Ο Πάνος Γουργιώτης άρχισε να διδάσκεται κλασική κιθάρα και γενικά να ασχολείται με την μουσική από πολύ μικρός και, αν και σπούδασε υποκριτική στο τμήμα θεάτρου του Α.Π.Θ., δεν εγκατέλειψε ποτέ την πρώτη και μεγαλύτερη αγάπη του. Αντίθετα η αρχικά ερασιτεχνική ενασχόληση του γινόταν προοδευτικά επαγγελματική με αποτέλεσμα την κυκλοφορία του πολύ ενδιαφέροντα πρώτου του δίσκου «Μια Ανάσα Ακόμα» το '10. Έχοντας περατώσει τις σπουδές του και αποφασίσει να συνδυάσει το αντικείμενο τους με την μουσική όμως ήδη από την προηγούμενη χρονιά είχε αφήσει την Αθήνα για τις Βρυξέλλες όπου και παραμένει μέχρι σήμερα με κύρια ασχολία του την θεατρική μουσική.
Πριν λίγο καιρό επανήλθε δυναμικά στην ελληνική μουσική πραγματικότητα με την κυκλοφορία του δεύτερου album του «Πίσω Από Τις Βροχές», κατά πολύ ωριμότερο και πλέον συγκροτημένο του πρώτου. Με τον δίσκο αυτό ο Πάνος Γουργιώτης κάνει ένα μεγάλο και αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός καθώς σαφώς εμπνέεται και αναφέρεται στις τωρινές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της χώρας μας και χρησιμοποιεί με εντυπωσιακή άνεση και αυτοπεποίθηση μιαν ομάδα σπουδαίων Ελλήνων ερμηνευτών από την άλλη όμως το τελικό αποτέλεσμα όχι μόνο δεν έχει τίποτα από τη συνήθη δυστυχώς εγχώρια «μιζέρια» αλλά διαπνέεται από έναν καθόλα «ευρωπαϊκό» αέρα, συνθετικά και κυρίως ενορχηστρωτικά και ηχητικά και γενικότερα, με την ποικιλία μα και τον δυναμισμό που το διακρίνουν, στέκεται αυτόνομο και δίχως κόμπλεξ μέσα σε ένα πλήρως διεθνοποιημένο πλέον μουσικό περιβάλλον. Ενα ολοκληρωμένο σύνολο δηλαδή που μόνον ευκαταφρόνητο δεν είναι για έναν μόλις τριαντάχρονο τραγουδοποιό και ερμηνευτή όπως εκείνος!
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
Τέσσερα χρόνια ανάμεσα στο ντεμπούτο και τον δεύτερο δίσκο σας είναι αρκετά μεγάλο διάστημα, γιατί μεσολάβησε τόσος χρόνος;
Έψαχνα τις ιδανικές συνθήκες και τους κατάλληλους συνεργάτες. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα καν αν θα κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος και πότε, δεν είχα όμως την πρόθεση να το κάνω χωρίς να είμαι σίγουρος πως όλα θα γίνουν σωστά. Ο λόγος λοιπόν που κυκλοφόρησε τώρα είναι όλοι οι καλοί φίλοι που βοήθησαν και κυρίως ο Νίκος Βογιατζάκης και ο Γιάννης Δήμας.
Είστε ένας ηθοποιός που κατάληξε να ασχολείται με την μουσική παραστάσεων και ταινιών ή ένας μουσικός και συνθέτης που αγαπάει πάρα πολύ τις επενδύσεις και τα soundtracks και γι' αυτό σπούδασε και υποκριτική;
Είμαι ένας τραγουδοποιός που έκανε την αυτοψυχανάλυση του μέσα από την υποκριτική. Η ενασχόληση με το θέατρο με βοήθησε να ανακαλύψω τον εαυτό μου και τα όρια του. Με ιντριγκάρει η θεατρική και κινηματογραφική μουσική και πλέον περιορίζομαι εκεί ως προς τα του θεάτρου, αφήνοντας όμως ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα αν προκύψει κάποια στιγμή κάτι που να με εξιτάρει.
