Την συγκρότηση της λεγόμενης πανεπιστημιακής αστυνομίας καταγγέλλουν οι πανεπιστημιακοί του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, τονίζοντας την συστηματική παρουσίαση των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων ως αποκλειστικά χώρων συστηματικής βίας και ανομίας, προκειμένου να δικαιολογηθεί με συκοφαντικό τρόπο η συγκρότηση της ΟΠΠΙ. 

Αναλυτικά, η ανακοίνωση:  

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Στις 17 Ιανουαρίου 2022, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την έναρξη της εκπαίδευσης 400 νέων ειδικών φρουρών που θα συγκροτήσουν τις Ο.Π.Π.Ι., με μία φωτογραφία που προκαλεί ανατριχίλα.[1]  Την ανακοίνωση έσπευσαν να προπαγανδίσουν τα γνωστά ΜΜΕ, πάντα με την απαραίτητη συνοδεία συκοφαντικών «απόψεων» για τα ελληνικά πανεπιστήμια, με κοινό παρονομαστή την παρουσίαση των δημοσίων πανεπιστημίων ως αποκλειστικά χώρων συστηματικής βίας και ανομίας. Βεβαίως, αποκρύπτουν συστηματικά ότι, την τελευταία δεκαετία ο αριθμός των δημοσιεύσεων των ελληνικών πανεπιστημίων κι ερευνητικών κέντρων αυξήθηκε κατά 34% ή ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν επιτύχει σημαντική χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα Horizon 2020 (στα καθ’ υμάς, το Ε.Μ.Π. βρίσκεται στην πρώτη θέση μεταξύ των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στην χρηματοδότηση της έρευνας από το πρόγραμμα Horizon 2020[2]). Αλλά πάνω από όλα, «εξαφανίζουν» την άδηλη υπερπροσπάθεια των μελών ΔΕΠ, και όλων των εργαζομένων στα πανεπιστήμια, να κρατήσουν τα πανεπιστήμια στην πρώτη γραμμή, σε συνθήκες εγκατάλειψης από την Πολιτεία και εξουθενωτικής απίσχνασης των πόρων τους.

Ας μείνουμε όμως στα φαινόμενα παραβατικότητας. Τα ελληνικά πανεπιστήμια, σύμφωνα με τα στοιχεία [3],[4] κι όχι την ακατάσχετη προπαγάνδα, παρουσιάζουν φαινόμενα παραβατικότητας, σποραδικού χαρακτήρα και περιορισμένου εύρους. Το εξοργιστικό είναι ότι όχι μόνο αυτά διογκώνονται υπέρμετρα από τους γνωστούς «φίλους» των ελληνικών πανεπιστημίων αλλά, εντέχνως, αναδεικνύονται ως το μοναδικό κριτήριο αποτίμησης της προσφοράς τους. Αν, ωστόσο, εφαρμοζόταν με ελάχιστη τιμιότητα το ίδιο μοναδικό κριτήριο και στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων των ΗΠΑ τότε αυτά με τα «βαριά» ονόματα, όπως το UC Berkley, το UC Davis, το Harvard, το Stanford και το Yale, τα οποία βρίσκονται στις 20 πρώτες θέσεις από πλευράς εγκλημάτων μεταξύ 2.514 ιδρυμάτων, δηλ. στο χειρότερο 1% (για παράδειγμα, στο UC Berkley που βρίσκεται στη 2η θέση, το 2019 πραγματοποιήθηκαν 351 εγκλήματα, μεταξύ των οποίων 1 φόνος, 34 βιασμοί, 48 ληστείες με χρήση βίας ή απειλή βίας και 98 διαρρήξεις[5]), θα… «πάτωναν».

Κανείς δεν είναι αφελής, ακόμη και αν προσποιείται. Μόνο αφορμή είναι η κοινή παραβατικότητα. Στόχος είναι η συνδικαλιστική και πολιτική δράση, κυρίως των φοιτητών. Η κυβέρνηση, οι αρθρογράφοι των συστημικών ΜΜΕ αλλά και μερίδα συναδέλφων, εσκεμμένα προσπαθούν να ταυτίσουν την πολιτική διαμαρτυρία με την κοινή παραβατικότητα. Ή, προσπαθούν να την εξουδετερώσουν χαρακτηρίζοντάς την ως «ελληνική ιδιαιτερότητα», στην οποία μάλιστα οφείλεται κατ’ αποκλειστικότητα η κακοδαιμονία των ελληνικών πανεπιστημίων. Κάπου κάπου, πάντως, εμφανίζονται ρωγμές στο τείχος της παραπληροφόρησης και η πραγματικότητα εμφανίζεται τελείως διαφορετική. Έτσι, για παράδειγμα, σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις αντιδράσεις στην πανεπιστημιακή αστυνομία στον υπεύθυνο ασφαλείας του Columbia James McShane αυτός απαντά, εντελώς φυσιολογικά, ότι «το Columbia έχει ένα πολύ ακτιβιστικό κάμπους, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ που είναι κατά της αστυνομίας» και ότι, μετά τη δολοφονία του George Floyd «για τουλάχιστον έναν μήνα είχαμε διαδηλώσεις εντός και εκτός κάμπους κάθε βράδυ».[6]

