to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Πανωλεθρία της συντήρησης

Το πράγμα καθίσταται απολύτως σαφές. Με την υπερψήφιση, λίαν προσφάτως, από τη βουλή του σχεδίου νόμου Γαβρόγλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η «τριεθνής» της συντήρησης (δεξιά, άκρα δεξιά, δεξιό κέντρο) υπέστη ιδεολογική και πολιτική συντριβή, ισοδύναμη και ισόκυρη, ιστορικά, με τις μεγάλες ήττες της εκ του θρυλικού δημοψηφίσματος και εκ των βουλευτικών εκλογών του 2015.


            Με τίτλο «Δολοφονίες χαρακτήρων» το κεντρικό άρθρο γνώμης της «ΕφΣυν» (7.8.2017) μας εισάγει στο περιεχόμενό του ως εξής: «Στην εποχή της ψηφιακής διάδοσης του κακόβουλου κουτσομπολιού και του ψέματος, αλλά και της κυριαρχίας των αντιπολιτευόμενων κλασικών – αλλά και χρεοκοπημένων, πολλαπλώς – μέσων ενημέρωσης (κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες κλπ.), η παραπλάνηση, η κάθε είδους χοντροκομμένη προπαγάνδα, ο κιτρινισμός και οι …. ευφάνταστοι μειωτικοί χαρακτηρισμοί, χωρίς τεκμηρίωση, έχουν γίνει μόδα …. για πολλούς, ιδιοτελείς πάντοτε, λόγους». Βεβαίως στη συνέχεια αναφέρεται στο εγχείρημα ηθικής και πολιτικής μείωσης του Υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου εκμέρους της Ν.Δ. και του φιλικού της τύπου.

            Το πράγμα καθίσταται απολύτως σαφές. Με την υπερψήφιση, λίαν προσφάτως, από τη βουλή του σχεδίου νόμου Γαβρόγλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση,  η «τριεθνής» της συντήρησης (δεξιά, άκρα δεξιά, δεξιό κέντρο) υπέστη ιδεολογική και πολιτική συντριβή, ισοδύναμη και ισόκυρη, ιστορικά, με τις μεγάλες ήττες της εκ του θρυλικού δημοψηφίσματος και εκ των βουλευτικών εκλογών του 2015.

            Η «τριεθνής» της συντήρησης νόμισε το 2011 (νόμος Διαμαντοπούλου) ότι εξουδετερώνει δια παντός το πανεπιστήμιο ως χώρο γνωσιολογικής αλλά και κοινωνικής δημοκρατικής διέγερσης («εκεί μαθαίνουμε τη δύναμη του λόγου και του επιχειρήματος, του σεβασμού του άλλου και της άποψής του. Εκεί μαθαίνουμε ότι η σκέψη και η γνώση είναι συλλογική προσπάθεια και κατάκτηση», Κώστας Δουζίνας, «Το δικαίωμα και η αυταξία της Παιδείας», «ΕφΣυν», 7.8.2017). Δηλαδή, το πανεπιστήμιο όχι μόνο ως χώρο μάθησης και έρευνας, αλλά και ως χώρο δημοκρατικής και συλλογικής προπαιδείας και αυτοοργάνωσης. Ποτέ δεν πίστεψε στο ενδεχόμενο άρδην ανατροπής και εκθεμελίωσης του εκπεσόντος συστήματος.

            Ολοφυρμοί και ωδίνες ακόμη και στον πρυτανικό χώρο της ιεράς συμμαχίας ή μήπως της ιεράς εξέτασης; Και τι δεν είπαν για «κολεκτίβες», για «κατασκευασμένα σταχανοφικά ιδεολογήματα – συνθήματα», για «υπεραξία που απολαμβάνει η νομενκλατούρα του συστήματος» («ΕφΣυν», 1.8.2017). Προφανώς θα ερωτηθούν και γι’ αυτά από τους συμμετέχοντες πλέον ισοτίμως στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου φοιτητές. Θα ήθελα πολύ από μια γωνία να παρακολουθήσω το διάλογο αυτό.