Όπως και αν έχει, η ενασχόληση σας με την θεατρική μουσική έχει επηρεάσει την τραγουδοποιία σας; Αν ναι, πώς και σε ποιο βαθμό;
Σίγουρα ναι, έτσι πιστεύω. Ίσως όχι μονίμως συνειδητά αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα προσπαθώ μέσα από τα τραγούδια μου να περιγράφω ιστορίες που να μπορείς να δεις, να φτιάχνω εικόνες. Αντιμετωπίζω τους στίχους του δίσκου σαν ένα κατά κάποιον τρόπο ενιαίο κείμενο και προσπαθώ να τους επενδύσω με την ανάλογη κάθε φορά μουσική. Θέλω να υπάρχει αρχή, μέση και τέλος σε ένα δίσκο, να υπάρχει μια συνοχή γι' αυτό και θεωρώ σημαντικό ο ακροατής να τον ακούει ολόκληρο, τουλάχιστον την πρώτη φορά.
Γιατί ο νέος σας δίσκος κυκλοφόρησε από βελγική εταιρεία; Είστε και θεωρείτε πλέον τον εαυτό σας μόνιμο κάτοικο Βρυξελλών;
Μάλλον ναι, δεν είμαι σίγουρος...Παρακολουθώ στενά όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα και φυσικά στη μουσική αλλά η αλήθεια είναι ότι η βάση μου και το σπίτι μου τα τελευταία χρόνια είναι οι Βρυξέλλες. Έρχομαι βέβαια αρκετά συχνά στην Ελλάδα και ελπίζω σύντομα να μπορώ να έρχομαι και συχνότερα. Παρόλα αυτά το Βέλγιο με έχει δεχτεί επίσης με πολλή αγάπη και εκτός απροόπτου βλέπω να μένω αρκετό καιρό ακόμα εκεί. Ακόμα και να επιστρέψω όμως οι δίσκοι μου θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν από τη Newsville, συνεργαζόμαστε καταπληκτικά και με πιστεύουν πολύ.
Τι ακριβώς σημαίνει – τουλάχιστον για εσάς προσωπικά – ο τίτλος «Πίσω Από Τις Βροχές»;
Μου αρέσει πολύ η βροχή και ως εκ τούτου δεν μιλάω για κάτι λυπηρό. Θα παρατήρησες ότι και στο ομότιτλο τραγούδι η βροχή παίζει ένα ρόλο πέπλου προστασίας, διαχωρίζει το καλό και το κακό, μας προστατεύει από όσα μας τρομάζουν και κρατάει μακριά μας όσους και όσα πρέπει. Στον κόσμο μου οι βροχές αγκαλιάζουν το όμορφο, το καθαρό και ξεπλένουν το άσχημο.
Είναι η ιδέα μου ή αυτός ο δίσκος είναι αρκούντως πιο ροκ από τον προηγούμενο; Γιατί συνέβη αυτό;
Σίγουρα υπάρχουν πιο σκληρές στιγμές αλλά και πιο απαλά σημεία. Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι άνοιξαν περισσότερο τα άκρα, πήγαμε από επιθετικό punk μέχρι μπαλάντα με ένα πιάνο, γράψαμε κομμάτι μόνο με φωνές, προσθέσαμε electro στοιχεία. Ο στόχος ήταν απλώς να το κάνουμε όσο πιο πολυδιάστατο ήταν δυνατό, θα έλεγα ότι το πετύχαμε και νιώθω ότι το αποτέλεσμα συνολικά είναι όντως σκληρότερο και πιο αιχμηρό. Μάλλον οδηγήθηκα εκεί από το ίδιο το υλικό, δεν το είχα προαποφασίσει.
Και γιατί ενώ κατά κανόνα γράφετε ο ίδιος τους στίχους των τραγουδιών σας σε δύο μόνο χρησιμοποιήσατε άλλων;
Αυτό ήταν μια ευτυχής συγκυρία. Η συνεργασία με τη Λίνα Δημοπούλου ήταν μεγάλη στιγμή για εμένα, είναι μία από τις σπουδαιότερες στιχουργούς. Στο τραγούδι αυτό είχα γράψει στίχους αλλά δεν με είχαν ικανοποιήσει ιδιαίτερα και ψάχνοντας τι θα κάνουμε έπεσε στο τραπέζι το όνομα της Λίνας, καταλαβαίνεις ότι ήταν πολύ καλύτερο απ' ό,τι μπορούσα να φανταστώ! Με τον Κόμη Χ τα πράγματα ήταν πιο απλά καθώς είμαστε κολλητοί φίλοι. Ήμασταν μαζί, του είπα έχω μια μουσική, δεν γράφεις κανένα στίχο; Έτσι απλά...