Αρνούνται, λοιπόν, να αποδεχτούν ότι, ιστορικά, ένα πανεπιστήμιο όχι μόνο «τυχαίνει», αλλά οφείλει να είναι ένας χώρος επαγρύπνησης, ένας χώρος αμφισβήτησης. Πενήντα, σχεδόν, χρόνια μετά, ακόμη τρομάζει η σκέψη ότι μία κατάληψη – «έκνομη» κατά κάποιους πράξη – γκρέμισε τη δικτατορία το 1973. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, ακόμη κι αν πολλές φορές εκφράζονται λαθεμένα, ακόμη και τυφλά, αποτελούν οξυγόνο για τα πανεπιστήμια. Δεν μπορούν να τις εξαφανίσουν με γυμνή, σκληρή καταστολή, όσο κι αν προσπαθήσουν, γιατί τροφοδοτούνται από τη σύγκρουση της αβύσσου των κοινωνικών αδιεξόδων με τον ουρανό των ονείρων για ένα καλύτερο κόσμο. Κυρίως, όμως, δεν πρέπει να εξαφανιστούν, για να έχει και το πανεπιστήμιο και η κοινωνία αύριο.

Πάντως, το γεγονός των ημερών – καθόλου ανεξάρτητο με την έξαρση της καταστολής – είναι άλλο. Επί δεκαετίες, κυριολεκτικά, ένας τεράστιος μηχανισμός προσπαθεί να μας πείσει ότι τα δημόσια αγαθά είναι σπατάλη και οπισθοδρομικότητα και πως η ιδιωτικοποίησή τους είναι η προφανής λύση που θα προσφέρει καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες. Η ιδιωτική ασφάλιση θα εξασφάλιζε περίθαλψη μακριά από τον εφιάλτη των ράντσων στα νοσοκομεία, ο ανταγωνισμός στην ενέργεια και η «κατάργηση του μονοπωλίου της ΔΕΗ» θα έφερνε φθηνά τιμολόγια, οι σύγχρονοι δρόμοι με τα πανάκριβα διόδια θα πρόσφεραν ασφαλή και γρήγορη μετακίνηση, ένα μικρότερο κράτος (π.χ. χωρίς πυροσβέστες), θα έδινε την ευκαιρία για λιγότερους φόρους, και, μέσα σε όλα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή τα δημόσια πανεπιστήμια με επιχειρηματική λογική, θα ήταν η μοντέρνα λύση στα αδιέξοδα. Μέχρι που μέσα σε λίγους μήνες κατέρρευσαν όλα, με εκκωφαντικό τρόπο. Και, μάλιστα, κατέρρευσαν όχι ως πολιτικό επιχείρημα αλλά ως επώδυνη και χειροπιαστή καθημερινή εμπειρία. Ανακαλύψαμε, εν μέσω πανδημίας, ότι η ζωή μας κυριολεκτικά εξαρτάται από την ποιότητα της περίθαλψης στα δημόσια νοσοκομεία, με μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή πληρώσαμε το καλοκαίρι την «οικονομία» στους πυροσβέστες, η παράδοση της ενέργειας στους «μεγάλους παίκτες» οδήγησε σε εφιαλτικούς λογαριασμούς, τα golden boys των «ανεξάρτητων αρχών» και των ΣΔΙΤ απέτυχαν παταγωδώς και με τραγελαφικά αποτελέσματα στην πρόσφατη «φυσική καταστροφή» της μιας ημέρας χιονόπτωσης, και τόσα άλλα, σε έναν κατάλογο που δεν τελειώνει.

Γι’ αυτό καταφεύγουν στην κλασική συνταγή «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος». Όμως, το χιλιοπαιγμένο έργο δεν πείθει και ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η κοινωνία αντιστέκεται, σηκώνει κεφάλι. Κι αυτό μόνο αισιοδοξία μας γεμίζει.

15.02.2022

1.  https://twitter.com/govgr/status/1483074885039665152 2 ΕΘΑΕΕ (2021).
2. Ετήσια έκθεση για την ποιότητα της ανώτατης εκπαίδευσης, Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης, Αθήνα. https://www.ethaae.gr/.../%CE%95%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B9... 2020.pdf
3. Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (2018). Η ανομία στα ελληνικά ΑΕΙ. https://sdppa.aegean.gr/sites/default/files/anakoinoseis/files/%CE%97%20... 9%CE%BA%CE%AC%20%CE%91%CE%95%CE%99%20- %20%CE%A0%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%9A%20%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82%202018.pdf
4. Βιδάλη Σ. (2021). Εγκληματικότητα και αστυνόμευση στα ΑΕΙ: «αλήθειες» και «ψέματα». Εγκληματολόγοι, 8, σελ. 1-13. https://drive.google.com/.../1Y4irBbwsXewfA.../view
5. College Crime Rankings: Criminal Offenses on Campuses (based on 2019 data from the Department of Education). https://data.tcpalm.com/crimes-on-campus/
6. https://www.kathimerini.gr/.../froyroyme-to-columbia-me.../