            Εμβληματική η κοινοβουλευτική παρουσία και ο λόγος του Πρωθυπουργού κατά τη συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου για τη δημοκρατική μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

            Χαρακτήρισε ως «στοιχειώδη κίνηση σεβασμού προς την πανεπιστημιακή κοινότητα» την κατάργηση των συμβουλίων διοίκησης. Και πράγματι η πρωθυπουργία Τσίπρα εκφράζει πλέον την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας, προσωπικής και επαγγελματικής, στο πανεπιστημιακό προσωπικό (φοιτητές, υπάλληλοι, καθηγητές).

            Θυμάμαι, και τι δεν θυμάμαι επί έξι συναπτά χρόνια.

            Θυμάμαι έξι εσωτερικούς «εκλεγόμενους» υπό το κράτος «εκλογικού συστήματος», που κάποτε εφαρμόσθηκε, σε κάποιες δημοτικές εκλογές στη Μάλτα, να αποφασίζουν, συνεδριάζοντες εν κρυπτώ, την πρόσκληση πέντε άλλων εξωτερικών «φίλων» και «γνωστών».

            Θυμάμαι μεταξύ των εξωτερικών «φίλων» και «γνωστών» συνταξιούχους ανώτατους δικαστικούς, εφοπλιστές, επιχειρηματίες ποικίλων χώρων, που ήρθαν, λέει, να διοικήσουν με σιδερένια πυγμή τα ανώτατα ιδρύματα. Εμείς, ως καθηγητές, κληθήκαμε ποτέ να διοικήσουμε τα δικαστήρια ή τις εταιρίες τους;

            Θυμάμαι υποψήφιους κοσμήτορες ή πρυτάνεις να καλούνται, πιεστικά, να απαντήσουν  στο ερώτημα, εάν συμφωνούν με το «ισχύον νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕΙ».

            Θυμάμαι διαπρεπείς συναδέλφους από το εξωτερικό που ήρθαν όχι για να μεταδώσουν στους φοιτητές μας, πριν ή μετά το πτυχίο, επιστημονική γνώση και μεθοδολογία έρευνας, αλλά για να «διοικήσουν» έξωθεν και, το χειρότερο, να στηρίξουν ένα καθεστώς συγκεκριμένης ιδεολογικοπολιτικής άποψης.

            Θυμάμαι υπερφιάλους «αξιολογητές» που μας ρωτούσαν (Τμήμα Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου) με περισσό θράσος, «γιατί εκλέγουμε μόνο αριστερούς υποψήφιους καθηγητές».

            Ο νέος νόμος εγκαθιδρύει το πανεπιστημιακό κοινωνικό κράτος. Τέλος στη φάμπρικα των πολύ υψηλών διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, απόλυτη προστασία στον αποδεδειγμένα, οικονομικά αδύναμο φοιτητή.

            Το νομοθετημένο πλέον και κατοχυρωμένο πάλι πανεπιστημιακό άσυλο, είμαι βέβαιος ότι θα καταστεί εφαλτήριο δημιουργίας του νέου δυναμικού και μαζικού φοιτητικού κινήματος, προορισμένου να πρωταγωνιστήσει και να καταστεί συνδιαμορφωτής των εξελίξεων εντός και εκτός των πανεπιστημίων. Αυτό το κίνημα θα καταστεί εγγυητής του νέου πανεπιστημιακού δημοκρατικού συστήματος και αμύντορας απέναντι στους εχθρούς και υποβολείς του, εσωτερικούς ή εξωτερικούς.

            Ξεκίνησα με την κατά λέξη αποτύπωση κειμένου της «ΕφΣυν», κάτι που δεν συνηθίζω. Όμως το κείμενο αυτό συμπυκνώνει  άριστα την απόπειρα ολιγαρχικής επιβολής στην ελληνική κοινωνία (κατεστημένο + ΜΜΕ). Πάντως στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε.

-------------------------

*  Ο Κώστας Ζώρας είναι καθηγητής της πολιτικής κοινωνιολογίας, πρώην Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου​

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)