Αν κάποιοι υψηλόβαθμοι πολιτικοί του παρελθόντος μπλέκουν σήμερα με τη Δικαιοσύνη για ένα τεράστιας διάστασης σκάνδαλο όπως αυτό της Novartis, είναι προφανές: όσο ήταν στα πράγματα, λειτούργησαν σαν κομμάτι ενός συστήματος που νόμιζαν ότι θα κυβερνά την Ελλάδα στον αιώνα τον άπαντα. Ενός συστήματος βαθιά διεφθαρμένου, που δούλευε σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και ειδικά των πιο αδύναμων κοινωνικά πολιτών και το οποίο ήταν θωρακισμένο επικοινωνιακά από τη διαπλοκή των ΜΜΕ και πολιτικά από τον κατάπτυστο νόμο “περί ευθύνης υπουργών”. Η Δικαιοσύνη καλείται σήμερα να διερευνήσει ποιος είναι ένοχος και ποιος αθώος. Σε κάθε περίπτωση, η εποχή που το “κουκούλωμα” τέτοιων υποθέσεων ήταν κανόνας έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι.
Με βάση τα παραπάνω, ο χθεσινός εκνευρισμός του κ. Σαμαρά στη Βουλή σε προσωπικό επίπεδο είναι κατανοητός. Αλλά σε πολιτικό επίπεδο, από την τοποθέτησή του, προκύπτουν τρία συμπεράσματα:
Πρώτον, ο πρώην πρωθυπουργός δεν αναλαμβάνει ούτε καν την πολιτική ευθύνη για τη Novartis. Έγινε επί των ημερών του, προκάλεσε τεράστια ζημιά για το Δημόσιο, αλλά αφορά κάποιους άλλους. Όχι τον ίδιο.
Δεύτερον, ο κ. Σαμαράς δεν ασχολείται πλέον με την πολιτική. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να γυρίσει την Ιστορία στο 2014 και να πάρει την εκδίκησή του. Το ίδιο παθαίνουν όλοι αυτοί που έχουν τελειώσει πολιτικά και δεν θέλουν να το παραδεχτούν.
Και, τρίτον, ο κ. Σαμαράς κρύβει μέσα του έναν αυθεντικό ακροδεξιό που ίσως όσο ήταν πρωθυπουργός κάπως να τον καταπίεζε -όχι επιτυχώς, είναι η αλήθεια-, αλλά χθες τον απελευθέρωσε πλήρως. Τουλάχιστον η μισή ομιλία του ήταν η ακροδεξιά ατζέντα της ξενοφοβίας, του εθνολαϊκισμού και της μισαλλοδοξίας. Ένα παραλήρημα που δείχνει ότι η ιδεολογική ταυτότητα του τέως αρχηγού της Ν.Δ. αναφέρεται λιγότερο στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και πολύ περισσότερο στον Σάββα Κωνσταντόπουλο του πάλαι ποτέ “Ελεύθερου Κόσμου”.
Αλλά αυτό δεν είναι πλέον πρόβλημα για την πολιτική ζωή του τόπου.
Αν είναι για κάποιον πρόβλημα, είναι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία.
