Βουλή». Τέλος, παράλληλα με τη συντήρηση της δριμείας κριτικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει διάθεση να συζητήσει την προοπτική του λεγόμενου «φιλοευρωπαϊκού μετώπου», υπογραμμίζοντας ότι «υπάρχουν δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου που πιστεύουν ειλικρινά στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, όπου επίσης εκ των πραγμάτων υπάρχουν κοινές στάσεις και απόψεις, οι οποίες δεν αλλοιώνουν καθόλου τις ιδεολογικές και αξιακές διαφορές».
Σημειώνεται ότι σε αυτό το ενδεχόμενο αναφέρεται με χθεσινό άρθρο του στα «ΝΕΑ» ο στενός του συνεργάτης, Γιάννης Δατσέρης, διατυπώνοντας ενστάσεις για την προοπτική μιας τέτοιας εξέλιξης.