Αυτή τη φορά συμμετέχουν αρκετοί γνωστοί αλλά και πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους ερμηνευτές. Πείτε μας με δυο λόγια γιατί και πώς επιλέξατε καθέναν/μία από αυτούς.
Όλοι τους είναι αγαπημένοι φίλοι και συνάδελφοι που εκτιμώ. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είναι δίπλα μου εδώ και χρόνια, με βοήθησε και στις προηγούμενες δουλειές μου και τραγούδησε καταπληκτικά το επιθετικό τραγούδι που του πρότεινα. Ο Μανώλης Φάμελλος είναι ο αγαπημένος μου τραγουδοποιός της νεότερης γενιάς και ήθελα πολύ να υπάρχει στο album η φωνή του. Η Δέσποινα Ολυμπίου είναι μια νέα καλή φίλη, μια εξαιρετική τραγουδίστρια και ένας ταπεινός, γλυκύτατος άνθρωπος. Η Ελισσάβετ Καρατζόλη είναι μεγάλη μου αδυναμία και μία από τις σπουδαιότερες γυναικείες φωνές στην Ελλάδα. Ο Κόμης Χ είναι από τους πιο ταλαντούχους του είδους του και αδελφικός φίλος.
Στιχουργικά σχεδόν σε όλα τα τραγούδια υπάρχει μια πολύ έντονη οργή, έτσι δεν είναι; Και έχω την αίσθηση ότι δεν οφείλεται τόσο σε προσωπικούς όσο σε κοινωνικούς, ακόμα και αμιγώς πολιτικούς λόγους...
Τη στιγμή που γράφω ένα τραγούδι τα συναισθήματα μου ακόμα ζυμώνονται, συνήθως αργεί να καταλαγιάσει μέσα μου αυτό που νιώθω. Η εικόνα είναι και για εμένα πιο ξεκάθαρη όταν διαβάσω το τραγούδι τελειωμένο και με ψυχραιμία. Υπάρχει οργή σίγουρα, θα πρέπει να είσαι αναίσθητος για να μη νιώθεις έτσι στις ημέρες μας. Επίσης υπάρχει και μια έντονη απογοήτευση και άγχος για το πως θα φύγει αυτή η γενική θολούρα που μας πνίγει.
Πώς βλέπετε λοιπόν αυτή την κρίση που δυναστεύει την Ελλάδα για σχεδόν πέντε χρόνια, έχοντας μάλιστα πλέον και την ευκαιρία να την αντικρίζετε από μιαν άλλη χώρα, υπό το πρίσμα μιας αρκετά μεγάλης απόστασης και άρα αναπόφευκτα κάνοντας παραλληλισμούς και συγκρίσεις; Ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες της, με μια κουβέντα γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Δεν μπορώ να ξέρω γιατί και πως, αυτά είναι δουλειά άλλων. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως ό,τι έγινε στην Ελλάδα είναι ένα προαποφασισμένο πείραμα αντοχής και ανοχής μιας κοινωνίας που δυστυχώς δεν θα σταματήσει σε εμάς. Επίσης θεωρώ απαράδεκτη και σιχαμερή την τακτική που ακολουθείται από πολλούς οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν τους πολίτες να νιώσουν ενοχές, να αισθανθούν ότι αυτοί φταίνε για όλα, ότι είναι τεμπέληδες και «αυτοί τα έφαγαν»!
Βρισκόμαστε λοιπόν πια σε αδιέξοδο; Αισιοδοξείτε ότι μπορεί να βρεθεί μια διαφυγή και, αν ναι, ποια μπορεί να είναι και από ποιον και τι να προέλθει;
Γενικώς δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος άνθρωπος. Σίγουρα κάποια στιγμή κάτι θα γίνει, νομοτελειακά, απλά ελπίζω να μην συμβεί πολύ επώδυνα. Φοβάμαι πολύ για το αύριο, με τρομάζουν οι ορδές των ανεγκέφαλων που συναποφασίζουν για το μέλλον μας. Εύχομαι να έρθει η μέρα που νέοι, προικισμένοι άνθρωποι με φρέσκα μυαλά και ιδέες θα ασχοληθούν ουσιαστικά με τη χώρα μας.
