Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
- Ειρήνη Γαΐτάνου, διδακτόρισσα ευρωπαϊκών και διεθνών σπουδών
- Χρυσούλα Μητσοπούλου, διδάσκουσα κοινωνική θεωρία, Πάντειο Πανεπιστήμιο
- Γιάννης Μπαλαμπανίδης, πολιτικός επιστήμονας, συγγραφέας
- Σταύρος Σταυρίδης, αρχιτέκτονας, καθηγητής, Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ
- Γιάννης Φλυτζάνης, διδάσκων κοινωνική θεωρία και δίκαιο, ΕΚΠΑ
συντονίζει ο: Γιώργος Καλαμπόκας, εκ μέρους των εκδόσεων Εκτός Γραμμής
Henri Lefebvre, Η εισβολή του Μάη
Μετάφραση: Δημήτρης Γκινοσάτης
Επιμέλεια: Τάσος Μπέτζελος
Επίμετρο: Γιάννης Φλυτζάνης
Σειρά: Συμβάντα
Το συμβάν ματαιώνει τις προβλέψεις. Στον βαθμό που είναι ιστορικό, κάνει άνω κάτω τους υπολογισμούς. Μπορεί ακόμα και να ανατρέψει τις στρατηγικές που λάμβαναν υπόψη τη δυνατότητά του. Καθώς έχει συγκυριακό χαρακτήρα, το συμβάν κλονίζει τις δομές που το κατέστησαν δυνατό. Οι προβλέψεις και οι υποθέσεις –οι οποίες βασίζονται αναπόφευκτα σε αναλύσεις και διαπιστώσεις μερικού χαρακτήρα– αδυνατούν να αρθούν στο επίπεδο του ολικού χαρακτήρα τού επερχόμενου. Καθώς το συμβάν τις αναστατώνει, επανενώνει ό,τι ήταν διάσπαρτο: τις γνώσεις, τα αποτελέσματα. Η κίνηση γεννιέται εκεί που ήταν λιγότερο αναμενόμενη. Μεταβάλλοντας πλήρως την κατάσταση, τη φέρνει στην επιφάνεια, κρυμμένη καθώς ήταν κάτω από τις λεπτομέρειες των γεγονότων και των εκτιμήσεων. Τότε και με αυτόν τον τρόπο ανακύπτει το στοιχειώδες, και πρώτα απ’ όλα το γνωστό, το αναγνωρίσιμο. Πάνω σε αυτή τη βάση ορθώνονται τα νέα στοιχεία της κοινωνικής ζωής, στιγμιαία ορατά μέσα σε μια φεγγοβόλα διαφάνεια.
Η Εισβολή του Μάη δεν είναι απλώς ένα βιβλίο για τον Μάη. Είναι κυρίως ένα βιβλίο του ίδιου του Μάη. Αφενός γιατί γράφεται σχεδόν παράλληλα με τα γεγονότα που σφράγισαν την έκρηξη της γαλλικής νεολαίας προκειμένου να αποτελέσει όχι μόνο θεωρητική αλλά και πολιτική παρέμβαση· αφετέρου γιατί στις σελίδες του αποτυπώνονται και ενίοτε εξετάζονται με κριτική ματιά οι ιδέες, οι σκέψεις, οι ανησυχίες, τα κίνητρα, ακόμα και οι αντιφάσεις ή οι διχογνωμίες των εξεγερμένων φοιτητριών και φοιτητών της εποχής. Ασφαλώς, για τον Ανρί Λεφέβρ, έναν από τους σημαντικότερους μαρξιστές φιλοσόφους του 20ού αιώνα, μια τέτοια ανάλυση συνιστά ταυτόχρονα και διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν στο συμβάν του Μάη, γιατί μόνο τότε μπορεί η θεωρία να συνδεθεί γόνιμα με την πρακτική και να της δώσει νέα ώθηση και πνοή. Άλλωστε, το μέλημα που σε μεγάλο βαθμό διαπνέει το βιβλίο αυτό αφορά το κατά πόσο θα μπορούσε το συμβάν του Μάη να συνεχιστεί αλλού και αλλιώς, ενταγμένο σε μια ακολουθία πρακτικών που αποσκοπούν στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Και αυτό ακριβώς το μέλημα ωθεί τον συγγραφέα όχι απλώς να διερευνά τα αίτια του Μάη, θεωρώντας μεταξύ αυτών καθοριστικής σημασίας τη νέα αστεακή πραγματικότητα της μεταπολεμικής εποχής, αλλά και να προβαίνει σε έναν κριτικό στοχασμό με αντικείμενο τον ίδιο τον μαρξισμό και τη δυνατότητά του να αναλύει το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και συγχρόνως να παίρνει μέρος στον μετασχηματισμό τους.
***
Ο Ανρί Λεφέβρ (1901-1991) ήταν Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, από τους σημαντικότερους μαρξιστές διανοητές του 20ού αιώνα και συγγραφέας δεκάδων βιβλίων, ορισμένα εκ των οποίων (για την πόλη, τον χώρο, την καθημερινή ζωή, την αλλοτρίωση, τον ρυθμό, τον μαρξισμό, τη φιλοσοφία) μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες συμβάλλοντας έτσι στην ανανέωση του μαρξισμού. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη και, στα τέλη της δεκαετίας του 1920, προσχώρησε στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, από το οποίο διαγράφηκε το 1958. Άσκησε μεγάλη επίδραση στο κίνημα των Καταστασιακών, αλλά και ευρύτερα στη σύγχρονη σκέψη, ιδιαίτερα δε στις κριτικές ριζοσπαστικές προσεγγίσεις για την παραγωγή του χώρου και την καθημερινή ζωή. Τη δεκαετία του 1960 δίδαξε ως καθηγητής Κοινωνιολογίας αρχικά στο Στρασβούργο και ακολούθως στη Ναντέρ, απ’ όπου ξεκίνησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις που οδήγησαν στον Μάη του ’68.