Θα λέγατε ότι συνολικά - και συλλογικά - οι Βέλγοι ως λαός υπερτερούν σε κάτι των Ελλήνων ή μήπως εμείς μειονεκτούμε σε κάτι απέναντι τους;
Ο κάθε λαός έχει τα προτερήματα και τα ελαττώματα του. Αυτό που θα ήθελα να αντιγράψουμε από τους Βέλγους είναι η ευγένεια τους, η καθημερινότητα γίνεται πολύ πιο εύκολη έτσι. Επίσης μου αρέσει η οργάνωση και το σύστημα τους τις περισσότερες φορές, όταν η προσκόλληση τους σε αυτό δεν γίνεται παράλογη. Από την άλλη υπάρχουν και εκεί προβλήματα, είναι χωρισμένοι σε Βόρειους και Νότιους, πρόσφατα εξέλεξαν μια μάλλον ακροδεξιά κυβέρνηση, υπάρχουν θέματα και εκεί. Η νεότερη γενεά Ελλήνων πάντως σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα.
Πόσο εύκολο – ή και εφικτό τελικά – είναι να διατηρείτε δύο παράλληλες και ταυτόχρονες μουσικές διαδρομές, εδώ και στο Βέλγιο; Το έχετε καταφέρει ή έστω πιστεύετε ότι θα το κατορθώσετε; Και ποια από τις δύο σας ενδιαφέρει περισσότερο;
Δε το έχω στο μυαλό μου τόσο σαν δύο ξεχωριστές πορείες αλλά σαν μία προσπάθεια να κάνω όσα περισσότερα μπορώ σε όσο το δυνατόν πιο πολλά μέρη. Βέλγιο και Ελλάδα είναι κομμάτια της ίδιας πορείας και σιγά - σιγά δεν είναι τα μόνα, προσπαθώ προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν κάποιες αντικειμενικές δυσκολίες αλλά μέχρι τώρα μου φαίνεται εντελώς εφικτό με λίγη παραπάνω καλή θέληση και προσπάθεια.
Πόσο μπορείς να υποστηρίξετε αυτό τον δίσκο έχοντας την βάση σας στις Βρυξέλλες, για παράδειγμα είναι εύκολο και προγραμματίζετε να κάνετε συναυλίες;
Κάποια πράγματα θα ήταν ευκολότερα αν ήμουν στην Ελλάδα αλλά νιώθω πιο χαλαρός έτσι όπως είναι η κατάσταση. Δεν νιώθω πίεση, δεν είναι αυτοσκοπός η επιτυχία του δίσκου, έχω και άλλα πράγματα που τρέχουν και δεν κρέμομαι μέσα στο άγχος από αυτό. Κάνω απλά ότι καλύτερο μπορώ και ελπίζω να αρέσει και να έχει τελικά κάτι να πει. Ως προς τις ζωντανές εμφανίσεις θα κάνω σίγουρα κάποιες παρουσιάσεις του «Πίσω Από Τις Βροχές» μετά τα Χριστούγεννα και κάποιες συναυλίες το καλοκαίρι. Αυτά προς το παρόν και βλέπουμε....
Και τέλος ποια είναι τα προσεχή σχέδια σας, έσωθεν μα και έξωθεν;
Πέραν από τις εμφανίσεις στην Ελλάδα τις οποίες προανέφερα έρχονται κάποιες ακόμα σε Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία και ελπίζω και Κύπρο όπου ακόμα δεν έχω καταφέρει να πάω. Επίσης έχω αρχίσει δουλειά πάνω στο επόμενο μεγάλο εγχείρημα, μια πολύγλωσση δουλειά με τη συμμετοχή γνωστών Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Αυτή η δουλειά θα επισφραγιστεί με μία μεγάλη συναυλία που προγραμματίζουμε για την άνοιξη του 2016. Για τα υπόλοιπα θα σας κρατήσω ενήμερους!
Και πολύ καλά θα κάνει γιατί θα ήταν θλιβερό, αν όχι και βλαπτικό, να μη γνωρίζουμε καν τις κινήσεις προικισμένων ανθρώπων όπως ο Πάνος Γουργιώτης και να τους «χαρίζαμε» σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μόνο και μόνον επειδή οι συνθήκες που δημιούργησαν κάποιοι στην δική μας τους έδιωξαν, προσωρινά ελπίζουμε, από αυτήν...
